Kayınvalidemin çektirdikleri ve kocamın tavrı.

Merhaba.
Ben 3 yıl sözlü/nişanlı kaldıktan sonra 7 ay önce evlendim. Kayınvalidem aşırı kıskanç ve sinsi bir kadın. İlk zamanlar aramız iyiydi, bana kendi kızı gibi davranıyordu. Ben de ona saygıda kusur etmiyordum, sürekli yanına gidiyordum. Bir gün olsun güler yüzümü eksik etmedim. Zaten normalde de sıcakkanlı ve uyumlu biriyim. Kayınvalidemin her işine yardıma koştum. 2-3 ay böyle geçti. Sonra kayınvalidemin kıskançlıkları, sinsilikleri çatlak verdi...

Nişanlımla ne zaman dışarıya çıksak her saat arıyordu. Nerdesiniz ne yapıyorsunuz diye soruyordu. Ben yemek yemedim bu saate kadar seni bekledim ne zaman geliyorsun diyordu. (k.validem aşırı zayıf) Nişanlımın kendisine kıyamayacağını biliyor tabi.

Nişanlım askere gitti, ben yine kayınvalidemle sık sık görüşüyordum, arıyordum. Bana sürekli laf sokuyordu ama hiç cevap vermiyordum saygısızlık olmasın diye. Nişanlım askerdeyken aramış nişanlımı ben çocuk düşürdüm demiş askerdeki adama. Yaşı da genç değil, 45 yaşında. Sürekli arayıp olumsuz şeyler anlatıyodu nişanlıma.

Kayınvalidemle her görüştüğümde bana aynı şeyleri söylüyordu. Babası onun (nişanlımın) borçlarını ödüyormuş, çok sıkıntı çekiyormuş onun yüzünden. Sürekli bunu söyleyip duruyor. Halbuki o bırak babasından para almayı, sürekli eve para veriyordu. Sonra ben şüphelenmeye başladım, koskoca kadın yalan söyleyecek değilya dedim. Sordum birkaç kere, sen bu kadar parayı ne yapıyorsun, nereye harcıyorsun diye. Sonuçta doğru dürüst para harcamıyoruz. Babasından para almadığını söyledi ki zaten alsa ortada bir para olurdu.

K.v sürekli yaka silkerek "ben bir daha kimsenin kapısına gitmem, diğer oğluma da kız istemem aman Allah korusun" diyordu. Ben bir anlam veremiyordum. Bunu defalarca annemin yanında da söyledi. Annem de sorun çıkmasın, kimsenin kalbi kırılmasın diye duymamazlıktan geldi hep. Beni istemeye geldiklerinde adetlerimizi sorduklarında annem bizde altın vs. konuşulmaz, ne takarsanız kendi şanınızdandır dedi. Sözde takılanları nişanlımla beraber aldık, parasını nişanlım ödedi. Söz bohçasının ve diğer herşeyin tüm masraflarını da öyle... Bayram geldi yine nişanlım aldı bayramlıklarımı. Ondan sonra kaç bayram geçti, bana bir çöp getirmediler. Olsun benim gözüm yoktu zaten hediyede, kıyafette, altında. Sadece bana değer verdiklerinin bir göstergesi olarak küçük de olsa bir hediye bekledim 3 yıl boyunca. Neyse dedim umursamadım.

Bana ve anneme 3 yıl boyunca, "oğlum eve bir kuruş vermedi, gezdi tozdu parasını kendi harcadı" deyip durdu hırslı hırslı. Oysa o hep ailesine destek olduğunu söylerdi bana. Zaten çok kez buna şahit oldum. Kayınvalidemse beni her gördüğünde şikayet edip duruyordu ben oğlumun hiç parasını göremedim diye. Sürekli bana borçlarını anlattı.

