- 7 Nisan 2021
- 115
- 88
- 42
-
- Konu Sahibi iwannabehappy
- #1
Haklısın ben de sırtımı dönemiyorum işte. Çok detaya giremedim gerçekten çok fazla yıpratıyor beni, çok çok ciddi sorunlar var. Geçen gün işyerime mahallenin muhtarı geldi anneni çıkar evden, komşuları çok rahatsız ediyor savcılığa vereceklermiş diye. Bu bir örnek; detaya giremiyorum. Çok zor durumdayım ama çare bulamıyorum.aslaa bende dönemezdimm annemle nekadar 2 buçuk saat mesafemiz varsa görüntülü arıyoruz
yazık annene kimsesi yok evin içinde yalnız baban çekmiş gitmişş yazık günahh seni doğurmuş büyütmüş
nelerle alttan aldı kim bilir, oyüzden ne kendini üz ne anneni üz gene ara konuş gidemesende sen evlendin gittin diye
sen hiç aramıcan gelmiceksin düşünüyor o biraz yalnızlıktan sana sarıyor aldanma bile
kimisiinin annesi yok annem olsada keşke beni derlatsa diye sözler duyuyorum etrafımda
genede anneni geri çekme gene ara gene konuş ben bile bigün aramıyim banada diyo hiç aramadın
bi kızı var kadıncağızın seni bağrına basıyo her kız annesinin başına gelen birşey
annen irmete gitsin güzel güzel el işleri yapsın elinden ne geliyosa mesela o kursa gitsin
orda arkadaş bulur kendine göre çevresi olur belki evde boş boş oturmaktan tabi sıkılıyo kadıncağızın
çokta yalnızz üzüldüm açıkçası
yaaa o derecemiii ben bile nediceğimi bilemedimmHaklısın ben de sırtımı dönemiyorum işte. Çok detaya giremedim gerçekten çok fazla yıpratıyor beni, çok çok ciddi sorunlar var. Geçen gün işyerime mahallenin muhtarı geldi anneni çıkar evden, komşuları çok rahatsız ediyor savcılığa vereceklermiş diye. Bu bir örnek; detaya giremiyorum. Çok zor durumdayım ama çare bulamıyorum.
Ben döndüm sana da tavsiye ederim, huzur buldum resmen. Kendine bir şey yapar diye korkma o tipler kendini o kadar çok sever ki asla canına kıyamaz. Kendi iyiliğin için adım adım uzaklaşmanı tavsiye ederim. İhtiyaçlarını karşıla tamam ama konuşma,süreni ve sıklığını yavaş yavaş azalt, iki defa acilden toplarsınız 3.yü yapmaz. Bak bebeğin olacakmış, yaşayacağın huzurlu hayat bebeğine çok lazım, bu huzur senin elinde. Artık benicil olman gerekiyor çünkü senin yaşadığın her mutsuzluk karnındayken de doğduktan sonra da bebeğine yansıyacak. Vicdan yapma, kıymetini bilip hoş tutsaydı. Ben doğurdum bana bakmak zorundasın diye bir şey yok, huzur verse sırtında da taşırsın ama empat olmak zorunda değilsin.Merhaba herkese. Kafamı bir türlü toparlayamıyorum. Allah kimseyi annesiyle sınamasın. Çok zor aklın ve vijdanın arasında kalmak. Benim annemin ciddi psikolojik sorunları var. Kendimi bildim bileli ilaç kullanır. O kadar kendini ve etrafını yoran bi insan ki babam yirmi yıl önce bizi bırakıp kaçtı zaten. Kardeşleri telefonuna bile çıkmaz, bir tane bile arkadaşı kalmadı. Benden başka kimsesi yok. Beni de çok yıpratır ama annem diye katlanırım. Yalnız bırakmamak için 35 yaşına kadar evlenmedim. Evlendim ne çok uzak ne çok yakın bi mesefaye taşındım her daim destek olayım diye. Kendi kendini bu duruma düşürdü biliyorum ama çok da üzülüyorum onun için. Ben gitmesem yapayalnız o evin içinde kimsesi yok. Sıkılır hergün en az bir iki saat telefonda konuşarak can sıkıntısını gidermem, bişeyi bozulsun koşarak gidip tamir ettirmem, hergün sanal marketten