- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.574
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
-
- #1
Merhabalar, sevgiler.
Size canım kedim Ares’le yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum. Dert kısmı nerede diyecek olanlar için : uyku düzenim bitti, yatağımda uyuyamıyorum, yorgunum.
Ares’i Temmuz 2015’de mahsur kaldığı okulun çatısından kurtarıp ilan açtık, çok korkak bir kedi olduğu için sahiplenecek kimse olmayınca sokakta da yaşayamayacağı için evimize aldık. İlk seneler koltuğun altını oyup kendine yaptığı yuvada yaşadı ya da yatağımızın içinde 40 derece sıcak bile olsa örtü altından çıkmadı. Mama yerken özel, ayrı yerde benim telkinimle yer, evde güültülü bir iş olacaksa gardroba alırım giysilerin arasında uyur. Tamamen normalleşmese de korkularını atması beş senemizi aldı. Ama bir sorun var ki oğlum bana aşırı düşkün. Bebekken kendini temizlemiyordu ben sildim, boynumda uyurdu, kulağına hep bu evde güvendesin diye fısıldadım. O da benim için çok özel bir çocuk oldu elbette bu süreçte.
Dert kısmına gelince, biz yatağa yatar yatmaz Ares ağlamaya başlıyor ve bağırmaya. Ama miv miv bir ses değil çok üst perdeden, çok tiz. Komşulara da gitmemesine imkan yok. Kakıp salona geliyorum susuyor, L şeklinde koltuğumuza yatıyoruz. Sabaha kadar yoğrulmadık yerim kalmıyor, kalkayım diyorum cin gibi anında dikiliyor yatağa da gelmiyor asla çünkü eşimden de korkuyor. Sabaha kadar yoğur, sarıl yat (boynuma sarılıyor eriyorum) uyan yine yoğur, topu getir oyna, uyu kendimi kocaman bir peluş oyuncak gibi hissediyorum. En başta hiç alıştırmayacaktım, belki bağırır susardı. Ama artık imkanı yok eşimle yatamıyorum aynı anda, eğer ben önceden gidip tek uyursam geliyor.
Nasıl düzelteceğim bu durumu bir fikri olan var mı? Kedi değil köpek sahiplenmiş gibiyim, çocuk yapsam bu kadar uykusuz kalırdım sanırım. Asla şikayet etmiyorum üç kedime da ayrı ayrı aşığım ama sakin bir uykuyu çok özledim.
Size canım kedim Ares’le yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum. Dert kısmı nerede diyecek olanlar için : uyku düzenim bitti, yatağımda uyuyamıyorum, yorgunum.
Ares’i Temmuz 2015’de mahsur kaldığı okulun çatısından kurtarıp ilan açtık, çok korkak bir kedi olduğu için sahiplenecek kimse olmayınca sokakta da yaşayamayacağı için evimize aldık. İlk seneler koltuğun altını oyup kendine yaptığı yuvada yaşadı ya da yatağımızın içinde 40 derece sıcak bile olsa örtü altından çıkmadı. Mama yerken özel, ayrı yerde benim telkinimle yer, evde güültülü bir iş olacaksa gardroba alırım giysilerin arasında uyur. Tamamen normalleşmese de korkularını atması beş senemizi aldı. Ama bir sorun var ki oğlum bana aşırı düşkün. Bebekken kendini temizlemiyordu ben sildim, boynumda uyurdu, kulağına hep bu evde güvendesin diye fısıldadım. O da benim için çok özel bir çocuk oldu elbette bu süreçte.
Dert kısmına gelince, biz yatağa yatar yatmaz Ares ağlamaya başlıyor ve bağırmaya. Ama miv miv bir ses değil çok üst perdeden, çok tiz. Komşulara da gitmemesine imkan yok. Kakıp salona geliyorum susuyor, L şeklinde koltuğumuza yatıyoruz. Sabaha kadar yoğrulmadık yerim kalmıyor, kalkayım diyorum cin gibi anında dikiliyor yatağa da gelmiyor asla çünkü eşimden de korkuyor. Sabaha kadar yoğur, sarıl yat (boynuma sarılıyor eriyorum) uyan yine yoğur, topu getir oyna, uyu kendimi kocaman bir peluş oyuncak gibi hissediyorum. En başta hiç alıştırmayacaktım, belki bağırır susardı. Ama artık imkanı yok eşimle yatamıyorum aynı anda, eğer ben önceden gidip tek uyursam geliyor.
Nasıl düzelteceğim bu durumu bir fikri olan var mı? Kedi değil köpek sahiplenmiş gibiyim, çocuk yapsam bu kadar uykusuz kalırdım sanırım. Asla şikayet etmiyorum üç kedime da ayrı ayrı aşığım ama sakin bir uykuyu çok özledim.