Ben nişanlımla tanıştığmdan beri hep yüksek miktarda kredi kartı borcu vardı. O borç ne kadar ödesek eksilmiyordu. Eve destek oluyordu çünkü. Düğün yapılacak 5 kuruş para yok. Ben bir işe girdim o zamanlar. Aldığım tüm maaşımı nişanlıma veriyordum kredi kartı borcu kapansın rahat edelim diye. Hakkını yiyemem, nişanlım çalışmadığım zamanlar hiçbir şeyimi eksik etmedi, gizlice ceplerime ve çantama para koyardı hep kabul etmeyeceğimi bildiği için. Bizim aramızda para hiç sorun olmadı. İlk tanıştığımızda da ben sürekli hesap ödemek için diretirdim. Sevgiliyken de nişanlıyken de ona masraf ettirmemek için elimden geleni yapardım. Sinemaya gidelim derdi, ben istemezdim kavga ederdik. Bilmiyordu ki ben para harcamasını istemiyordum. Sonraları bu konuyu da çözdük tabi...

Alışveriş yapıp k.validemlere uğradığımızda hemen poşetlerimizi karıştırıyordu ne aldınız diye sorarak. Sinir oluyordum... Birgün kayınpederim bana ve k.v elbise almış, çağırdı yanına hediyeleri vermek için. Ben tam elbisye uzanırken elimden aldı, "yok o giymez bu tarz şeyler" dedi. Halbuki elbiseye bayılmıştım... Domdum kaldım, ben de evetdiyebildim o anki şokla. Aldı elbiseyi ben bunu komşum Fatma'ya veririm o çok beğenir dedi. Aynı gün nişanlım işten gelince ona farklı anlatmış. Baban ona elbise aldı, o burun kıvırdı ben bunu giymem dedi demiş. Nişanlım bunu bana söylediğinde bir kez daha şok oldu. Doğrusunu anlattığmda nişanlım bana inanmadı. Kavga ettik, günlerce ayrı kaldık.

Buna benzer yüzlerce olay yaşadım nişanlılık boyunca. Onu çok sevdiğim için hepsini sineye çektim.

Düğün zamanı k.v iyice hırslanmıştı her gittiğimizde surat asıyordu, laf sokuyordu. Birgün yine onlara gittik sofrada demediğini bırakmadı nişanlım ve bana. Bana yemek bile koymadı sofrada kalakaldım öylece. Nişanlıma söylediıimde yine beni suçladı, hakaret etti. Kayınpederin de kv den hiç farkı yok o da yemeğe 5 dk geç kaldık diyenişanlım ve beni çocuk gibi azarladı. Biz eşya almaya çıkmıştık, gezmeye gitmedik ki.

Gelinlik almaya gittiğimiz gün annem de onlara gitti. Anneme söylemediği laf kalmamış biz yokken. Ben bidaha kimsenin kapısına gitmem falan diye. Ters ters konuşmuş. Annem de 3 yıl sonra ilk kez cevabını vermiş, tek kuruş masraf ettirmedik size,

Devamı;

Annem de 3 yıl sonra ilk kez cevabını vermiş, bir kuruş masraf ettirmedik size, hiç zorlamadık, birşey istemedik, birgün olsun kötü söz etmedik niye böyle diyorsun demiş. O da "isteseydiniz ne olurdu sanki biz de bırakır gelirdik" demiş. Birsürü laf saymış. Biz gelinlik almak için kapıdan çıkarken k.v kapıyı çat diye suratımıza kapadı. Annem de içerde sesten sıçramış hatta. Sonradan söyledi. Bana laf sokması bitmek bilmedi. 3 yıl boyunca Allah şahidim tel bir cevap vermedim, saygısızlık etmedim. Hep içime attım, günlerce ağladım. Nişanlıma ne zaman söylesem suçlu çıktım. Sen herşeyi abartıyosrsun, çok alıngansın deyip durdu. Hep kavga ettik. Bir keresinde ben artık sinir krizi geçirdim. Sonra da ayrıldım ben daha fazla katlanamam bunlara diye. Sonra annemi aradı falan derken yine barıştık ertesi gün. Annem her sorunumuza şahit oluyordu, onun annesini ruhu bile duymuyordu. Üzüolen hep biz oluyorduk.

Kayıvalidemin şikayetleri ve laf sokmaları yüzünden anneme çok mahcup oluyordum. Annem sürekli" kızım bunlar seni istemiyor anlaşılan, bu işi bitirelim mi diyordu ama bana ve nişanlıma kıyamıyordu. Yoksa çoktan yüzüğü kaynanamın eline vermişti.

