- 11 Şubat 2009
- 193
- 198
- 43
-
- Konu Sahibi huysuzprenses
- #1
Arkadaşlar, ben 7 yıllık evliyim 2 yaşında oğlum var. Evlendiğimiz zaman eşimle ikimiz de üniversiteden yeni mezun olmuştuk, babam eşyaların çoğunu aldı, kayınvalidemler de oturdukları evi, bu oğlumun evi diyerek bizim için boşaltarak kiraya çıktılar. Eşim birikmiş parasıyla evin içini tadilat yaptırdı. Evlendikten sonra k.valdem sürekli bize gelip kalmak istiyordu. Bize geldiğinde, bizde oturma odasında küçük bir köşe var 2 kişilik ona uzanıyordu, kendi evim değil mi yatarım siyordu, eşim de kalan yere oturuyordu, ben ayakta kalıyordum. Kiraya geçtikleri için ne kadar fedakarlar diye düşünebilisiniz ama evlendikten bir ay sonra tüm altınlarımı satıp, üstüne de eşimin kredi çekmesiyle onlara ev almamızı istediler. Nasıl olsa ben de çalışıyordum, ödenirdi kredi. Meğerse bize oturun diye verdiği ev 7.kat ve asansörsüz, yazın çok sıcak, kışın buz gibi ısınmayan, çatısı akan bir ev olduğu için kendine arakat güney cephe, depremden sonra yapılmış bir ev istediği için k.valdem böyle bir plan kurmuş. Bu arada biz onların kirasının da yarısını ödüyorduk. Biz de eşimle kafa kafaya verdik, madem biz bu evden memnun değiliz, niye onlara istedikleri evi alalım, ev alacaksak kendimize alalım, onlara da evlerini iade edelim dedik.
Bu arada eşim askere gitti, askerlik süresince beni hiç arayıp sormadılar, boşanmış gibi annemlerde kaldım, gelip gitmediler. Neyse, iki yılın sonunda kendi arabamızı, ondan iki yıl sonra da kendi evimizi aldık ve taşındığımız gün bizim eşyalarımız daha çıkmadan kendi eşyalarını getirerek evlerine geri döndüler. sonra da siz kendinize güzel ev aldınız bizi buraya attınız dediler. Bu arada ben evlendiğimizden beri hep çalıştım, hep de maaşım eşimin iki katı oldu. Bunu da övünmek için yazmıyorum yanlış anlaşılmasın, başka arkadaşlar maaşlı gelin sevilir yazmış bir konuda, bunun maaşla filan ilgilisi yok. Çok kazanınca da bu sefer kıskanıyorlar.
Neyse ben kendi evimize geçince hamile kaldım ve doğum yaptım. Ne hamilelikte ne lohusalıkta hiç ilgilenmediler. Annem temizliğe kadar yaptı, doğumdan sonra hep yanımda kaldı, k.valdeler bütün gün gezip akşam bebeği göreceğiz bahanesiyle annemin yaptığı yemekleri yemeğe geldiler. Doğumuma bile tesadüfen geldi, doğumum 2 hafta erken oldu o da tesadüfen o gün doktor randevusu için köyden gelmiş, otogardan hastaneye geldi. Sonra da eve gitti. Ben heralde yemek filan evi toplayacak diye düşünmüştüm, çünkü erken olduğu için hazırlıklarımız tam değildi. O eve gidip yatmış yoldan geldim diye, biz eve gittik yemek birşey yok, eşim gitti dışardan yemek söyledi. Ben evin borcu (süresi kısa olsun diye yüklü ödeme yapmayı seçmiştik) olduğu için 6 aylıkken bebeğim daha anne sütü emerken işe başladım, çünkü krediyi benim maaşımla ödüyorduk, ve o sıralar eşim düzenli maaş alamıyordu iş yerinin iflası nedeniyle. İşe başlayınca bebeğime annem bakmaya başladı. Sabah bırakıp akşam alıyorduk. Bu süreçte de k.valdem kayıplarda idi. Ne annemi arayıp kolay gelsin, Allah razı olsun dedi. Ne bana da arasıra bırakın dedi. Bir gün bıraktım onda da bütün gün çocuğu parklarda gezdirmiş hiçbirşey yedirmemiş, bir de kafasında kocaman bir morluk olmuş. Ne zaman çocuk 2 yaşına geldi, problemleri azaldı. Şimdi seni köye götüreyim diyor. Tabi göndermiyorum. Bu arada kaynanam çocuk bebekken emzirdiğimde hemen kucağımdan alıp, yeter o inekle işin bitti, bana gel diyordu. Bir keresinde de ben köye götüreyim bunu, bir süt anne buluruz, küçük daha unutur diyo.
Yıllarca bizim eve dolgun iki maaş girdiği için, tam maaşlarımızı bilmedikleri halde, sürekli bizden para istediler. Hiç verdirtmedim, ama canımızı sıkmaya yetti.
Esas son olaya gelicem, şimdi de kaynım evleniyor, o bize verdikleri evi onlara vericeklermiş otursunlar diye. Bu arada kaynımın eşi ilkokul mezunu ve çalışmayacak. Siz nerede oturacaksınız dedim. Biz köye gitcez diyorlar. Ama biliyoruz ki köyde 12 ay kalınmıyor, gelince nerede kalacaksınız demiş eşim. Artık bizi birer tane paylaşırsınız, ben kardeşinde baban sizde kalır demiş. Tabi ben bunu duyunca deli oldum. Ben çalışan, çocuklu bir insanım, aylarca k.pederime nasıl bakıcam. Ayrıca eli ayağı da tutuyor, daha da genç. Açıkça söyledim eşime istemediğimi. Nereden buluyorlar bu cesareti anlamıyorum. Bir de k.pederim öyle bir yere sığacak gibi değil. Çol şişman ve sürekli birşeyler yiyor, kuruyemiş filan tabak kullanma alışkanlığı da yok. Banyo bile pek yapmıyor. Her bize gelişinde evin havası değişiyor, iki gün çıkmıyor. Ben duvarlarında elim tırnağım kalmış, bebeğimi anne sütünden mahrum edip çalışarak aldığım bu evde benim için hiç emek harcamamış insanların değil aylarca bir gün dahi yaşamasını istemiyorum. Allah da nasip etmesin diyorum .Eşimle de konuştum, gerekirse bağları koparırız diyor. Öyle olsun da istemiyorum, anne babadır sonuçta.
