kaynanamı sevemiyorum gereksiz alınganlık mı yapıyorum?

Darth_vader

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
13 Temmuz 2016
13
9
31
Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım, çok fazla bir derdim yok ama öbür konulardan çok mantıklı yorumlar yaptığınızı gördüm, fikirlerinizi almak için sizinle paylaşmak istedim. Çok uzun bir yazı oldu şimdiden özür dilerim.
Ben kaynanamı sevemiyorum. 1 yıllık evliyim. Ben öğretmen olduğum için nikahımız erken yapıldı atamayı yetiştirebilmek için. Atamam İstanbul' a eşimin yanına olunca, 6 ay sonra da düğünümüz oldu. Eşimin ailesi de İstanbul' da benim ailem İzmir' de.

Ben hayatım boyunca kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmedim (ki doğuda tek başıma kaldım, üniversiteyi uzak bir şehirde okudum). Eşimin ailesi beni hiç aramadı. O 6 ay boyunca, bilmediğim bir şehirde tek başıma yaşarken. Ben gelinlik provasına, düğün salonuna, mobilyacıya tek gittim. Eşim doktor yoğun çalışıyor. Eşim yorgun argın işten çıkıp bazen bana yardım ediyordu. Boyacı ayarladım tek başıma koca evde işçilerle tek başıma kaldım, eşim kayınbabamı aradı gelmedi kayınbabam.
Kayınbabam da doktor emeklisi. Haftada 1 özel bir muayene de çalışıyor, oraya gidiyor o kadar. Kaynanam da ev hanımı. Arabaları ve çok zamanları var. Bır kez bile ne yaptın yardıma ihtiyacın var mı diye sormadılar (ben 23 yaşındayım eşim 30 yaşında, kızlarını küçük görüyorlar kızları 26 yaşında)
Ben ailemde çok sevgi gördüm, biz bir şeyi ailecek hep beraber yapardık. O sıcaklığı bekledim sanırım.
2 düğün oldu ilki İzmir' de, bir hafta sonra İstanbul' da. İzmir düğününü maddi manevi babam karşıladı (babama gizlice para göndermeme rağmen geri yolladı). Babam çalışıyor, memur. Her şeye koşturdu.

Burada ise ben maddi destek beklemiyordum (kayınbabamların durumu çok iyi ama yine de eşim de ben de çalışıyorduk, ihtiyacımız yoktu), bir kez bile naptın, iyi misin kızım tek başına, bir şeye ihtiyacın var mı, hazırlıklar nasıl gidiyor diye sormaz mı insan? Davetiyeleri bile dağıtmamışlardı kimseye, biz baskı yaptık. Bu kadar benimsemediler.
Babam beni arayıp hevesli bir şekilde, şunu yaptım, kına için şu malzemeleri aldım, annen işte tef ve süslü mumlar yaptı sana dedikçe içime daha battı eşimin ailesinin hevessizlikleri. Ama onlara anlatmadım.

İzmir düğünümden 3 gün önce Izmir' den İstanbul' a görümcemin erkek arkadaşı ve ailesi geldi kaynanamlara tanışmak için (onlar da izmir' de yaşıyorlar, bizim düğün öncesi tanışmak istemişler). Çok güzel ağırladık. Kaynanam ailesine hediyeler almış. Bana hiç nişan hediyesi almamasına rağmen. Eşim baktı ailesi hiçbir şey yapmıyor, bana takılan nişan, düğün takılarını bile eşim aldı ailesine verdi taksınlar diye (burada olay takı, hediye değil, hevessizlikleri)

3 gün sonra İzmir düğün günü geldiğinde (görümcemin erkek arkadaşı ve ailesi geleceklerdi düğüne) kaynanam ve kayınbabam tutturdular, onlara gideceğiz diye. Biz o sırada koşuşturuyoruz işleri halletmeye çalışıyoruz. Kaynanamlar, onlar bize geldiler gitmezsek ayıp olur dediler, hevesli hevesli. Onların da evi bize 1 - 1 buçuk saat uzaklıkta. Annem benim üzüldüğümü hissetti. Annem dedi zaten 3 4 gün daha buradasınız o zaman gidersiniz, hatta biz bırakırız otobüslerde sürünmeyin. Yok görelim dediler ve gittiler. Benim kız kardeşim yok. Görümcemi çok severim kuaforde o eşlik edecekti yardım edecekti bana. Ve gittiler eşim bizim eve geldi annesi babası yok , böyle saçma şey mi olur deyip, onları aradı çok kızdı anne babasına. Annem de eşime kızdı hatta, heveslenip gitmişlerdir keşke kızmasaydın onlara diye.