Bu sorunlar hep böyle devam etti. Düğün zamanı geldi çattı... Herşeyi nişanlımla ben yaptık. Nişanlım kredi çekti tüm masrafları ordan karşıladık. Annesinin babasının takacağı bilezikleri de biz aldık. Ailesi 1 kuruş masraf etmedi. Annem borç aldı, tüm eşyalarımı aldı yatak odası hariç. Kadın zaten tek başına ev geçindiriyor. Daha fazlasına gücü yoktu. Biz herşeyimizi aldık, paramız bitti. Birkaç eksik kaldı, bizde kuruş para yok. Babasıyla konuştu babası 2 bin lira kredi çekti bize verdi kalan eksikleri tamamladık zar zor. O para dışında bir kuruş katkıları olmadı.

Nikah günümde eşimin ailesi geç kaldı nikaha. Kaynanamda 5 karış surat, kudurmuş gibiydi. Kına gecemde de geç kaldılar hem de baya bi geç. Yine surat 5 karış, katil gibi bakıyor. Bana kına yakılacak kadın ortalıkta yok. Yarım saat gelmesini bekledik. Akrabalarını da dolduruşa getirmiş hepsi anneme çatıp durdular. Kendisi de anneme laf sokup durmuş. Ne kadar moralim bozulsa da gülüp eğlendim.

canım içinde bulunduğun durumu çok iyi anlayabiliyorum.senin kırgınlıklarınıda.. nişanlının ailesi istemiyor bu çok net belli..Yapıcı değiller hiç bir şekilde anlattıklarına bakılırsa..Burada önemli olan nişanlının tavrı ama oda pek destekcin değil sanırım..Erkeğin bu ilişkileri yönetebilmesi çok önemli bu süreçte.ne kadar yıprandıgını anlamak hiç zor değil inan. çünkü bunlara benzer şeyleri bende yaşadım. Haziranda düğünüm var ve bunları aştık artık..Engel olamadılar bizi ayıramadılar.Çünkü nişanlımın tavrıydı bunu sağlayan.ne ailesinden vazgeçer tavırda idi nede hayatını paylaşacağı bana karşı umursamazdı. Her zaman haklıya hakkını verdi uygun bir dille.. Kırgınlıklarını anlayabiliyorum. Sana nacizhane tavsiyem nişanlınla bir ömrü geçirebileceğini ve onu sevdiğine eminsen ve karşı tarafta bu bilinçte ise gün gelir onlarda pes eder.Sen sadece hakkında hayırlısının olması için dua et. Hayırsız ise birşey bahane olsun de cnm.. Aşk güzel bir duygu fakat aileler işin içine girince yok sayamıyorsun. imkansız bu.

Bu arada evlenmişsiniz zaten şimdi farkettim. şuan devam ediyormu ?

şimdi durum nasıl peki

Binbir sıkıntıyla, maddi imkansızlıkla evlendik. Evimizi kayınvalidemle aynı sokakta tuttuk maalesef. Ben kesinlikle kabul etmedim başlarda. Ama +şim o kadar ısrar etti ki kıramadım onu. Ben olacakları söylediğimde bana kzıyordu, saçmalama benim ailem görgüsüz mü neden öyle yapsınlar saçmalama diyordu. Ailem de karşı çıkıyordu bu evi tutmamıza. Ben çalışacağım için çocuğumuz olduğunda annesi bakacaktı çocuğa. Bunu düşününce kabul ettim. O sıralar k.v. Taşınma durumları vardı ve ev arıyorlardı. Eşim bana; zaten taşınacaklar yakın olmayacağız dedi. Pek ümidim yoktu ama.. Kabul etmemin en büyü nedeni ise şuydu, eşim evlilik hazırlıklarında ne istersem yapmaya çalıştı, seçimleri hep bana bıraktı. Beni hiç kırmadı sağolsun. Şimdiyse o benden birşey istiyordu, mantıkı sebepleri de vardı. Bu yüzden kıramadım onı, kıyamadım. Keşke de kırsaymışım. Sonra birbirimizi o kadar çok kırdık ki ailesi yüzünden...