ihtiyaçlarını göndermem, vb. benim ana vazifem onun gözünde, çünkü beni büyüttü, okuttu, O anne. Hep öyle der ben anneyim herşey benim hakkım. Bir kere bile olsun teşekkür ettiğini ya da kızım senin ne ihtiyacın, derdin var dediğini bilmem. Bunalırım yine de annemdir boynumun borcudur demem şikayetlenmem. Bunlar bişey değil her evlat yapar ama en kötüsü atakları tuttu mu psikolojik olarak beni yerden yere vurur, saçma sapan şeylerden alınıp ağza alınmayacak şeyler söylemeye başlar, ne olduğunu bile anlamadan kanlı düşmanı olurum. Bu durum bazen saatler sürer bazen günlerce. Normalde bu çocukluğumdan beri alışkın olduğum katlandığım bir durum. Ama şuan üç aylık hamileyim, ne kadar uzak durmaya çalışsam da, mesela 3 aydır hiç evine gitmedim, bi şekilde huzurumu bozmayı başarıyor. Biraz kendimi çekmeye çalışıyorum annemden, intihar ederim filan diyor, benimle sürekli bağlantı halinde kalmak istiyor, telefonlarını filan açmayayım istiyorum bi süre ama yapayalnız evin içinde kendine bişey yapar diye de korkuyorum. Geçenlerde iki üç gün aramadım, o beni arayınca da bi beş on dakika sonra işim var deyip kapatıyordum, yalnız kaldı yani bikaç gün, cumartesi günü hastaneden aradı beni acile kaldırdılar diye eşimle koşarak gittik yanına. Yani uzaklaşamıyorum, onunla muhatapken beni sık sık üzüyor, sıkıntıdan bebeğe bir şey olacak diye korkuyorum. Hormonlardan sağlıklı da düşünemiyorum. Eşimle konuşmaya çalışıyorum o da haklı beni karıştırma diyor. Sağ salim doğumu görürüm inşallah. Allah yardımcım olsun. Okuyunca belki diyeceksiniz ki deli misin niye çekiyorsun bunları ama bir düşünün annenize sırtınızı dönebilir misiniz?
Bipolar bozukluk ve şizofreni teşhisleri var. Sürekli doktor takibinde. İlaçlarını içiyor çok sıkı takibini yapıyorum ama annemin durumu genetik annesi de aynıydı ilaçlar sadece hafiletiyor. dönem dönem atakları artıyor az bilginiz varsa bu rahatsızlıklar hakkında bilirsiniz. Bu ara yine atak döneminde çok bunaldım. Gebeliğimde tehlikeli geçiyor. Hiç acımıyor sağlıklı birinde az merhamet olur ama annemin beyni sağlıklı değil ve hiç merhamet duygusu yok.Rahatsızlığı nedir? Doktor takibi nasıldır-düzenli ilaçlarını kesin alır mı yoksa arada almış gibi yapar kaçırır mı?
Nerden bileceksin arkadaşım yazmadım ki detay sen de haklısın merhametli ol demekte.yaaa o derecemiii ben bile nediceğimi bilemedimm
allahh dahada zorluklar çıkarmasın rabbim inşallahh
Çok iyi anlıyorum demek istediğini, sen de sıkıntılar yaşamışsın demek ki. Yaşayan anlıyor biliyor teşekkür ederimBen döndüm sana da tavsiye ederim, huzur buldum resmen. Kendine bir şey yapar diye korkma o tipler kendini o kadar çok sever ki asla canına kıyamaz. Kendi iyiliğin için adım adım uzaklaşmanı tavsiye ederim. İhtiyaçlarını karşıla tamam ama konuşma,süreni ve sıklığını yavaş yavaş azalt, iki defa acilden toplarsınız 3.yü yapmaz. Bak bebeğin olacakmış, yaşayacağın huzurlu hayat bebeğine çok lazım, bu huzur senin elinde. Artık benicil olman gerekiyor çünkü senin yaşadığın her mutsuzluk karnındayken de doğduktan sonra da bebeğine yansıyacak. Vicdan yapma, kıymetini bilip hoş tutsaydı. Ben doğurdum bana bakmak zorundasın diye bir şey yok, huzur verse sırtında da taşırsın ama empat olmak zorunda değilsin.
