Şöylediklerinize eklemek istediklerim var:
1. gençlimde kafama sokulmuş olan
"kararlı olmak" = "olgunlaşmış karakter"
eşitliği işe başladığımda başkalarının yaptığı hataları gördükçe şekil değiştirdi ve
"kararlı olmak" = "bilgisizlik ve acemiliğini örtbas etmeye çalışan eleman" (genellikle hemcinsimiz)
oldu.
İş hayatında 7. yılım ve henüz ne hikmetse "kararlı davranan" düzgün bir kişiyle karşılaşmadım.
Kendilerine verilen işi berbat eden kişiler genelde bunu verdiklereri kararlardan taviz
vermemek adına yaptılar.
Örneğin bir arkadasımız vardı, dış imalatçıya
karalı davranmak ve taviz vermemek adında müşterinin parçalarını bozdurtmuştu.
Ona iş işten geçmeden önce yanlış parçaları sipariş ettiğini şöyledim.
Bana verdiği cevap şuydu: "Karalı davranmak zorundayım, hiç kimseye taviz veremem"
Kendimi tanımlamak gerekiyorsa
-"Kararsızım"
-birilerine taviz verecem gibi bir korkum yok.
-görüşlerimi başkalarına dayatırmıyorum
Başarının formülü yoktur, deneyim başarının onda dokuzudur.
Sevgilerle; nesecep