O evi tuttuğuma bin pişmanım ama iş işten geçti.

$u an nasilsin yazmadin daha ama buyuk ihtimal mutsuzsun bu kv ve kocayla
bile bile lades demi$in sen arkada$im ..
geçmi$ ola ..

mutsuzlugun devam ediyor hatta katlanmış sanırım canım, ama çok belli etmişler kendilerini be canım, sen bile bile razı olmussun, ne demişler ya bu deveyi güdeceksin, ya bu diyardan gideceksin

Evlendikten sonra 3 hafta sonra gelmediler evimize. Yeni evliyiz ya. Sonra gelmeye başladılar. Hafta içi haftasonu demeden geliyorlardı. Daha yeni evliyiz, haber vermeden hafta sonu daha öğlen olmadan çıkıp geliyordu k.v. Sabah erkenden geliyor, akşamları sürekli yemek getiriyor sanki ben yemek yapamıyorum gibi. (yemek konusunda çok iyiyimdir çevremdeki herkes bilir k.v de dahil) Gece 12 lerde arıyorlar, sabah sabah arıyorlar. Bu böyle devam etti. Benim psikolojim bozuldu. Kimseye anlatamıyordum. Eşime de birşey diyemiyordum kırılmasın diye. Hem ne diyebilirdim ki? Nasıl söylenir bu? Onların düşünmesi gerekir, bunlar yeni evliler bu kadar sık, vakitsiz gitmeyelim diye ama nerdeeee. En son birgün sinirlerim boşaldı eşimle konuştum. Bu arada kayınvalidem neredeyse hergün geliyordu bana gündüzleri. Her geldiğinde de düğün yüzünden şu kadar borca girdik, çok sıkıştık deyip duruyor. Şikayetleri bitmiyor. Ben yine sesimi çıkarmıyorum. Kayınbabam da gece gündüz arıyor, hafta sonları kapıya geliyor poğaça v.s alıp. Sağolsun da yeni evli insanlara hafta sonu sabahın 11 inde gelinmez ki...

Ben eşime rahatsızlığımı ne zaman dile getirsem beni paranoyaklıkla, alınganlıkla suçladı. Hastasın sen dedi. Yine kavgalar... Neredeyse hergün ailesi yüzünden kavga ediyorduk. Evliliıimin her günü ağlayarak geçti. Ben ne hayallerle evlenmiştim... Ailesi yüzünden evliliğim zindan oldu. Evlendiğime bin pişman oldum. Bir süre sonra o kadar doldum ki artık her olanı anneme anlatıyordum. Başkakime anlatırdım ki? Zavallı anne her kavgamıza şahit olup kahroluyordu.

narce .!.:

Evlendikten sonra 3 hafta sonra gelmediler evimize. Yeni evliyiz ya. Sonra gelmeye başladılar. Hafta içi haftasonu demeden geliyorlardı. Daha yeni evliyiz, haber vermeden hafta sonu daha öğlen olmadan çıkıp geliyordu k.v. Sabah erkenden geliyor, akşamları sürekli yemek getiriyor sanki ben yemek yapamıyorum gibi. (yemek konusunda çok iyiyimdir çevremdeki herkes bilir k.v de dahil) Gece 12 lerde arıyorlar, sabah sabah arıyorlar. Bu böyle devam etti. Benim psikolojim bozuldu. Kimseye anlatamıyordum. Eşime de birşey diyemiyordum kırılmasın diye. Hem ne diyebilirdim ki? Nasıl söylenir bu? Onların düşünmesi gerekir, bunlar yeni evliler bu kadar sık, vakitsiz gitmeyelim diye ama nerdeeee. En son birgün sinirlerim boşaldı eşimle konuştum. Bu arada kayınvalidem neredeyse hergün geliyordu bana gündüzleri. Her geldiğinde de düğün yüzünden şu kadar borca girdik, çok sıkıştık deyip duruyor. Şikayetleri bitmiyor. Ben yine sesimi çıkarmıyorum. Kayınbabam da gece gündüz arıyor, hafta sonları kapıya geliyor poğaça v.s alıp. Sağolsun da yeni evli insanlara hafta sonu sabahın 11 inde gelinmez ki...