Babam düğün günü çok duygusaldı (yaşımı küçük buluyordu ve biz bir anda evlenmeye karar verdik.) Göz yaşlarıyla bir konuşma yaptı, benim kızım çok değerli dedi. Kaynanam ters bir ses tonuyla ne yani bizim oğlumuz da değerli dedi. Babam kız çocuk biraz daha farklı oluyor, kıyamıyorsun dedi.

Düğünün üstünden 6 ay geçmiş ben bu olaylardan etkilenmişim galiba çok ısınamıyorum kaynanama. Çocuğunuz olursa ben bakamam diyor. Tamam bakmak zorunda değilsin, kendi hayatın, ama çocuk yok biz o konuyu açmıyoruz durduk yere ne gerek var böyle demenin? Benden daha farklı bir gelin mi bekliyordu?

Geçen gun evlerine uğradık kaynanam sevdiğim yemekleri yapmış öyle yapınca vicdan azabı duydum böyle hissettiğim için. Yeni yeni mi ısınmaya başladı bana? Beni neden benimseyemedi? Hiçbir saygısızlığım olmadı. Hiçbir tartışma olmadı. Görümcem ve erkek arkadaşı doktor, doktor sevdası oldukları için mi sevemediler beni. Kayınbabam ev hanımı gibi senin mesleğin demişti. Okulda psikolojik danışmanım kendimi geliştirebilirim. Aile terapistliği, klinik psikoloji gibi yüksek lisans yapabilirim. Ama bu sebeplerden dolayı değil. Çoğu zaman kendime kızıyorum sen kendine güvenen bir bireydin nasıl ufak laflara üzülebiliyorsun diye. Eşinle çok mutlusun ne gerek var diye.

Deneyimlilerin yorumlarını bekliyorum, nasıl davranmalıyım. Şimdiden çok teşekkür ederim. Gereksiz uzun yazmışım kusura bakmayın.
 
Benimki de beni benimsemedi. Ama sizinle durumlarımız farklı benim eşimle aramda bir kaç yaş fark var ve benim ikinci evliliğim. Bir de kadın bana hep şunu hissettirdi, bu sülalenin kadınları çok kısa kaynanam 1.48 mi ne düşün. Ben 1.76 yım yapılıyım iriyim kadın bana dev muamelesi yaptı hep. Ben de doluyum neyse :KK70:

Siz de onlara mesafeli durun, sakın şartlar iyileşmeden de çocuk yapmayın çok gençsiniz zaten daha. Sevmek zorunda değilsiniz saygı olmak zorunda. Mesafe her zaman iyidir hem.
 
Ya en bi sevdiğim aile modeli .

Her şeye karışıp , müdahil olduklarında hayat daha çekilmez olur inan .

Kim bilir belki o zamanda , ev alışverişinde kayınvalidem burnumdan getirdi... ev boyanırken boyanın rengini bile ben seçemedim ... kayınvalidem bizden çıkmıyor . Konularından birini açacaktın.

Bırak uzak dursunlar . İşte arada gittiğinde sevdiğin yemeği pişirmiş olmasından bi tık daha yakınlaşmayın gerek yok .
 
Benimki de beni benimsemedi. Ama sizinle durumlarımız farklı benim eşimle aramda bir kaç yaş fark var ve benim ikinci evliliğim. Bir de kadın bana hep şunu hissettirdi, bu sülalenin kadınları çok kısa kaynanam 1.48 mi ne düşün. Ben 1.76 yım yapılıyım iriyim kadın bana dev muamelesi yaptı hep. Ben de doluyum neyse :KK70:

Siz de onlara mesafeli durun, sakın şartlar iyileşmeden de çocuk yapmayın çok gençsiniz zaten daha. Sevmek zorunda değilsiniz saygı olmak zorunda. Mesafe her zaman iyidir hem.