Uzun ve kopuk yazdım biraz sanırım, yılların birikimi. Hayırlı ramazanlar herkese.
Bu arada eşim askere gitti, askerlik süresince beni hiç arayıp sormadılar, boşanmış gibi annemlerde kaldım, gelip gitmediler. Neyse, iki yılın sonunda kendi arabamızı, ondan iki yıl sonra da kendi evimizi aldık ve taşındığımız gün bizim eşyalarımız daha çıkmadan kendi eşyalarını getirerek evlerine geri döndüler. sonra da siz kendinize güzel ev aldınız bizi buraya attınız dediler. Bu arada ben evlendiğimizden beri hep çalıştım, hep de maaşım eşimin iki katı oldu. Bunu da övünmek için yazmıyorum yanlış anlaşılmasın, başka arkadaşlar maaşlı gelin sevilir yazmış bir konuda, bunun maaşla filan ilgilisi yok. Çok kazanınca da bu sefer kıskanıyorlar.
Neyse ben kendi evimize geçince hamile kaldım ve doğum yaptım. Ne hamilelikte ne lohusalıkta hiç ilgilenmediler. Annem temizliğe kadar yaptı, doğumdan sonra hep yanımda kaldı, k.valdeler bütün gün gezip akşam bebeği göreceğiz bahanesiyle annemin yaptığı yemekleri yemeğe geldiler. Doğumuma bile tesadüfen geldi, doğumum 2 hafta erken oldu o da tesadüfen o gün doktor randevusu için köyden gelmiş, otogardan hastaneye geldi. Sonra da eve gitti. Ben heralde yemek filan evi toplayacak diye düşünmüştüm, çünkü erken olduğu için hazırlıklarımız tam değildi. O eve gidip yatmış yoldan geldim diye, biz eve gittik yemek birşey yok, eşim gitti dışardan yemek söyledi. Ben evin borcu (süresi kısa olsun diye yüklü ödeme yapmayı seçmiştik) olduğu için 6 aylıkken bebeğim daha anne sütü emerken işe başladım, çünkü krediyi benim maaşımla ödüyorduk, ve o sıralar eşim düzenli maaş alamıyordu iş yerinin iflası nedeniyle. İşe başlayınca bebeğime annem bakmaya başladı. Sabah bırakıp akşam alıyorduk. Bu süreçte de k.valdem kayıplarda idi. Ne annemi arayıp kolay gelsin, Allah razı olsun dedi. Ne bana da arasıra bırakın dedi. Bir gün bıraktım onda da bütün gün çocuğu parklarda gezdirmiş hiçbirşey yedirmemiş, bir de kafasında kocaman bir morluk olmuş. Ne zaman çocuk 2 yaşına geldi, problemleri azaldı. Şimdi seni köye götüreyim diyor. Tabi göndermiyorum. Bu arada kaynanam çocuk bebekken emzirdiğimde hemen kucağımdan alıp, yeter o inekle işin bitti, bana gel diyordu. Bir keresinde de ben köye götüreyim bunu, bir süt anne buluruz, küçük daha unutur diyo.
Yıllarca bizim eve dolgun iki maaş girdiği için, tam maaşlarımızı bilmedikleri halde, sürekli bizden para istediler. Hiç verdirtmedim, ama canımızı sıkmaya yetti.
Esas son olaya gelicem, şimdi de kaynım evleniyor, o bize verdikleri evi onlara vericeklermiş otursunlar diye. Bu arada kaynımın eşi ilkokul mezunu ve çalışmayacak. Siz nerede oturacaksınız dedim. Biz köye gitcez diyorlar. Ama biliyoruz ki köyde 12 ay kalınmıyor, gelince nerede kalacaksınız demiş eşim. Artık bizi birer tane paylaşırsınız, ben kardeşinde baban sizde kalır demiş. Tabi ben bunu duyunca deli oldum. Ben çalışan, çocuklu bir insanım, aylarca k.pederime nasıl bakıcam. Ayrıca eli ayağı da tutuyor, daha da genç. Açıkça söyledim eşime istemediğimi. Nereden buluyorlar bu cesareti anlamıyorum. Bir de k.pederim öyle bir yere sığacak gibi değil. Çol şişman ve sürekli birşeyler yiyor, kuruyemiş filan tabak kullanma alışkanlığı da yok. Banyo bile pek yapmıyor. Her bize gelişinde evin havası değişiyor, iki gün çıkmıyor. Ben duvarlarında elim tırnağım kalmış, bebeğimi anne sütünden mahrum edip çalışarak aldığım bu evde benim için hiç emek harcamamış insanların değil aylarca bir gün dahi yaşamasını istemiyorum. Allah da nasip etmesin diyorum .Eşimle de konuştum, gerekirse bağları koparırız diyor. Öyle olsun da istemiyorum, anne babadır sonuçta.
Uzun ve kopuk yazdım biraz sanırım, yılların birikimi. Hayırlı ramazanlar herkese.