Ne ara bu hale geldim bilmiyorum. Önceden hep gülen, kolayca samimi olan heyecanlanan, üzülen, mutlu olan kısacası duyguları olan biriydim. Şimdi bakıyorum kalbim hiç birşey için atmıyor sanki. Hissetmiyorum hiç birşeyi.
Mutlu oluyorum, ama önceden mutlu olduğumda, en ufak şeylerde bile kelebekler gibi uçardım. Şimdi mutluluklarım küçük bir gülümsemeden, belli belirsiz bir kahkahadan ibaret, sönük.
Üzüldüğüm zamanlar da oluyor elbet ama, hayırlısı deyip yoluma devam ediyorum. Önceden kalp kırıklarım olurdu, çözümler arardım. Problemler güç verirdi bana.
Şimdi herşey çok farklı, hiç bir kişi, hiç bir dost, hiç bir olay beni mutlu etmiyor. Sanki kalbimin yerinde kocaman bir taş kütlesi var gibi. Büyümek mi bunun adı? İçimdeki küçük kız terk mi etti beni? Ben böyle olmayı hiç istemedim. Neden böyle oldu?
Kimseyi sevemiyorum, kimseye yakın olamıyorum.. Nemrut soğuk biri haline geldim... Ben eski beni çok özledim...
Mutlu oluyorum, ama önceden mutlu olduğumda, en ufak şeylerde bile kelebekler gibi uçardım. Şimdi mutluluklarım küçük bir gülümsemeden, belli belirsiz bir kahkahadan ibaret, sönük.
Üzüldüğüm zamanlar da oluyor elbet ama, hayırlısı deyip yoluma devam ediyorum. Önceden kalp kırıklarım olurdu, çözümler arardım. Problemler güç verirdi bana.
Şimdi herşey çok farklı, hiç bir kişi, hiç bir dost, hiç bir olay beni mutlu etmiyor. Sanki kalbimin yerinde kocaman bir taş kütlesi var gibi. Büyümek mi bunun adı? İçimdeki küçük kız terk mi etti beni? Ben böyle olmayı hiç istemedim. Neden böyle oldu?
Kimseyi sevemiyorum, kimseye yakın olamıyorum.. Nemrut soğuk biri haline geldim... Ben eski beni çok özledim...