Kadin Eşcinselliği

1) Tüm Hayvanların En Gay'leri!

Bu Görsel Silinmiş veya Bulunamadı!

Biz insanlar, seks hakkında türlü garip fikirleri olan varlıklar olarak kendimizi görmekteyiz.

Bu düşünce; eşcinsellik, mastürbasyon, oral seks ve farklı anlamlardaki birleşme gibi kavramların yaygın olduğu hayvanlar dünyasını aydınlatan hayvan davranışı biliminin ışığında artık yıkılmaktadır.

Bugüne değin eşcinsel davranış gösteren 500'ün üzerinde tür saptanmıştır.

Hayvanlar üzerinde yapılan araştırmalar, eşcinselliğin "doğuştan" olduğu hipotezini doğrulamaktadır.

Maymunlar, aralarındaki mücadeleleri çözmek için seksi kullanırlar; cinsellikle ilgili tabuları yoktur, yaş veya partner sayısını dert etmezler, yasak olan yalnızca anne ve oğul arasındaki birleşmedir.

Görünüşe göre bonoboların (pigme şempaze de olarak bilinen bir Afrika maymunu) neredeyse tamamı biseksüeldir.



Çılgınca çiftleşirler ve sık sık aldıkları zevki ifade etmek için çığlık atarlar, özellikle dişilerin %66'sı eşcinsel ilişkide bulunurlar (yukarıdaki fotoğrafta iki bonobo arasında gerçek lezbiyen ilişki görülmektedir).

Japon makak sürülerinde, dişiler birbirlerine güçlü bağlarla bağlanmışlardır ve çiftleşme döneminde geçici lezbiyen çiftler oluştururlar.

Birbirleri arasında çiftleşmeyi canlandırırlar ve aldıkları zevki göstermek için kıkırdarlar.

Erkek makaklar da eşcinselce davranırlar, ancak bunu çiftler arasında yapmazlar, tek gecelik ilişkileri yeğlerler. (Erkek işte! )

İnanılması güç de olsa, Amerikan bizonları arasında eşcinsel seks, heteroseksüel çiftleşmeden çok daha sıktır.

Dişiler yalnızca kızışma dönemlerinde, yılda bir kez ilişkiye girerler, ancak boğalar, eşcinsel seksi bu süreçte gün içinde pek çok kez tekrarlarlar ve genç erkekler arasındaki çiftleşmelerin %55'ten fazlası erkek erkeğedir.

Yunuslarda da eşcinsellik görülür.

Şişeburunlu erkek yunuslar, önemli bir eşcinsel dönemi tecrübe eden en bilinen ve en yaygın türdür.

Erkekler aralarında oral seks yaparlar: bir yunus burnuyla diğerinin penisini ovuşturur, ayrıca birbirlerinin vücutlarını sertleşmiş penislerine sürterler.

Eşcinsel ilişki aynı zamanda zürafalar arasında da yaygındır ve üzerlerine çıkmadan önce çiftler bir saat boyunca şefkatle boyunlarını okşarlar.

Erkek zürafaların %5'inin herhangi bir anda eşcinsel ilişkide bulunduğu gözlenmiştir.

Kob antilopları, çiftleşme mevsiminde lezbiyen seksi saatte 2 kez (maşallah!) :) tecrübe ederler ve çiftleşme sırasındaki faaliyetlerinin %8'i eşcinseldir. Bir dişi, diğer dişinin arkasına yaklaşır önayağını kaldırarak çiftleşmeden önce ayakları arasındaki dişiye dokunur.

Avustrulya siyah kuğuları arasındaki eşcinsel çiftler, tüm çiftlerin %25'ini oluşturur ve çiftler arasındaki eşcinsellik yıllar boyunca sürer. Bu sürede, erkekler yumurtlamaları için bir dişiyi sahiplenebilir ama müstakbel babalar, kuluçkaya yatan dişiyi kovalarlar. Bazen homoseksüel çiftler heteroseksüel çiftlerin yumurtalarını çalarlar ve onları yuvalarından uzaklaştırırlar.

Morslar arasında eşcinselliğin gözlendiği bir dönem vardır. Erkekler 4 yaşına geldiklerinde cinsel olgunluğa erişirler ve o zamana dek, eşcinselliği aralarında tecrübe ederler. Daha yaşlı erkekler biseksüeldir, çiftleşme döneminde dişilerin üzerine çıkarlar ve yılın kalanında eşcinselliği tecrübe ederler. Vücutlarını birbirlerine sürterler, sarılırlar ve birlikte uyurlar.

Gri balinalarda eşcinselliği tecrübe eden orjiler (toplu seks) erkekler arasında yaygındır: 5'e yakın partner kayma hareketleri yapar, çevrelerinde dolaşır, su sıçratır ve penislerini birbirlerine sürterler.

