- 20 Haziran 2024
- 927
- 963
- 48
- Konu Sahibi mahmut abi
- #1
ikinci kediyi almayı düşünüyorum ama... düşüncelerinizi alabilir miyim?
Merhaba arkadaşlar daha önce ikinci kedi alma düşüncemle ilgili yukarıdaki konuyu açmıştım.
Evde 10 yaşımda kedim var ve daha önce de eve kedi almıştım. Hiç sorun çıkmamıştı. Kendisini de kalabalık bir ortamdan almıştım ve kendisinden yaşlı olan kedim 9 ay önce ölünce ilk kez evde yalnız kaldı. Normalde diğer kedilerle iyi geçinir. Eve yeni kedi geldiğinde, başta biraz uzak durur, gözlemler, sonra da koklar, belki bir iki tıslar, ama kendi rutinini bozmazdı, sonra zamanla da yenisine de alışırdı. Hatta kanka bile oldu. Yani daha önce iki sefer böyle oldu. Bu sefer de öyle olur sandım. Dışarıdan bir yavru aldım. Karantinası bitti ve cumartesi günü eve saldım. Önceki tecrübelerimde olduğu gibi ilişkilerine hiç karışmadım. Bıraktım kendi halleri ile takılsınlar. Ancak bu sefer 10yaşımdaki kedim öncekilerin aksine çok tepki verdi. Tısladı, bağırdı, pati salladı vs. Normaldir dedim. Biliyorum daha çok yeni alışır diye düşünüyordum ama şu anda biraz ümitsiz hissediyorum kendimi.
10 yaşımdaki kedim geceleri hep koynumda uyurdu. İki kedim varken de diğeri ayak ucumda bu kedim de koynumda yatardı. Yavruyu geceleri odaya kapatsam psikolojisi bozulur diye onun da yanıma gelmesine izin verdim. Ama yavru da çok cana yakın, o da boynuma sokulup yatmak istiyor. Her seferinde onu ayak ucuma indirdim. En sonunda yavru ayak ucumda yatmayı öğrendi. Ancak ne yazık ki 10 yaşımdaki kedim değil koynuma girmek artık tamamen ortamı terk ediyor. Evin ücra köşesinde başka odaya gidip yatıyor ya da balkona çıkıp yatıyor. Yavruya da mütemadiyen tıslıyor. Şu an hiç kabul edecekmiş gibi görünmüyor hiiiç...
Daha önce buna benzer konu açanlara hep "başta normaldir, zamanla birbirlerine alışmayan kedi görmedim" diye öğüt verirdim ama terzi kendi söküğünü dikemezmiş misali şu an çok ümitsiz ve üzgünüm, yavruyu almakla hata mı ettim diye düşünüyorum. Biraz cesaretlendirici sözlere ve morale ihtiyacım var.
Merhaba arkadaşlar daha önce ikinci kedi alma düşüncemle ilgili yukarıdaki konuyu açmıştım.
Evde 10 yaşımda kedim var ve daha önce de eve kedi almıştım. Hiç sorun çıkmamıştı. Kendisini de kalabalık bir ortamdan almıştım ve kendisinden yaşlı olan kedim 9 ay önce ölünce ilk kez evde yalnız kaldı. Normalde diğer kedilerle iyi geçinir. Eve yeni kedi geldiğinde, başta biraz uzak durur, gözlemler, sonra da koklar, belki bir iki tıslar, ama kendi rutinini bozmazdı, sonra zamanla da yenisine de alışırdı. Hatta kanka bile oldu. Yani daha önce iki sefer böyle oldu. Bu sefer de öyle olur sandım. Dışarıdan bir yavru aldım. Karantinası bitti ve cumartesi günü eve saldım. Önceki tecrübelerimde olduğu gibi ilişkilerine hiç karışmadım. Bıraktım kendi halleri ile takılsınlar. Ancak bu sefer 10yaşımdaki kedim öncekilerin aksine çok tepki verdi. Tısladı, bağırdı, pati salladı vs. Normaldir dedim. Biliyorum daha çok yeni alışır diye düşünüyordum ama şu anda biraz ümitsiz hissediyorum kendimi.
10 yaşımdaki kedim geceleri hep koynumda uyurdu. İki kedim varken de diğeri ayak ucumda bu kedim de koynumda yatardı. Yavruyu geceleri odaya kapatsam psikolojisi bozulur diye onun da yanıma gelmesine izin verdim. Ama yavru da çok cana yakın, o da boynuma sokulup yatmak istiyor. Her seferinde onu ayak ucuma indirdim. En sonunda yavru ayak ucumda yatmayı öğrendi. Ancak ne yazık ki 10 yaşımdaki kedim değil koynuma girmek artık tamamen ortamı terk ediyor. Evin ücra köşesinde başka odaya gidip yatıyor ya da balkona çıkıp yatıyor. Yavruya da mütemadiyen tıslıyor. Şu an hiç kabul edecekmiş gibi görünmüyor hiiiç...
Daha önce buna benzer konu açanlara hep "başta normaldir, zamanla birbirlerine alışmayan kedi görmedim" diye öğüt verirdim ama terzi kendi söküğünü dikemezmiş misali şu an çok ümitsiz ve üzgünüm, yavruyu almakla hata mı ettim diye düşünüyorum. Biraz cesaretlendirici sözlere ve morale ihtiyacım var.