Asıl olan eşimizle mutlu olmamız aslında. Ama yine de üzüyor değil mi :)
 
valla bence bu insanları sevmemekte haklısın sanırım onlarda seni sevmiyor o zaman boşverip sende mesalefi davranıp bişey bekleme, nasılsa eşinle aran iyiymiş, bu insanlar neden böyle yaptı neden şunu dediler falan diye düşünüp kendini yeme, boş ver ne halleri varsa görsünler, seni de tebrik ederim valla 23 yaşında genç bi kadın, herşeye kendin koşmuş etmişsin herkes yapamaz
 
O kadar güzel dile getirmişsiniz ki, üzüntünüzü kırmadan anlatmışsınız yazınızda
Aileler bazen meslek beklentileri hayli yüksek oluyor ama şunu kaçırıyorlar
İyi bir insan olsun, güvenilir, saygılı ,terbiyeli biri olsun diye düşünmekten acizleşiyorlar
Oğlumla mutlu bir yuvası olsun demiyorlar ne varsa bu meslek takıntıları herşeyin önünde geliyor bazen.
Yaptıkları çok ayıp, hevessizlik beni de çok üzer. Seni o konuda iyi anlayabiliyorum
Ama içine atma. Onlar sana nasıl yaklaşıyorsa sende onlara öyle yaklaş
Kayınvalidene ısınamaman çok normal biraz daha zamana ihtiyaç var
 
Ya en bi sevdiğim aile modeli .

Her şeye karışıp , müdahil olduklarında hayat daha çekilmez olur inan .

Kim bilir belki o zamanda , ev alışverişinde kayınvalidem burnumdan getirdi... ev boyanırken boyanın rengini bile ben seçemedim ... kayınvalidem bizden çıkmıyor . Konularından birini açacaktın.

Bırak uzak dursunlar . İşte arada gittiğinde sevdiğin yemeği pişirmiş olmasından bi tık daha yakınlaşmayın gerek yok .

Tam arasını istiyor galiba insan. Ama haklısınız her zaman istediğimiz olmuyor. İşte deneyimsizlikten galiba kırgınlığım.

valla bence bu insanları sevmemekte haklısın sanırım onlarda seni sevmiyor o zaman boşverip sende mesalefi davranıp bişey bekleme, nasılsa eşinle aran iyiymiş, bu insanlar neden böyle yaptı neden şunu dediler falan diye düşünüp kendini yeme, boş ver ne halleri varsa görsünler, seni de tebrik ederim valla 23 yaşında genç bi kadın, herşeye kendin koşmuş etmişsin herkes yapamaz

Çok teşekkür ederim :)
 
Sanırım beklentileri doktor gelindi,ve öğretmen gelince oğlunun karısı benimseyemediler.
AMA ben sizin ve ailenizin olgun tavrına bu ilgisizlikte hayran oldum diyebilirim.
Onlar bir hata yapmış bırakın vicdanları sızlasın onlar utansın
Siz kendi yaşınıza göre olan olgunluğunuzdan ve asilliğinizden vazgeçmeyin.
Eşiniz yanınızda ve mutlusunuz neticeye bakın
Kadın belliki pişmanlık yaşıyor karamsarlığa kapılıp bunu bana yaşattılar bende kinlenim diye düşünmeyin.
Herkes nişanlılık sürecinde belli başlı şeyler yaşıyor eşiniz saygılı ve yanınızda destekçiniz ise mutlu olmaya bakın
Kv için ise tek diyebileceğim zamanla yaptığı şeyler unutulur güzel şeyler yapıyorsa bunu diyebilirim,bundan sonrası için inşallah size hakettiğiniz saygı ve sevgiyi gösterir..
 
