Aynen öyle bizimkiler de. Biz oğlan olsun diye çok bekledik diyorlar vs ses çıkarmıyorlar. Öyle olunca çocuk babama güveniyor beni takmıyor. Bazen çatışsak da onları böyle kabullenmekten başka çaremiz yok. Annemlerle kaç kez konuştum şu çocuğu şımartmayın diye ama dinleyen yok beni. Ayrıca annem de çok şikayet eder kardeşime söz geçirememekten ama kardeşim beni onlara oranla daha fazla dinler. Ters tarafımın kötü olduğunu biliyor, belki de o yüzdendir. Erkek olsun kız olsun hiç bir evlat çok şımartılmamalı bence. Sonra söz dinlemiyor. :/
Ama tabi ergenliğe girdiklerinde sorunlar daha da büyüyor, bi yerden sonra insan kabullenemeyebiliyor.