Siz ben olabilir misiniz? Benim annem evlendi ve ben annem evlendikten sonra evlendim. Evlilikle her şey daha kötü olur mu diye korktum ama evlilik anneme çok iyi geldi. Bugün çok mutlu beni de üzmüyor. Hatta bazen şaşırıyorum bu kadın benim annem mi diye. Daha fazla üzerime düştü daha anlayışlı merhametli biri oldu. Yanlızlık annenizi daha da hasta ediyordur inanın. Size de çok üzüldüm çareniz de yok. Ama yanlızlık bazı insanlar için başlı başına hasta eden bir şeydir. Anneniz de belli ki bundan hoşlanmıyor. Maddi gücünüzü bilmiyorum ama yanına annenize arkadaş olabilecek ihtiyaçlarını görecek yemeğini temizliğini yapabilecek bir yardımcı bulabilir misiniz? Ona da size de iyi gelecektirMerhaba herkese. Kafamı bir türlü toparlayamıyorum. Allah kimseyi annesiyle sınamasın. Çok zor aklın ve vijdanın arasında kalmak. Benim annemin ciddi psikolojik sorunları var. Kendimi bildim bileli ilaç kullanır. O kadar kendini ve etrafını yoran bi insan ki babam yirmi yıl önce bizi bırakıp kaçtı zaten. Kardeşleri telefonuna bile çıkmaz, bir tane bile arkadaşı kalmadı. Benden başka kimsesi yok. Beni de çok yıpratır ama annem diye katlanırım. Yalnız bırakmamak için 35 yaşına kadar evlenmedim. Evlendim ne çok uzak ne çok yakın bi mesefaye taşındım her daim destek olayım diye. Kendi kendini bu duruma düşürdü biliyorum ama çok da üzülüyorum onun için. Ben gitmesem yapayalnız o evin içinde kimsesi yok. Sıkılır hergün en az bir iki saat telefonda konuşarak can sıkıntısını gidermem, bişeyi bozulsun koşarak gidip tamir ettirmem, hergün sanal marketten ihtiyaçlarını göndermem, vb. benim ana vazifem onun gözünde, çünkü beni büyüttü, okuttu, O anne. Hep öyle der ben anneyim herşey benim hakkım. Bir kere bile olsun teşekkür ettiğini ya da kızım senin ne ihtiyacın, derdin var dediğini bilmem. Bunalırım yine de annemdir boynumun borcudur demem şikayetlenmem. Bunlar bişey değil her evlat yapar ama en kötüsü atakları tuttu mu psikolojik olarak beni yerden yere vurur, saçma sapan şeylerden alınıp ağza alınmayacak şeyler söylemeye başlar, ne olduğunu bile anlamadan kanlı düşmanı olurum. Bu durum bazen saatler sürer bazen günlerce. Normalde bu çocukluğumdan beri alışkın olduğum katlandığım bir durum. Ama şuan üç aylık hamileyim, ne kadar uzak durmaya çalışsam da, mesela 3 aydır hiç evine gitmedim, bi şekilde huzurumu bozmayı başarıyor. Biraz kendimi çekmeye çalışıyorum annemden, intihar ederim filan diyor, benimle sürekli bağlantı halinde kalmak istiyor, telefonlarını filan açmayayım istiyorum bi süre ama yapayalnız evin içinde kendine bişey yapar diye de korkuyorum. Geçenlerde iki üç gün aramadım, o beni arayınca da bi beş on dakika sonra işim var deyip kapatıyordum, yalnız kaldı yani bikaç gün, cumartesi günü hastaneden aradı beni acile kaldırdılar diye eşimle koşarak gittik yanına. Yani uzaklaşamıyorum, onunla muhatapken beni sık sık üzüyor, sıkıntıdan bebeğe bir şey olacak diye korkuyorum. Hormonlardan sağlıklı da düşünemiyorum. Eşimle konuşmaya çalışıyorum o da haklı beni karıştırma diyor. Sağ salim doğumu görürüm inşallah. Allah yardımcım olsun. Okuyunca belki diyeceksiniz ki deli misin niye çekiyorsun bunları ama bir düşünün annenize sırtınızı dönebilir misiniz?
Ay onu da denedim, gelen iki günde arkasına bakmadan kaçıyor. Keşke evlense çok isterim mutlu olsun ama evlenmez o kadar zeki ki bilir benden başka kimsenin onun bu hallerini çekmeyeceğini.Bi ara bi adama aşık oldu babam ayrıldıktan bi süre sonra adam yurtdışına kaçtı. Bi daha girmedi o işlere.Siz ben olabilir misiniz? Benim annem evlendi ve ben annem evlendikten sonra evlendim. Evlilikle her şey daha kötü olur mu diye korktum ama evlilik anneme çok iyi geldi. Bugün çok mutlu beni de üzmüyor. Hatta bazen şaşırıyorum bu kadın benim annem mi diye. Daha fazla üzerime düştü daha anlayışlı merhametli biri oldu. Yanlızlık annenizi daha da hasta ediyordur inanın. Size de çok üzüldüm çareniz de yok. Ama yanlızlık bazı insanlar için başlı başına hasta eden bir şeydir. Anneniz de belli ki bundan hoşlanmıyor. Maddi gücünüzü bilmiyorum ama yanına annenize arkadaş olabilecek ihtiyaçlarını görecek yemeğini temizliğini yapabilecek bir yardımcı bulabilir misiniz? Ona da size de iyi gelecektir
benim babamm vefatlı mesela oyüzden seni anlıyorum ama sonuçta bi anneNerden bileceksin arkadaşım yazmadım ki detay sen de haklısın merhametli ol demekte.
