İnşallah
İnşallahkendini suçlama melek oldu o her ınsan gıbı onlarda bır ihmalkarlıkta ölüyor çocugunu balkondan düşüren var kucagında onlar napsın kendını hemen öldürsun o zaman , bı dahakıne dıkkatlı olursun sakın vazgeçme al bır kedı sokaktan sahıplen sen olmasan sokakta yıne ölurdu aç kalıp en azından yanında mutlu gunler geçirmiştir .
Canım yazdığın herşeyi anlıyorm zaten bu düşünceye sahip olanlarıda yadırgamıyom asla.sadece hani canımı veririm cümlesi nedense samimi gelemiyo bana.belki dediğiniz gibi hayvanlarla çok iletişime geçemiyor olmamdan kaynaklıdır.hani evladım gibi deniliyor ya , aklım almıyo bitürlü.bide gerçektende yanlış anlamayın ,kedi köpek sahibi olan arkadaşlarımın hepsi pskolojik destek gören insanlar ki bende gördüm zamanında asla yargılamak değil.demekki gerçektende iyileştirici etkisi var insanlar üzerinde ama yinede ölürcesine kısmını sanırım asla anlayamayacağım.nyse Allah bütün canlılarımızı korusun.Evlat gibi oluyorlar... Evlattan hiç farkı olmuyor. Hayvan sevmeyen ya da hayvan ile yaşamayan bunu anlayamaz.. Bu yüzden anlayamıyorsunuz sanırım.
Benim de çocuğum yok, tercihim bu yönde olduğundan, ama bir tane kedi evladım var..
Kimsenin anlamasını bekleyemem ama o iyi olsun diye, gerekirse canımı bile feda edebilirim.
Küçücük bir sağlık sorunu olsa, gecelerce uykularım kaçar...
Dünyalara değişmeyiz evlatlarımızı.
Bir de hayvan sevgisinin travmatik, sorunlu ve takıntılı insanlarda olduğuna dair bir inanış var sanki insanlar arasında..
Bir sevgi türünün, hem de koşulsuz, çıkarsız ve karşılıksız olan bir sevginin nesi sorundan kaynaklanabilir, nesi anlaşılamaz acaba, ben de onu merak ediyorum. Ben çocuklara düşkün değilim diye yavrusuna çok fazla bağlı diye hiç bir kadını ya da erkeği yadırgamıyorken, onlarda bir sorun görmüyorken, neden bizde görülüyor onu da anlamış değilim.
Oysa çoğumuz empati duygusu gelişmiş, başka canların acılarına duyarlı, koşulsuz olarak sevebilen insanlarız. Anlaşılması çok zor bir durumda da değiliz aslında..
Sevgili H hevren sizin de üzüntünüzü paylaşıyorum, başınız sağ olsunKendinizi toparlayınca, evdeki koşullarınız uygun olursa bir kedi daha sahiplenin derim, yerini asla doldurmaz elbette ama yoldaş olur size. Bundan sonra daha çok dikkat edeceğinizden eminim. Gezdirme konusuna da dikkat edersiniz, sadece tasma ile arada bahçeye çıkarsanız yeter, ille hava alsın isterseniz, tabi aşıları tam olması koşulu ile.. Kendinizi suçlamayın artık, zamanla umarım acınız diner... Başınız sağolsun tekrar..
Keşke canı acımadan ölseydiCok üzüldüm. Ama senin sucun yok bunda.
Ona bakarsan hepimizin hayatinda 10 saniye degil 1 saniye once yada somra gitsek kalsak diye vakkalar olmustur. Milyonlarca kisilere olmustur ama olacakla olecegin onune gecemiyoruz maalesef. Hayvanda olsa ona bicilen omurde bukadarmis.
Çok teşekkür ederim.Sizinde başınız sağolsun, İnşallah..o melek olmuşçok üzüldüm anlatamam. acını o kadar iyi anlıyorum. benim de baktığım kedilerim vardı, ev kedisi değildi ama ben büyütmüştüm. birine araba çarpmıştı ölmüştü günlerce içimden atamadım. allah sabır versin sana da. belki üzerinden biraz zaman geçtikten sonra başka bir kedi alarak sevgini ona verebilirsin
Biraz zaman verin kendinize. Sonra sorumluluğunu alabileceğinize inandığınız bir zaman gelirse sahiplenin derim...Çok teşekkür ederim ve gerçekten o kadar güzel yazmışsınızki yine kendime engel olamadım. Yeni bir kedi konusunda çok korkuyorum ona zarar vermekten onun canının benim yüzümden yanmasından çok korkuyorum. Ve eğer onada bişey olursa ben naparım kestiremiyorum.