O kadar güzel dile getirmişsiniz ki, üzüntünüzü kırmadan anlatmışsınız yazınızda
Aileler bazen meslek beklentileri hayli yüksek oluyor ama şunu kaçırıyorlar
İyi bir insan olsun, güvenilir, saygılı ,terbiyeli biri olsun diye düşünmekten acizleşiyorlar
Oğlumla mutlu bir yuvası olsun demiyorlar ne varsa bu meslek takıntıları herşeyin önünde geliyor bazen.
Yaptıkları çok ayıp, hevessizlik beni de çok üzer. Seni o konuda iyi anlayabiliyorum
Ama içine atma. Onlar sana nasıl yaklaşıyorsa sende onlara öyle yaklaş
Kayınvalidene ısınamaman çok normal biraz daha zamana ihtiyaç var
Çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız için :)
 
Sanırım beklentileri doktor gelindi,ve öğretmen gelince oğlunun karısı benimseyemediler.
AMA ben sizin ve ailenizin olgun tavrına bu ilgisizlikte hayran oldum diyebilirim.
Onlar bir hata yapmış bırakın vicdanları sızlasın onlar utansın
Siz kendi yaşınıza göre olan olgunluğunuzdan ve asilliğinizden vazgeçmeyin.
Eşiniz yanınızda ve mutlusunuz neticeye bakın
Kadın belliki pişmanlık yaşıyor karamsarlığa kapılıp bunu bana yaşattılar bende kinlenim diye düşünmeyin.
Herkes nişanlılık sürecinde belli başlı şeyler yaşıyor eşiniz saygılı ve yanınızda destekçiniz ise mutlu olmaya bakın
Kv için ise tek diyebileceğim zamanla yaptığı şeyler unutulur güzel şeyler yapıyorsa bunu diyebilirim,bundan sonrası için inşallah size hakettiğiniz saygı ve sevgiyi gösterir..

Evet beklentilerini karşılayamadım sanırım. Dediklerinizde haklısınız aklımda bulunacak. Çok teşekkür ederim
 
Tam arasını istiyor galiba insan. Ama haklısınız her zaman istediğimiz olmuyor. İşte deneyimsizlikten galiba kırgınlığım.



Çok teşekkür ederim :)

Evet ideal kıvam "tam ortasını" denk getirmek.

Ama kıvamı tutturmak için özel bir formül yok. Taraflar baştan buna gönüllü olmalı.

Yine de vıcık vıcık , her şeye müdahale edilen bir evliliktense ... daha resmi aile ilişkileri yeğdir.

Eşine bu sıkıntını yansıtma . Bakın keyfinize . Zaten seni mutlu eden bir anne / baban varmış. İkinci bir anne/baba sevgisini eşinin ailesinden görmemek çok ta mühim olmamalı.
 
bence size kasıtlı yapılan bir tavır yok. yapı olarak mesafeli bir aileler . siz de illa benim ailem gibi her olaya dahil olsunlar istiyorsunuz. ben de mesela mesafe severim , benim kv adayım ve eşi de bu aile gibiler mesela . ama ben sizin aksinize çok memnunum. aradığımda hala hoş bir saygı çerçevesinde konuşuruz . biraz anadoluda hemen kızımız yerine konma adeti var ya siz ona aldanmayın. kimse kızmasın bana biraz yapay geliyor o muhabbetler. sonradan görüyoruz en ufak bir şeyde size el kızı derler . o samimiyet falan size kalmaz. her zaman yavaş ilerleyen ilişkiler zamanla samimi olan insanlar daha sağlıklı ilişki kuruyor. sizin boyacıyla tek kalmanız onların sorunu değil ki? eşiniz çok düşünüyorsa başkasını önceden ayarlayacaktı. geliriz diyip gelmemezlik yapmamışlar. siz çok rahatsız oluyorsanız başkasına söyleyip tek kalmayabilirdiniz. onların böyle bir şeye mecburiyeti yok.
 
özellikle bu kaynanalara hiç bir şekilde yaranılmaz ki canım .bizimkilerin maddi durumu pek yok onca yapılan maddi manevi fedakarşığa rağmen yaranamadım gitti.hemde yaptıklarını düşman yapmaz.yalan dolan iftira evet iftira bile attı.kocamı dolduruşa getirdi hep. kaç kere boşanmanın eşiğinden döndük.ama ben kocama kızıyorum kimsenin ailesiyle alakam yok benim.saygı sevgi cercevesi bile bilmezler.bütün akrabalarımıa eşime dostuma rezil olduk.kavga çıkarıp çıkarıp herkese anlattılar.bide onca maddi zorluklarla kurduk yuvamızı şimdi de boşan boşan.
 