Ben eşime rahatsızlığımı ne zaman dile getirsem beni paranoyaklıkla, alınganlıkla suçladı. Hastasın sen dedi. Yine kavgalar... Neredeyse hergün ailesi yüzünden kavga ediyorduk. Evliliıimin her günü ağlayarak geçti. Ben ne hayallerle evlenmiştim... Ailesi yüzünden evliliğim zindan oldu. Evlendiğime bin pişman oldum. Bir süre sonra o kadar doldum ki artık her olanı anneme anlatıyordum. Başkakime anlatırdım ki? Zavallı anne her kavgamıza şahit olup kahroluyordu.

Genişletmek için tıkla...

canım bu insanlar rengini evlenmeden belli etmişler zaten. bunu bir tarafa bırakalım. eşine ifade ediş biçimin yanlış olabilirmi? çünkü bu çok önemli bir detay. Bazen ters tepebiliyor yorumlar.

bimece gibi anlatiyorsun
dur tahmin edeyim bari
$u an bo$anmak uzeresin ..

Yaa durun bır dk. k.v. 45 yasında çocuk dusurdum dıye yalan soyluyor haaa sızın ondan cekecegınız var !!!!

Üstteki yazılarda söylediğlm gibi eşimin ailesi düğünümüze sadece 2 bin lira masraf ettiler. Onu da eşim istedi mecbur kalınca. Bana 2 tane incecik bilezik taktılar ki onları da eşim aldı. Kayınvalidem hergün geldiğinde borçlardan bahsediyor. Düğününüz için 7 bin lira kredi çektik. Kiramızı ödeyemiyoruz deyip duruyor. Ben sesimi çıkarmıyorum. Zaten dumur oluyorum dilim tutuluyor sanki, birşey diyemiyorum. Bıktım usandım bu laflarından. Taktıkları bileziklere kadar eşim aldı, utanmadan benim başıma kalkıyor birşey yapmadığı halde. Destek olmadıkları yetmezmiş gibi sürekli başıma kalkıyor. Eşimle konuştum, yine beni suçladı.

Birgün yine babası geldi sabah 11 de haftasonu. Biz de yatıyorduk açmadık kapıyı. Bu sefer telefonla arıyor. Ya kapı açılmıyor demek ki uyuyoruz ya da müsait değiliz. Hemen peşinden niye arıyorsun ki. Ben de sinirlendim eşime kızdım hala nedeen çözmüyorsun bu sorunu diye. Yine hakaretler etti. Boşanma noktasına geldik.

Kusura bakmayın, aralıksız yazıyorum. Konuyu tamamen anlatmak istiyorum affınıza sığınarak.

Birgün kayınvalidem yine yemek getirdi defalrca söylememize rağmen ziyan oluyor ben zaten çeşit yapıyorum diye. Annem de bizdeydi. Yine söyledim anne yemek getiriyorsun ama biz 2 kişiyiz fazla geliyor, ya benimki ya seninki çöpe gidiyor dedim. Zaten çok kızgındım ona. Ben öyle deyince dedi ki" ne yapayım oğlum beni arıyor benden yemek istiyor, bana şunu yap anne dlyor dedi annemin yanında. Şok oldum. Ben de dedim ki sen merak etme eşim canı birşey çektiğinde benden istiyor, ben de yapıyorum dedi. Neyse bu gitti. Akşam eşim eve geldiğinde güler yüzle sordum ona bu durumu. Kocacım ne zaman bişey istedin de ben yapmadım aşk olsun. Neden annei arayıp ondan istiyorsun? Ben beceremiyor muyum dedim. Gayet sakin va nazlı nazlı konuşuyorum aman kavga etmeyelim diye. Ben bunu deyince eşim köpürdü, sen anneme ne dedin onu söyle deyip durdu, gözü dönmüş gibiydi. Ben de olduğu gibi anlattım. Eşim sen nasıl anneme böyle dersin diye bana bağrdı çağırdı etmediği hakaret kalmadı. Ben hala alttan alıyorum, eşimi sakinleştirmeye çalışıyorum. O hakaretlerine devam etti, beni baya hırpaladı, vurdu bana. Senden eş olmaz boşanıcam senden dedi. Evdençıktı gitti.

