Karalama DefteriM

Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor.
Çünkü unutmam için önce seni hatırlamam gerekiyor.

Özdemir ASAF
 
Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı.
Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.

Özdemir ASAF
 
Madem yalandı herşey, bıraksaydın öyle kalsaydı.
 
Bütün renkler hızla kirleniyordu,
Birinciliği beyaza verdiler ..
 
Güldüğümü görenler
Bana bakıyor,
Görüyorum..
Ağlasam geçer,
Biliyorum..
Ağlanmıyor.
 
Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması, Düşündükçe susması.
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi
Heykelini yontuyor
Yalnızlığın ustası ..
 
Gülmek ağlamanın gardiyanı gibi sanki…
 
Amma da kavgalar ederdik
Ne gūzeldi
Barışık dargınlıklarımız

Bambaşka bir tadı vardı

Özdemir ASAF
 
Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz..............................
 
Evet bitti,
Zor oldu ama bitti.
..............
 
Ne Cenneti merak ediyorum,
Nede Cehennemi.
Çünkü ;
Ben annemi gülerken de gördüm,
Aglarkende..
 
Oysa ne çok ağladım ben,
Bir damla yaş dökmeden..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…