Ya bende boyle bir aile isterim acikcasi. Uzak olsunlar az görüşelim tatlı görüşelim. Zaten o artık bizim kizimiz oldu falan yalan o hikayeler. Sizde mesafeli olun. Ogretmenmissin zaten. Okullar acilsin muhakkak kafana uygun birilerini bulur takilirsin. Istanbulu bende sevemedim ki yasamadan önce çok sık gider gelirdim. Yani alışık olmadığım bir yerde değildi ama iş yaşamaya gelince farkli. Ama şu var; hobi açısından çok geniş bir şehir. Alistiginiz zaman saatler nasıl geçiyor anlamayacaksiniz;-)
 
bence size kasıtlı yapılan bir tavır yok. yapı olarak mesafeli bir aileler . siz de illa benim ailem gibi her olaya dahil olsunlar istiyorsunuz. ben de mesela mesafe severim , benim kv adayım ve eşi de bu aile gibiler mesela . ama ben sizin aksinize çok memnunum. aradığımda hala hoş bir saygı çerçevesinde konuşuruz . biraz anadoluda hemen kızımız yerine konma adeti var ya siz ona aldanmayın. kimse kızmasın bana biraz yapay geliyor o muhabbetler. sonradan görüyoruz en ufak bir şeyde size el kızı derler . o samimiyet falan size kalmaz. her zaman yavaş ilerleyen ilişkiler zamanla samimi olan insanlar daha sağlıklı ilişki kuruyor. sizin boyacıyla tek kalmanız onların sorunu değil ki? eşiniz çok düşünüyorsa başkasını önceden ayarlayacaktı. geliriz diyip gelmemezlik yapmamışlar. siz çok rahatsız oluyorsanız başkasına söyleyip tek kalmayabilirdiniz. onların böyle bir şeye mecburiyeti yok.

Ben zaten bireyselliği savunan bir insanım. Dediğim gibi hakkari yüksekovada 1 yıl kaldım tek başıma ve bundan şikayet etmedim çünkü bu kendi seçimimdi. Bir olaydan sorundan çok, sebebi önemlidir. Bir kaç kez mesleğimden dolayı aşağılandım. Bir akrabalarına benim doğudan gelmek için evlendiğimi söylemiş. Ki ben doğudaki yaşantımı oradaki çocuklarımı çok seviyordum. Bireysel, saygılı davranan insan dedikodu yapmaz, yalan şeyler konuşmaz.
Siz dediğinizde haklısınız kimseye bir şey yapmaya mecbur değil ama işte sebebi aşağılayıcı ve bu durum beni üzüyor. Bir de görümcemin erkek arkadaşının doğumgününe hediye kargolamış. Buradaki tutarsızlığa kızıyorum. Bilmiyorum haksızım belki de.
 
ben kendimi mesafeli olarak görürdüm ama kayınvalideniz benden önde,mesafe konusunda.

nişanlılık sürecinde,ev kurulurken,mobilye bakılırken,çağırılmadan gitmedim.gelinim çağırınca gittim.belki onlarda sizden yardım talep etmenizi beklediler.siz talep etmeyince,karışmak istemediler.ön yargıyla yaklaşmayın.bizimkiler evleneli 9 ay oldu,yeni yeni ısınmaya başladık,birbirimize.

ben de gelin derlerse, giderim,ses çıkmazsa köşemde otururum.bize gelin diye ısrar etmem.ama gelirlerse,hem oğlumun hem gelinimin sevdiği şeyleri yaparım.

kayınvalidenizin sizin eğitiminizi küçük gördüğünü düşünmüyorum.kendisi ev hanımı dediniz.e ,o doktorla evlenmiş,siz öğretmenmişsiniz.en azından bunu düşünebilecek kapasitede olduğunu tahmin ediyorum.

saygı sevgi çerçevesinde,mesafe iyidir,takmayın kafanıza.
 
ben kendimi mesafeli olarak görürdüm ama kayınvalideniz benden önde,mesafe konusunda.

nişanlılık sürecinde,ev kurulurken,mobilye bakılırken,çağırılmadan gitmedim.gelinim çağırınca gittim.belki onlarda sizden yardım talep etmenizi beklediler.siz talep etmeyince,karışmak istemediler.ön yargıyla yaklaşmayın.bizimkiler evleneli 9 ay oldu,yeni yeni ısınmaya başladık,birbirimize.

