Günlük içimi dökmeye geldim, anladım ki aşk yokmuş, hiçbir şeye inancım kalmadı.Beni bilenler ne hale geldiğimide gördü bu forumda..Uzun zamandır yazmıyorum.Kendimi toplamakla meşgulüm.Hayata devam etmekle.Yeni birini sokmaya çalıştım hayatıma.Belkide sevmeyide başardım.Ama bir ay beni seven adam bugün beni sevmiyor.Saat 2 de buluşcam kendisiyle ve beni sevmediğini yüzüme de söylicek bitirmek için...Gece tuhaf bir huzur vardı içimde ama sabah herşey tokat gibi çarptı.ışin garibi bu sefer ilişkiyi batıran benim.Benim dengesizliklerim,güvensizliğim,sorgulayışlarım.Bu hale nasıl geldim.Nasıl bir adamı beni sevmez hale getirdim bilmiyorum.Düzelicem derken daha da dipteyim.Dediğim gibi inancım kalmadı.Boşuna, geçer, üzülme, zaman nutuklarına ihtiyacım yok, geçmediğini herkes biliyor.Sadece alışmak var, o acıyla yaşamaya alışmak...Buluştuğumuzda ne diceğimi nasıl davrancağımı bilmiyorum.Taktik insanı olmadım ki,kesin yine hata yaparım.Yapmamam gereken şeyler.Gururumu unuttuğum şeyler..Bu kadar zormu birini sevmek,hayat bana hiç mucize vermiyor sevgi konusunda..Tam buldum sandım ve yine avuçlarımdan kaydı gitti..Bende kayıyorum hayattan.Kalbim artık kaskatı.ışin en kötü yanı günlük sevgisiz yaşamayan biriyim.Bu da demek oluyor ki ben zaten yaşamıyorum...
a.s.