Ancak bilim adamlarını asıl şaşkına çeviren Güney Amerika dağlarındaki olağanüstü renkli bir kuş olan Gine kaya horozudur. Erkeklerin neredeyse % 40'ı eşcinseldir ve çok az bir erkek grup dişilerle çiftleşir.

2) Eşcinsellik Doğuştan


Cinsel yönelimi belirleyen genlere dair çeşitli kanıtlar bulunmaktadır.

Şimdiye kadar bulunmuş ve eşcinselliği belirleyen genlere göre, bilim insanları eşcinselliğin evrimsel sebepleri üzerine çeşitli hipotezler öne sürmekteler. "1990'larda bazı laboratuarlarda eşcinselliği belirleyen başlıca genlere dair kısa bir ilgi dalgası yükseldi," diyor bilim insanı William Rice.

"İnsanları incelerken, seksüel fenotipler (fiziksel özellikler) ve özellikle eşcinsellik hakkında araştırma yapmakta son derece çekingen kalınıyor bana göre. Eğer insanlardaki eşcinselliği araştırmak üzre genetik bir kurum oluşturulursa, o zaman pek çok kişi bu merak uyandırıcı fenotipi daha nesnel değerlendirebilecektir."

Elde edilen bulgular erkek eşcinselliğinin babadan çok anneden miras alındığına işaret etmektedir. Bu gen, varolmaktadır çünkü karşı cinsin üretkenlik şansı buna bağlı olarak artar.

Son bilgiler eşcinsel erkeklerin kadın akrabalarının ortalamadan daha fazla üretebilme kapasitesine sahip olduklarını göstermektedir. Önceki araştırmalar ise bir erkeğin eşcinsel olma şansının, o kişi onlarla büyümemiş olsa bile, sahip olduğu erkek kardeşlerinin sayısına göre arttığını gösteriyor. Her erkek fetüsü annenin bağışıklığını artıran bir antigen üretmekte ve bu antigen beynin erkekleşmesinde rol oynuyor.

Araştırmalar aynı zamanda homoseksüelliğin polimorfik (çokbiçimli) bir gen tarafından belirlendiğini gösteriyor. Bu gen, tek bir biçimden çok daha fazlasına sahip, bu nedenle eşcinselliğin kalıtımı son derece karmaşık bir durum. Bilim insanları eşcinselliği belirleyen polimorfik genlerden sorumlu etkenleri göstermek için pek çok sabit model geliştirdiler. "Biliyoruz ki meyve sineklerinde homoseksüelliğe (gay ya da lezbiyen) basit bir gen değişimi sebep olmaktadır, pek çok üretici ve nörolojik gen sinekler ve insanlarda paylaşılmaktadır, görünüşe göre insanlarda da eşcinselliği belirleyen başlıca genler vardır," diyor Rice.

"Ancak, erkek eşcinsellikte doğum sırası etkisi (ikizlerde kimin büyük olduğunu belirleyen durum) ve ikiz eşcinsellerdeki uyumsuzluğa dair sağlam kanıtlarımız var. Bu da açıkça çevresel bir etki de olduğunu gösteriyor."

İki ana genetik fenomen eşcinselliğin kalıtımını açıklayabilir: aşırıbaskınlık (overdominance: tam Türkçe'si bu olmayabilir) ve cinsel düşmanlık (sexual antagonism). Aşırıbaskınlık heteroseksüelliğe bağlı iki genin birleşiminden homoseksüelliği meydana getirir. Cinsel düşmanlık karakteri tek cinste avantajlıdır ama karşı cinste eşcinselliğe neden olabilir. Bu genler, insanlığın gen havuzunda varolmaktadır çünkü diğer cinse zarar vermektense, tek cinsle olmanın yararları daha ağır basmaktadır.

Belirli gen tipleri (örneğin otosomal ya da cins-bağlantılı, çekinik ya da baskın) aşırıbaskınlık ve cinsel düşmanlığı çeşitli koşullar altında belirlerler. "Bana kalırsa şu anda bu modellerden hangisinin daha olası olduğuna karar vermek için çok erken. Fakat, cinsel düşmanlığın meyve sineklerindeki bolluğuna bakacak olursak, cinsel düşmanlığın varyasyonu eşcinselliğe giden polimorfizmi açıklamaya en güçlü aday," diyor Rice.

3) Eşcinsellikle İlgili Terimler


EŞCİNSEL: Kendi cinsinden olanlara duygusal, erotik ve cinsel yönelim içinde bulunan kadın veya erkek. Eşcinsel terimi, hem kadın eşcinseller hem de erkek eşcinseller için kullanılmakla birlikte günlük hayatta daha çok, erkek eşcinselleri anlatır.