ben de gelin derlerse, giderim,ses çıkmazsa köşemde otururum.bize gelin diye ısrar etmem.ama gelirlerse,hem oğlumun hem gelinimin sevdiği şeyleri yaparım.

kayınvalidenizin sizin eğitiminizi küçük gördüğünü düşünmüyorum.kendisi ev hanımı dediniz.e ,o doktorla evlenmiş,siz öğretmenmişsiniz.en azından bunu düşünebilecek kapasitede olduğunu tahmin ediyorum.

saygı sevgi çerçevesinde,mesafe iyidir,takmayın kafanıza.
Çok teşekkür ederim ne tatlı bir damat annesi :) çok güzel davranmışsınız siz :)
 
Merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım, çok fazla bir derdim yok ama öbür konulardan çok mantıklı yorumlar yaptığınızı gördüm, fikirlerinizi almak için sizinle paylaşmak istedim. Çok uzun bir yazı oldu şimdiden özür dilerim.
Ben kaynanamı sevemiyorum. 1 yıllık evliyim. Ben öğretmen olduğum için nikahımız erken yapıldı atamayı yetiştirebilmek için. Atamam İstanbul' a eşimin yanına olunca, 6 ay sonra da düğünümüz oldu. Eşimin ailesi de İstanbul' da benim ailem İzmir' de.

Ben hayatım boyunca kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmedim (ki doğuda tek başıma kaldım, üniversiteyi uzak bir şehirde okudum). Eşimin ailesi beni hiç aramadı. O 6 ay boyunca, bilmediğim bir şehirde tek başıma yaşarken. Ben gelinlik provasına, düğün salonuna, mobilyacıya tek gittim. Eşim doktor yoğun çalışıyor. Eşim yorgun argın işten çıkıp bazen bana yardım ediyordu. Boyacı ayarladım tek başıma koca evde işçilerle tek başıma kaldım, eşim kayınbabamı aradı gelmedi kayınbabam.
Kayınbabam da doktor emeklisi. Haftada 1 özel bir muayene de çalışıyor, oraya gidiyor o kadar. Kaynanam da ev hanımı. Arabaları ve çok zamanları var. Bır kez bile ne yaptın yardıma ihtiyacın var mı diye sormadılar (ben 23 yaşındayım eşim 30 yaşında, kızlarını küçük görüyorlar kızları 26 yaşında)
Ben ailemde çok sevgi gördüm, biz bir şeyi ailecek hep beraber yapardık. O sıcaklığı bekledim sanırım.
2 düğün oldu ilki İzmir' de, bir hafta sonra İstanbul' da. İzmir düğününü maddi manevi babam karşıladı (babama gizlice para göndermeme rağmen geri yolladı). Babam çalışıyor, memur. Her şeye koşturdu.

Burada ise ben maddi destek beklemiyordum (kayınbabamların durumu çok iyi ama yine de eşim de ben de çalışıyorduk, ihtiyacımız yoktu), bir kez bile naptın, iyi misin kızım tek başına, bir şeye ihtiyacın var mı, hazırlıklar nasıl gidiyor diye sormaz mı insan? Davetiyeleri bile dağıtmamışlardı kimseye, biz baskı yaptık. Bu kadar benimsemediler.
Babam beni arayıp hevesli bir şekilde, şunu yaptım, kına için şu malzemeleri aldım, annen işte tef ve süslü mumlar yaptı sana dedikçe içime daha battı eşimin ailesinin hevessizlikleri. Ama onlara anlatmadım.

