sevgili günlük,
şu anda dokunsalar ağlıyacak durumdayım.
günlerdir yazmıyorum, yazamıyorum. bütün KK yı günlerdir üzen, sebeb olduğum düşünülen o olaydan sonra elim gitmiyor yorum yazmaya.
yine yazmıyacaktım, ama bu gün KK da özelden yeni bir arkadaşımdan aldığım bir mesaj sonucu yazmaya karar verdim. öyle çok duygulandırdıki beni o mesaj, çok yeni olmasına ve hiç sohbetimiz olmamasına rağmen yokluğumu farketmesi...teşekür ediyorum arkadaşım,
sekiz aydır KK dayım. çok güzel dostlar, arkadaşlar edindim burda.
azmı sabahladık uzun kış gecelerinde, sohbette hep birlikte kahkahalarla. komşular sesimi duyacak diye korkardım. yeri geldi ağladık, teselli ettik birbirimizi. başımızı omzuna dayayacak bir dostumuz olmasada reelde, biliyordukki KK var. ertesi geceyi iple çekerdim tekrar bir arada olmak için.
radyo için azmı didiştik buketimle:) radyoyla yatıp radyoyla kalkıyordum bi ara:) sonra ne oldu anlamadım benneyaptımkibırakın DJlik yapmayı artık dinleyemiyorum bile radyoyu:çok üzgünüm:
nazarmı değdi, yoksa her güzel şey gibi bunundamı sonu geldi bilmiyorum ama sanki artık hiç bi şey eskisi gibi değil. belkide bana öyle geliyor bilemiyorum. sebeb her ne olursa olsun umarım bir gün tekrar eskisi gibi olur herşey..
bu arada anahitamı çok özledim:çok üzgünüm: canım sırdaşım dön artık yaasenağlama
_not:munem çok teşekür ediyorum:çiçek:anladın sen onu:)