- 10 Nisan 2011
- 1.057
- 110
-
- Konu Sahibi karbeyaz00
- #1
...
Son düzenleme:
bak canım öyle 3 aylık ilişkide 3 günlük görüşmede bence de kaygılan yani.Kendine güvenin olsun.Okulunu bitir.Kimseye de aşırı bağlanma2014 mart ayinda biriyle tanistim ruya gibi gelisti hersey birden oldu mutluydum huzurluydum derken 3 aycik surdu bu mutluluk cok ilgiliydi guveniyordum ama uyusmadigimizi farkettim ayrildim. Once yaz donemi o aci cekti sonra kndini topladi ayni okuldayiz goruyorum gayet iyi. Ben ise cok fena sarsildim eylul gibi nasladi hersey kaygi bozuklugu panik.bozukluk.gecirdim psikiyatriste ve psikologa basladim. İcimde oyle buyuk bosluk vardiki hayati sorguluyordum cok kotuydum 2 ay gecti tabi antidepresan.kullaniyorum bu arada hala devam etmekteyim. O sira biriyle tanistim aslinda yakisikliligindan filan etkilenmedim ama iyi biriydi konusmaya basladik arkadas olduk mesajlasiyoruz filan derken uc kezde gorustuk bazen ilgi duyuyor bana gbi hissediyorum. Ve benim eski sevgilimi bozulan psikolojimi anlattim ona.az cok..Kendine guvenen biri beni teselli ediyor ben varim filan diyor. Bende yine kaygi basladi suan agliyorum cok mutsuzum neden tek basima mutlu olamiyorum ona baglanmaktan korkuyorum bi zavalli gibiyim ona baglanip o giderse dahada aci cekecegim daha zavalli olacagim diyorum.halbuki ortada daha fol yok yumurta yok neden boyleyim ben kizlar niye akisina birakamiyorum bazi insanlar gibi niye dusunmeden kaygilanmadan yapamiyorum. Bu dusuncelerle boguluyorum.
ilk değil yaşım 22Ilk ayrıliginiz ise normaldir. Yavas yavas alisirsiniz.kimse vazgecilmez degil
Benimki farklı bir durum. Tanıdıkça uyuşmadığımızı anlasam bile alışmış oluyorum onunla konusmaya yine mutsuz oluyorum konusmayı kesemiyorum kesemicem yani..Bence psikologunuzla paylaşmalısınız yaşadığınız kaybetme korkusunu.Eski sevgiliniz yüzünden bu.Herkes gidecekmiş gibi geliyor.O yüzden yeni insanlar tanımaya korkuyorsunuz.Dediğim gibi doktorunuzdan yardım alın ve hayatınıza girmek isteyen yada girmesini istediğiniz kişiyi üç aydan çok çok uzun tanıyın.Tanıdıkça bağlanıyor musunuz,tanıdıkça uyuşmadığınızı mı anlıyorsunuz o zaman çok net göreceksiniz.
Keşke becerebilsem .. keşke. Kendimi sevmiyor muyum acaba diyorum durup durup ağlayasım geliyor mutlu olamıyorum filan sacma sapan bir hal.Bir insan tek başına da ayakta kalıp, mutlu olabilmeli bence.
Hayat bu ya, herşey istedigimiz gibi gitmeyebiliyor, yalniz kalabiliyoruz kimine annesinin babasının yokluğu, kimine sevgilisinin kimine arkadaşının yokluğu çok büyük yük olabiliyor.
Ama emin ol, Allah kimseye taşıyamayacağından fazla yük vermez. İnsanoğlu bu fitratta yaratılmıştır, kendinden pay biç mesela bir gün mutluysan diğer gün mutsuzsun..
Ve kendinde olan gücün farkına var önce, kendini sev kendine güven.
Seni sen yapan sensin, o dertlerle dogmadigin gibi o dertlerle de olmeyeceksin.
Koca bir omur geçiyor bu bocalamalarla..
Ani yasamayi dene bence..