Eee su ankı durumun ne arkadaşım?

canım benim 3 sene boyunca göremedin mi neler olacağını annen de mi uyarmadı seni yazık değil mi sana neden katlandın göz yumdun bu olanlara kendilerini apaçık belli etmişler neden göz göre göre evlendin eşin de mi görmüyo ailesinin yaptıklarını da seni suçluyo eşinle konuş adam akıllı onlar dogru da hep ben mi yanlışım de hatta k.v ile konuştuklarını tele çek dinlet eşine hemen de çocuk yapma bence tabi sen bilirsin ama eşin neden sana inanmıyo seni suçluyo anlamadım açıkcası k.v. 45 yaşındaymış sen ve eşin kaç yaşındasınız ki sadece merak ettim hani yaşın küçük te eşin ondan dolayımı böyle davranıyo sana

Ben bana vurduğu ve çok kötü hakaretler ettiği için çok kırgın ve kızgındım ona. Gururmu çok kırmıştı. Annesine tek bir laf söyledim diye beni boşamaya kalkan adamla artık ne paylaşabilirim ki. Ben o çıktıktan sonra evi terkettim. 4 gün gelmedim. 3 gün boyunca hiç aramadı. 4. Gün buluşalım konuşalım diye yalvardı. Herşeyi düzelteceğim diye söz verdi. Ben annemlerdeydim. Ona güvenmediğim için yanına gitmedim, onu eve çağırdım. Annemin yanında konuştık. Herşeyi açık açık konuştum. Anneme ve bana sözler verdi, özür diledi. Annem de eşimle konuştu ve böyle bir evliliıin sürmesine izin vermeyeceğini, bir daha böyle olursa affetmeyeceğini söyledi. Eve döndüm.

narce .!.:

Kusura bakmayın, aralıksız yazıyorum. Konuyu tamamen anlatmak istiyorum affınıza sığınarak.

Birgün kayınvalidem yine yemek getirdi defalrca söylememize rağmen ziyan oluyor ben zaten çeşit yapıyorum diye. Annem de bizdeydi. Yine söyledim anne yemek getiriyorsun ama biz 2 kişiyiz fazla geliyor, ya benimki ya seninki çöpe gidiyor dedim. Zaten çok kızgındım ona. Ben öyle deyince dedi ki" ne yapayım oğlum beni arıyor benden yemek istiyor, bana şunu yap anne dlyor dedi annemin yanında. Şok oldum. Ben de dedim ki sen merak etme eşim canı birşey çektiğinde benden istiyor, ben de yapıyorum dedi. Neyse bu gitti. Akşam eşim eve geldiğinde güler yüzle sordum ona bu durumu. Kocacım ne zaman bişey istedin de ben yapmadım aşk olsun. Neden annei arayıp ondan istiyorsun? Ben beceremiyor muyum dedim. Gayet sakin va nazlı nazlı konuşuyorum aman kavga etmeyelim diye. Ben bunu deyince eşim köpürdü, sen anneme ne dedin onu söyle deyip durdu, gözü dönmüş gibiydi. Ben de olduğu gibi anlattım. Eşim sen nasıl anneme böyle dersin diye bana bağrdı çağırdı etmediği hakaret kalmadı. Ben hala alttan alıyorum, eşimi sakinleştirmeye çalışıyorum. O hakaretlerine devam etti, beni baya hırpaladı, vurdu bana. Senden eş olmaz boşanıcam senden dedi. Evdençıktı gitti.

Genişletmek için tıkla...

bu yazdığını okumamıştım ben ne demek bu şimdi şimdi k.v mi haklı sen mi haklısın anlamadım ben yemek konusunda eşin arıyomuymuş ki annesini yemek yap diye ayrıca bu kadar sinirlenmesi gereken bişey yok ki ortada sen haklıysan seni tutması koruması lazım bi de vurmuş öyle mi kırılsın o elleri