Bipolar bozukluk ve şizofreni teşhisleri var. Sürekli doktor takibinde. İlaçlarını içiyor çok sıkı takibini yapıyorum ama annemin durumu genetik annesi de aynıydı ilaçlar sadece hafiletiyor. dönem dönem atakları artıyor az bilginiz varsa bu rahatsızlıklar hakkında bilirsiniz. Bu ara yine atak döneminde çok bunaldım. Gebeliğimde tehlikeli geçiyor. Hiç acımıyor sağlıklı birinde az merhamet olur ama annemin beyni sağlıklı değil ve hiç merhamet duygusu yok.
Çok üzüldüm sizeAy onu da denedim, gelen iki günde arkasına bakmadan kaçıyor. Keşke evlense çok isterim mutlu olsun ama evlenmez o kadar zeki ki bilir benden başka kimsenin onun bu hallerini çekmeyeceğini.Bi ara bi adama aşık oldu babam ayrıldıktan bi süre sonra adam yurtdışına kaçtı. Bi daha girmedi o işlere.
Benimkine tanı bile koyduramıyoruz, psikyatriye kesinlikle gitmiyor. Önce kendini ve bebeğini düşün, sen onun evladıysan artık senin de evladın var, bebeğine karşı olan sorumluluğun annene olandan daha fazla, çok vicdanlısın ama o, o vicdanı sadece sana karşı silah olarak kullanıyor. Kurtar kendini emin ol huzur bulacaksınÇok iyi anlıyorum demek istediğini, sen de sıkıntılar yaşamışsın demek ki. Yaşayan anlıyor biliyor teşekkür ederim
Teşekkür ediyorum. Çok iyi anladım demek istediklerinizi. Dozları bazen de ilaçları değişiyor sık sık ama doğru olmayabilir tedavisi anlıyorum. AraştırıcamTahmin ettim ancak sizden duymak istedim; "Yaşamayan bilmez" denir ya, aynen o hesap, ne derece zorlandığınızı ve iki arada bir derede kaldığınızı anlıyorum. Sıkı takibi yapılması gereken hastalıklar bunlar ve maalesef ömür boyu kendisiyle olacak. Trsm takibi var mı? O da biraz yükünüzü hafifletir, atak dönemlerinde, düzenli, evde kontrole geliyorlar diye biliyorum.
Ayrıca hobi grupları oluşturuyorlar, benzer hastalar bir arada etkinliklerde bulunuyor. Belki iyi gelir.
Hamilesiniz, elbette kendinizi bir miktar daha korumalısınız, olası bir şiddetli anında ne kadar ileri gideceğini bilemezsiniz annenizin, demek istediğimi anladınız sanıyorum.
Ne acı ki, eşi, kardeşleri tarafından kendi kaderine terk edilmiş anneniz, bu hal, bu yalnızlaşma da üzerine katmerlemiştir durumu. Evladısınız, elbette mümkün olduğunca destek olacaksınız ancak sizin de bir evladınız olacak, kendinizi ve onu da korumakla yükümlüsünüz. Çok düzenli ilaçlarını alsa, doz takibi güzel yapılsa sürekli atak geçireceğini zannetmiyorum ama rahatsızlığının bir miktar farkında olmak, içgörü kazanmak da gerekiyor, bu olmayınca da maalesef ataklar daha önlenemez hale geliyor, üstelik -hastalığı kullanma- gibi psikolojiye de girebiliyor.
Üzüldüm. Annenizi atacak değilsiniz, hele bu halde ama işte... Çok arada kalır insan. Anlıyorum.
Teşekkür ediyorum. Çok iyi anladım demek istediklerinizi. Dozları bazen de ilaçları değişiyor sık sık ama doğru olmayabilir tedavisi anlıyorum. Araştırıcam
Anlıyorum malesef TRSMlerin ilgilendiğini düşünmüyorum, çok iyi doktorlara götürmeye çalıştım hep ama daha da uzmanlarını araştırmam gerekiyor belki de. Teşekkür ediyorum.Lütfen daha gecikmeden. Bu hastalıkların birinci ayağı sıkı ilaç-doz takibidir. Bunu başarmak yolun yarısını almaktır.
Yineliyorum, şehrinizde TRSM varsa irtibata geçin, onlar sizi yönlendirecek, sizin de annenizin de yükü bir nebze daha hafifleyecektir.
Çok geçmiş olsun annenize, size de mutlu sağlıklı doğumlar.