İzmir düğünümden 3 gün önce Izmir' den İstanbul' a görümcemin erkek arkadaşı ve ailesi geldi kaynanamlara tanışmak için (onlar da izmir' de yaşıyorlar, bizim düğün öncesi tanışmak istemişler). Çok güzel ağırladık. Kaynanam ailesine hediyeler almış. Bana hiç nişan hediyesi almamasına rağmen. Eşim baktı ailesi hiçbir şey yapmıyor, bana takılan nişan, düğün takılarını bile eşim aldı ailesine verdi taksınlar diye (burada olay takı, hediye değil, hevessizlikleri)

3 gün sonra İzmir düğün günü geldiğinde (görümcemin erkek arkadaşı ve ailesi geleceklerdi düğüne) kaynanam ve kayınbabam tutturdular, onlara gideceğiz diye. Biz o sırada koşuşturuyoruz işleri halletmeye çalışıyoruz. Kaynanamlar, onlar bize geldiler gitmezsek ayıp olur dediler, hevesli hevesli. Onların da evi bize 1 - 1 buçuk saat uzaklıkta. Annem benim üzüldüğümü hissetti. Annem dedi zaten 3 4 gün daha buradasınız o zaman gidersiniz, hatta biz bırakırız otobüslerde sürünmeyin. Yok görelim dediler ve gittiler. Benim kız kardeşim yok. Görümcemi çok severim kuaforde o eşlik edecekti yardım edecekti bana. Ve gittiler eşim bizim eve geldi annesi babası yok , böyle saçma şey mi olur deyip, onları aradı çok kızdı anne babasına. Annem de eşime kızdı hatta, heveslenip gitmişlerdir keşke kızmasaydın onlara diye.

Babam düğün günü çok duygusaldı (yaşımı küçük buluyordu ve biz bir anda evlenmeye karar verdik.) Göz yaşlarıyla bir konuşma yaptı, benim kızım çok değerli dedi. Kaynanam ters bir ses tonuyla ne yani bizim oğlumuz da değerli dedi. Babam kız çocuk biraz daha farklı oluyor, kıyamıyorsun dedi.

Düğünün üstünden 6 ay geçmiş ben bu olaylardan etkilenmişim galiba çok ısınamıyorum kaynanama. Çocuğunuz olursa ben bakamam diyor. Tamam bakmak zorunda değilsin, kendi hayatın, ama çocuk yok biz o konuyu açmıyoruz durduk yere ne gerek var böyle demenin? Benden daha farklı bir gelin mi bekliyordu?

Geçen gun evlerine uğradık kaynanam sevdiğim yemekleri yapmış öyle yapınca vicdan azabı duydum böyle hissettiğim için. Yeni yeni mi ısınmaya başladı bana? Beni neden benimseyemedi? Hiçbir saygısızlığım olmadı. Hiçbir tartışma olmadı. Görümcem ve erkek arkadaşı doktor, doktor sevdası oldukları için mi sevemediler beni. Kayınbabam ev hanımı gibi senin mesleğin demişti. Okulda psikolojik danışmanım kendimi geliştirebilirim. Aile terapistliği, klinik psikoloji gibi yüksek lisans yapabilirim. Ama bu sebeplerden dolayı değil. Çoğu zaman kendime kızıyorum sen kendine güvenen bir bireydin nasıl ufak laflara üzülebiliyorsun diye. Eşinle çok mutlusun ne gerek var diye.

Deneyimlilerin yorumlarını bekliyorum, nasıl davranmalıyım. Şimdiden çok teşekkür ederim. Gereksiz uzun yazmışım kusura bakmayın.
En başında okurken, doktor oğullarına yakıştıramadılar herhalde diye düşünürken, sonunda kesin anladım. Okumak cehaleti alır, eşeklik baki kalır... Adam doktor emeklisi ama kafa sağlıktan başka alana çalışmıyor belli ki insanlık gibi. İnsanları mesleğine göre tanımlayan, sınıflandıran, ego delisi insanlar işte. Mesleğin gereği sen daha iyi anlarsın. Zamanla düzelir mi sanmıyorum ama şimdilik insanlıktan nasip almadıkları ortada.
 
genelleme yapmayayim ama saglikcilar saglikci mi istiyo acaba diye dusunmeden edemedim. bizimde bi ogretmen tanidik vardi. evlenecegi kiz hemsireydi. kizin ailesi doktor damat bekliyomus ogretmen oldugu icin hic benimsemediler. adam daha fazla kazanmak icin mudur yardimciligina falan gecti. cok da iyidir. kazanci da gunumuz sartlarinda iyiydi. sonunda olduramadilar sanirim evlenemediler. doktor bir gelin beklemis olabilirler. haklisin uzulmekte ama hic takma. eden bulur birgun. mesafeli olmak en guzeli en rahati
 
X