Kalabalıklar arasında sen yalnız kaldın mı hiç? Ruhun isyan etimi bu yalnızlığa. Dertler deryasında derdine merhem sürecek bir tek insan bile bulamamak nedir bilir misin sen? Gölgen gibidir yalnızlık. Her zaman birileri gelir hayatına gelir ama gitmek için gelmişten vefa beklenmez ki! Yalnızlık kor olmuştur yüreğinde, cellat gibi bekler bir köşede seni.Yalnızlığın yüreğini tüketip canını almaya can atar bu cellat. Hep beklemek bir umut gelecek olanı. Yoksun ama yoksun baharı getirecek sen gizlenmişsin bir yerlere. Sensizlik içinde bir kuş gibi çaresizce çırpınan bu yürek yalnızlıkla yürümekte bu yolda. Yürek özlemekte ama kimi neyi? Sadece hayalını kurduğu bir gün geleceğine inandığı seni özlemekte, yollarını gözlemekte, şimdi yoksun yürek pare pare. Her gün bir karabasan. Taşlarla dolu bu yolda yarına umutları hiç yitirmeden yürüyorum işte yalnızlıkla. Sözlerim, cümlelerim hep sana, hep seni yazmakta. Ben yine onca kalabalığın arasında yalnız kalmayı başardım bugün……………………………………….