- Konu Sahibi canayakxixn
- #1
Bir gün anladım ki hayatta kaybettiğim noktalama işaretleri yaşamdan uzaklaştırmış beni
Yaşamımda önce virgülü kaybettim Kaybettiğim an cümlelerim basitleşti
Güzel cümleler kuramadım Cümlelerimden korkar oldum her geçen gün basite indirgedim
İlerleyen günlerde ise ünlem işaretini kaybettim. Sessizleşmeye başladım. Kızamıyor, sevinemiyor sitem edemiyordum. Hayatımda heyecanlı ne var ise kayboluyordu.
Ünlemle kalmadı kayıplarım devam etti Soru işaretin ide kaybettim Sorular soramaz oldum Artık soru soramadığım için beni ilgilendiren hiçbir şey kalmamıştı Ne kâinat, ne dünya, ne dost ,ne sevgili, ne kendim m
Kayıplar acı hüzün ve benliğimi götürüyordu hayat denen zaman ise anlamsızlaşmaya başlamıştı
İşaretlerimi aramak çözüm olmuyordu
Uzun zaman geçmedi iki nokta üst üstede beni terketti
artık davranış sebeplerimi başkalarına anlatmama gerek kalmamıştı anlatamıyordum
Bana kalan işaret ise tırnak işareti idi Neden o bana kalmıştı çünküüüüü o beni değil yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu
Kendine has düşüncesi yoktu
Neden bu işaretleri kaybetmiştim nedeni çok basitti
Özveri bir noktaya kadar olmalıdır o nokta aşıldığında kendimizden alınanların farkına dahi varamayız
Her geçen gün bir işaretimiz solan yaprak misali kaybolur gider tutamayız
Kendimizden verilen tavizlerle sevilmek yerine
BENİ BEN DİYE SEVENİ sevelim
BİZLERİ BİZ YAPAN BU İŞARETLERİMİZDİR
__________________
:1no2: :1no2: :1no2: :1no2: :1no2: :1no2: :1no2:
Yaşamımda önce virgülü kaybettim Kaybettiğim an cümlelerim basitleşti
Güzel cümleler kuramadım Cümlelerimden korkar oldum her geçen gün basite indirgedim
İlerleyen günlerde ise ünlem işaretini kaybettim. Sessizleşmeye başladım. Kızamıyor, sevinemiyor sitem edemiyordum. Hayatımda heyecanlı ne var ise kayboluyordu.
Ünlemle kalmadı kayıplarım devam etti Soru işaretin ide kaybettim Sorular soramaz oldum Artık soru soramadığım için beni ilgilendiren hiçbir şey kalmamıştı Ne kâinat, ne dünya, ne dost ,ne sevgili, ne kendim m
Kayıplar acı hüzün ve benliğimi götürüyordu hayat denen zaman ise anlamsızlaşmaya başlamıştı
İşaretlerimi aramak çözüm olmuyordu
Uzun zaman geçmedi iki nokta üst üstede beni terketti
artık davranış sebeplerimi başkalarına anlatmama gerek kalmamıştı anlatamıyordum
Bana kalan işaret ise tırnak işareti idi Neden o bana kalmıştı çünküüüüü o beni değil yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu
Kendine has düşüncesi yoktu
Neden bu işaretleri kaybetmiştim nedeni çok basitti
Özveri bir noktaya kadar olmalıdır o nokta aşıldığında kendimizden alınanların farkına dahi varamayız
Her geçen gün bir işaretimiz solan yaprak misali kaybolur gider tutamayız
Kendimizden verilen tavizlerle sevilmek yerine
BENİ BEN DİYE SEVENİ sevelim
BİZLERİ BİZ YAPAN BU İŞARETLERİMİZDİR
__________________
:1no2: :1no2: :1no2: :1no2: :1no2: :1no2: :1no2:
