Benim küçük kardeşim ne ara büyüdü de askere gidecek yaşa geldi bilemiyorum...Ama o gün geldi çattı işte...10 gün sonra teslim olacak acemi birliğine. Balıkesir'de yapacak uzun dönem. Size danışmak istediğim bir şey var. Benim annemle babam ayrı yıllardır, dayım bize babalık etmiştir adeta. Dayım birliğine teslim etmeye kendisinin götüreceğini söyledi kardeşimi, ona moral olsun diye araçla beraber gideriz, teslim olmadan önce çevreyi gezeriz sonra beraber gideriz askeriyeye dedi, kardeşim de kabul etti. Ailede başka kimse gelmeyecek diye konuşuldu, malum annem anneannem hepsi çok hassas, son anında kesin ağlarlar ederler çocuğun morali bozulur diye kabul ettik. Fakat ben de çok gitmek istiyorum Balıkesir'e dayım ve kardeşimle. Dediğim gibi annemle babam biz çok küçükken ayrıldı, annem de yıllardır çalışıyor. Biz kardeşimle birbirimize destek olarak büyüdük. Elbette herkesin kardeşi kıymetlidir ama ben onu büyüttüm sayılır, o sebeple annesi gibi hissediyorum kendimi. Teslim olana kdr yanında olup ona destek olmak moral vermek istiyorum, çünkü o da bana çok düşkündür. Onu en iyi benim neşelendirebileceğimi düşünüyorum.
Dayıma bunu söylediğimde sen bilirsin ama bence gelme, senden zor ayrılır diyor. Ama ben zaten onu çok göremedim (şu an ayrı şehirlerdeyiz, ben başka şehirde memur olarak çalışıyorum. ama iki gün öncesinden kardeşimin olduğu şehre gidicem) bari yolda ona eşlik edeyim diye düşünüyorum. zaten birbirimizi özlüyoruz ben başka şehre gittiğimden beri. siz ne dersiniz? özellikle kardeşini, abisini birliğin kapısına kadar geçiren oldu mu? sulu gözlü biri değilimdir normalde hiç ama o an çok duygusala bağlayıp çocuğu da üzmek istemiyorum.