Tabi, iyileştirici etkisi olduğu çok doğru. Bir de biraz daha hassas yapıda olabiliyor hayvan severler, o konuda haklısınız, sanki nedeni de empati duygusunun fazla gelişmiş olması gibi, en azından genelde öyle sanırım.Canım yazdığın herşeyi anlıyorm zaten bu düşünceye sahip olanlarıda yadırgamıyom asla.sadece hani canımı veririm cümlesi nedense samimi gelemiyo bana.belki dediğiniz gibi hayvanlarla çok iletişime geçemiyor olmamdan kaynaklıdır.hani evladım gibi deniliyor ya , aklım almıyo bitürlü.bide gerçektende yanlış anlamayın ,kedi köpek sahibi olan arkadaşlarımın hepsi pskolojik destek gören insanlar ki bende gördüm zamanında asla yargılamak değil.demekki gerçektende iyileştirici etkisi var insanlar üzerinde ama yinede ölürcesine kısmını sanırım asla anlayamayacağım.nyse Allah bütün canlılarımızı korusun.
İnşallahTabi, iyileştirici etkisi olduğu çok doğru. Bir de biraz daha hassas yapıda olabiliyor hayvan severler, o konuda haklısınız, sanki nedeni de empati duygusunun fazla gelişmiş olması gibi, en azından genelde öyle sanırım.
O ölme konusunda elbette haklısınız ama insan öyle hissedebiliyor acısı tazeyken de. Dedim ya, evlat acısı gibiBen düşünmeye bile dayanamıyorum mesela ama kabullenmemiz de lazım, ortalama hayatları insanlarınkinden kısa neticede. Ama bunu bilmek ya da mantık, hemen kabullenmek için yeterli olmuyor bazen. Hadi yaşlılıktan ölümleri belki daha rahat kabul edebiliyor insan ama bu tür durumlar beklenmedik ve zamansız olduğundan daha fazla acı verebiliyor insana sanırım.. Tabi ki konu sahibinin de o duyguya kaptırmamaya çalışması gerek. Onun da iyi olması, kendini iyi olmaya zorlaması da lazım. İnşallah zamanla da daha iyi olacak. Ama işte, henüz bu ağır kaybın acısı da çok taze...
Tekrar sabırlar dilerim sevgili H hevren . Siz de dirayetli olmaya çalışın. Umarım zamanla biraz da olsa hafifler acınız.
Teşekkür ederimBiraz zaman verin kendinize. Sonra sorumluluğunu alabileceğinize inandığınız bir zaman gelirse sahiplenin derim...
Tekrar başınız sağolsun
Keske. Ama senin sucun yok. Cok uzuldum.Keşke canı acımadan ölseydi
Keske. Ama senin sucun yok. Cok uzuldum.
Öncelikle şu an umarım ki daha iyisindir. Hayvanını kaybetmenin acısını çok çok iyi bilirim. Üstüne de kedi alıp besleyemedim o acıyı tattıktan sonraTurşumla yani kedimle 7-8 ay önce tanıştık, benim için çok özel bi kediydi çok beyefendiydi, asla kimseye zarar vermezdi çok sinirlense bile. O diğer kedilerden çok farklıydı ve benim geldiği günden itibaren herşeyim olmuştu. Artık her şeyimi onunla yapmaya başladım a dan z ye her şeyi.. Beraber gezdik beraber alış verişe çıktık beraber yürüyüş yaptık. Bu yaz ailem 2 haftalığına İstanbula gitmek istediler ben hemen internetten kedilerin yolculuktaki tavırları hakkında yazılar okudum ve orada kedilerin yolculukta daraldıklarını ve susmadıklarını okudum ve haliyle korktum. Ben tek gitsem hiç sorun değil, ailemin vereceği tavır korkuttu beni. Bu nedenle tüm tanıdıklarıma sordum kimse istemedi bende mecburen götürmek zorunda kaldım. Yola çıktık ama ben turşumu kafesinden çıkardım sadece ön taraflara gitmesine engel oldum kısa süre sonra turşum paspasa yattı ve yatış o yatış 12 saat boyunca uyudu tualetini bile yapmadı o gün birkez daha aşık oldum turşuma. Ama geçen hafta bugün nedense ailecek üstümüzde bir yorgunluk vardı ve ben o gün turşumla öğlen 3 e kadar uyudum sonra ailecek o günü uyuma günü olarak ilan ettik bende salak gibi güzel güzel hayaller kurmaya başladım güya öbür gün tertemiz olup süslenip püslenip turşumuda alıp taksime gidicektik bu hayalle girdim duşa gece 11 saat o an gözüm turşuma takıldı korktum sonra zaten annemler burda farkederler diyerek girdim. Çıkmamla kardeşimin turşuyu sorması bir oldu o an salak gibi şaka yapıyo sandım afalladım mutfağa gittim baktım kimsede hareket yoktu sonra yavaş yavaş bir yerde uyuyordur düşüncesiyle balkona gittim yine yoktuaşağıya baktım herşey normaldi tam rahatlıkla içerde kesin diyerek döndüm bir gürültü koptu teyze arabanın atına bakıyodu dilim tutuldu beynim uyuştu içeri gidip aileme haber vermeye çalıştım. Babam indi ben hemen üstümü değişip indim ama babamgil arabaya bindirmiş gidiyorlardı. yollarını gözledim geldiler tam heyecanla kapıya çıktım nerde dedim ablam öldü dedi o an banyoya kapattım kendimi babam eve geldi ve ben hayatımda 2. kez babamın ağladığını duydum birinde babaannem vefat etmişti ben çok küçüktüm 2. si ise turşum öldüğünde. Turşumun kanı koluna bulaşmıştı dişi kırılmış o fındık ağızı hep kan olmuş beli iki yerden kırılmış doktor artık tualetini yapamaz kemikleri kaynamaz eziyet olur felç kalıcak yaşama tutunması çok zor uyutalım demiş ve uyutmuşlar. İçim yanıyo yaşamak istemiyorum o balkona 10 saniye önce gitseydim kurtarırdım ben turşumu çok canı yanmıştır daha 1 yaşına bile girmemişti benim turşum Allah benim belamı versin nasıl yaptım anlamıyorum niye gitmedim balkona anlamıyorum.Öbür gün orda oturan abla bana turşumun balkonda poşetle oynarken dengesiz düştüğü için böyle olduğunu söyledi dahada içim yandı benim turşum oyun oynarken düştü o çamaşır telleri kim bilir ne kadar canını yaktı. Veteriner öldükten sonra içeri götürmüş gömdülermi çöpemi attılar onu bile bilmiyorum kendimi çok yalnız hissediyorum. Ölüp turşumun yanına gitmek istiyorum.
Kusura bakmayın çok uzun yazdım ama gerçekten içim parçalanıyo ne yapacağımı bilmiyorum her an aklımda seneye ygs ye giricem ders çalışamıyorum aklıma geliyo ve ağlamaya başlıyorum, ne zaman dinicek bu acı ne zaman onun olmadığına alışabilicem...
Sizin durumunuz benim de başıma geldi. Ne yazık ki kedimle geçirecek bir gecem daha olamadan veterinere götürürken öldücanım ya.benimde şekerim 1,5 sene önce öldü.hemde vete götürmüştüm.canım ayağa kalkamıyordu.o gece ayaklandı.sabahına kaybettik.birbirimize sarılarak uyuyorduk.şimdi bahçemizde gömülü.gene yakınımda olsun istedim.
bende kendimi suçladım.yolda bile yürürken zorlanıyordum.zamanla alışıyorsun.bende psikolojik destek bile aldım.terapistimle konuşurken bana başka bir danışanının ölen hayvanı için dua ettiğini söylemişti ve yeni bir hayvan bakmaya başlamamı tavsiye etmişti.zaten sokaklarda o kadar masum var ki..
umarım çabucak toparlarsın kendini.