Karanlık korkusu geçmiyor bir türlü..

revindell

SatanistKesenPsikopatCat
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
8 Ekim 2009
2.428
20
Kızlar Merhaba,

Benim en büyük sıkıntım karanlık korkum :çok üzgünüm:

aslında çocukken böyle bir korkum yoktu aksine karanlıkta uyumayı daha çok severdim..
17 agustoz depreminden sonra kaldı bende bu korku o depremden sonra günlerce yastığa başımı koyamadım çünkü yattığım zaman evin sallandığını hissediyordum, sanki çivili bir yatağa yatırıyorlardı beni off çok tuhaf bir durumdu :çok üzgünüm: İşte o günden beri oda da gece lambası olmadan uyuyamıyorum ve odada mutlaka başka birisininde benimle aynı odada uyuması gerekiyor.. yani yalnız uyuyamıyorum.. 21 yaşındayım hala yenemedim bu korkumu sağ olsun ailemde olabildiğince köstek oluyordu bu konuda bana gece ranzada yatarken bir anda kardeşim ranzanın ayaklarından sallamaya başlıyordu beni felan yada babam karşıma çıkıyor karanlıkta saklandıktan sonra akılları sıra beni korkutup eğlenicekler :umursamaz: Ne yapmak lazım sizce bir bilen varmı? yada Bu korkusunu yenen?
 
canim bende senin gibiyim:gitme:
2 gün önce psyatira gittim ve bu korkunun tedavisinin oldugunu söyledi
ilac degil konusarak tedavi olunuyomus
nekadar gec gidilirse doktora tedavi süreside uzuyormus
ins iyi bir psyatir bulursun seni tedavi edebilen , hemen git bence:eek:
benim tedavim 2-3 sene sürebilirmis haftada 1,2,3 filan gitmem gerekmisbilmiyorumkismile
 
cnm bnm bende depremı yasadım sonrasında uyku problemlerım basladı sallanıyorm her uyandıgımda deprem oluyo sanıyorum allah yardımcın olsun guzelım cok cok cok zorrr
 
canım aynı korkuyu ben de kat be kat yaşadım

nasıl birden ortaya çıktı hiç bilemiyordum asla karanlıkta yatamıyor heleki yanlız asla ve asla bu yüzden annemle babam 3 sene ayrı yatmak zorunda kaldılar.o sıralar 18-19 yaşlarındaydım annemle yatıyordum yani bazen o bile yetmiyordu abim ve kardeşimi de zorluyorduma aynı odada kalmamız için inanılmaz korkuyordum çünkü.karabasanlar da cabası tabi ki.evde akşamları asla yanlız kalamıyordum elektrikler giderse tek başıma karanlıkta kalırsam diye annemler misafirliğe gittiklerinde ben elimde fenerle gelmelerini beklerdim, ki hala daha öyle ama Allahıma şükür şimdi biraz daha iyiyim.panik atağa dönüşüyordu rahatsızlığım gittikçe.en son köyümüzde ki imama gönderdi annem beni bi kere okusun dedi olmasa doktora gidecez artık dedi ki istemiyordum gitmeyi doktora.hocaya gittim yıldızname mi açtı nedemek se bilmiyorum çocukken çok nazar değdiğini söledi.her gün düzenli olarak bir suya dualar okudu ve onu içtim bi hafta kadar ayrıca bide nuska yaptı hala takarım.bence kafamı meşgul ettiğim zman bu rahatsızlığım yavaş yavaş allahında izniyle geçti.şimdi evliyim eşimin işi nedeniyle her ay ayda iki hafta geceleri evde yanlızım bir başıma korkmuyorum eskisi kadar kendimi zorladım alıştırmaya çalıştım. derdimin çaresini kendimde aradım.kendş kendimi tedavi etmeye çalıştım diyebilirm.bence insanın kafası boş olunca olmadık düşünceler gelip yerleşiyor beynine.
umarım sende bu sorunu en kısa zmanda atlatabilirsin.
 
aynı beni anlatmışsın arkadaşım..bnde çok korkarım karanlıktan..üsütüne gittim bi kaç kere.elektrik kesildiğinde mutfaga gittim ettim ama yok olmuo kalbim hızlı çarpıyor sanki arkadan biri beni takip ediyormuş gibi geliyor :S alıştım böle yaşamaya...evlenince ilk işim jeneratör taktırmak olacak evime :))))))))))))))
 
Bende de karanlık korkusu aşırı derecede vardı. Karanlıkta aklımda türlü türlü korkunç hayaller beliriyordu ve adım bile atamıyordum. Elektrik kesilir kesilmez çığlık atmaya başlıyodum. Karanlıkta uyuyamıyordum, gözümü kapatınca odada bişeyler belirecek ve açınca onları göreceğim sanıyordum. Acaba karanlık olunca eşyalar hareket mi ediyor diye korkuyla merak edip deliriyordum. Sonra kendiliğinden bu korkum geçti, hayatımda başka dertlerle uğraştığım için bunlar aklıma bile gelmedi bir dönem. Hatta karanlık ve yalnızlık kaçış noktam oldu diyebilirim.

Şimdi karanlıkta içim rahat, Allah'ım beni koruyor, O'ndan başka korkulacak ne var ki şu hayatta diyip huzurla karanlıkta durabiliyorum.

Karanlıkta herşey tamamen aynı, eksik olan sadece ışık.

Not: Ben bir dönem (2 sene boyunca) antidepresan kullandım. O da korku-endişe ne varsa yok etmeye büyük katkı sağladı.
 
Son düzenleme:
Korkularda yapmak gereken tek şey korkuların üstüne gitmenin olduğunu söylüyorlar. Şöyle örnek verecek olursam karanlık odadan korkan 2 kişiyi bir karanlık odaya bırakalım. İkisindede fizyolojik belirtiler göstermeye başlıyor, işte kalp çarpıntısı, nefes alamama,,,,, ve gözle görülmeyen fakat karanlıkta çıkan yaratıkların çıkacağını düşünüyorlat veya 3 harfliler felan..derken 1. kişi dayanamayıp odayı terkediyor. Diğer kişi halen odada kalmayı tercih ediyor. Biraz zaman geçtikçe bu aklından geçen şeylerin olmadığını farkediyor, çarpıntısı azalıyor, bekliyor ve onun korkacağı bir durum olmadığını görüyor. Sakinleşiyor bekliyor ve hiç bir şeyin olmadığını görüyor.Böylelikle korkunun üstüne giderek bu durumu yenebiliyor.
 
cnm bnm bende depremı yasadım sonrasında uyku problemlerım basladı sallanıyorm her uyandıgımda deprem oluyo sanıyorum allah yardımcın olsun guzelım cok cok cok zorrr

ilk zamanlar bendede böleydi deprem zamanında çocuktum üstelik.o deprem korkusu sallantı yok yani sallandıgımızı hissetmiyorum fakat geceleri her gun deprem olcak ve hepimiz ölcekmişiz gibi geliyor.bunun yanında geceleri biri beni gelip öldrcek diye korkuyorum hırsız katil cin peri vs
 
X