EŞCİNSELLİK: "Homosexuality" teriminin birebir çevirisidir. Zamanında bir tıp terimi olarak tanımlanmıştır. Kadın veya erkek, kişinin erotik, cinsel, duygusal açıdan kendi cinsine yönelik olma durumudur. Toplum genelinde ve bazı ruh sağlığı profesyonellerindeki kanının aksine eşcinsellik ile transeksüalizm veya transvestik davranış birbirinin uzantısı, örneğin transeksüalizm eşcinselliğin daha aşırı bir şekli değildir.

Bunlar ayrı düzlemlere ait olgulardır.

GAY: Bu terim, eşcinsel kurtuluş hareketiyle birlikte ortaya çıkmıştır. Başlangıçta hem kadın hem erkek eşcinselleri kapsayan bir kelime olmakla beraber, günümüzde sadece erkek eşcinseller kendileri için kullanmaktadırlar. Bu süreçte, "homoseksüellik"ten politik bir kopuş olarak tanımlanmıştır. "Homoseksüel" kelimesi, tıp tarafından tanımlanmış olduğu halde, "gay" kelimesi, aynı cinsten insanların birbirlerine karşı duygusal, erotik, cinsel yönelimleriyle yarattıkları hayat tarzını tanımlamak için, eşcinsel bireyler tarafından ortaya konmuştur. Bu kelimenin, Türkçe'ye, İngilizce'den olduğu gibi alınması 80'lere rastlar.

LEZBİYEN: Eşcinsel kadın şair Sappho'nun yaşadığı Lesbos (Midilli) adasının isminden türetilmiş bir terim olup, duygusal, cinsel, erotik yönelimleri kendi cinsinden bireylere karşı olan kadınları tanımlamak için kullanılmaktadır.

BİSEKSÜEL: Duygusal, erotik ve cinsel yönelimlerini kendi cinsine ve aynı zamanda diğer cinse yönelten kadın ya da erkek.

HOMOFOBİ: Bu terim, eşcinsellere yönelik önyargı ve nefreti anlatır. Bir tür kaygı ve korku ifadesidir. Önyargılara dayalı bir çeşit ırkçılık, düşmanlık ve gay ve lezbiyenlerinlerin varlığını yadsıma, talep ve ilgilerinin meşruluğunu tanımama; kurumsal homofobi, kendini, eşcinsellik karşıtı kanunlarda, yasama organlarının, mahkemelerin dinlerin ve toplum içindeki kimi grupların yaklaşımlarında gösterir. Gay ve lezbiyenlerin yok sayılması çeşitli kurumlarca da desteklenir. Örneğin medyada aile, aşk vb. kavramların yalnızca heteroseksüellikle ilişkilendirilerek ele alınması. Cinselliğin çok katı cinsiyet rollerine ve üremeye dayalı olarak tanımlanmasının homofobinin oluşmasında etkili olduğu söylenebilir.

HETEROSEKSİZM: Bir tür ırkçılıktır. Kadınlara yönelik ayrımcılık olan seksizmin (cinsiyetçilik), heteroseksüel olmayanlara yönelik halidir. Heteroseksizm, heteroseksüelliği bir zorunluluk olarak görme ve biricik varoluş biçimi olarak dayatma halidir.

HETEROSEKSİST: Heteroseksizmi savunan kişidir. Heteroseksüellik dışında hiçbir varoluşu kabul etmez ve heteroseksüel olmayanlara şiddete varan fizik ya da psikolojik terör uygular.

HETEROSEKSÜELLİK: Bireylerin, cinsel, duygusal ve erotik olarak karşı cinsten kişilere yönelmiş olma halidir. Kendiliğinden ve zorunlu olarak, toplumda egemen varoluştur. Bu kendiliğinden ve zorunluluk hali, heteroseksüel bireylerin kendilerini "heteroseksüel" olarak tanımlamalarına bile gerek duyulmamaktadır. Bu durumdaki bireyler, kendini "eşcinsel" ya da "heteroseksüel olmayan" diye tanımlayan bireylerin ortaya çıkmasını kavrayamamakta, "homofobik" ve "heteroseksist" olabilmektedir. Doğal olarak bu durum, bütün heteroseksüellerin heteroseksist olduğu anlamına gelmemektedir.

TRANSEKSÜELLİK: Karşı cinse ait olma, karşı cinse benzeme isteği, kendisini karşı cinsten biriymiş gibi hissetme.

TRANSEKSÜEL: Hem erkek hem de kadın için geçerli. Yani kişi biyolojik açıdan erkek olduğu halde kadın olmayı isteyebilir, kadın olduğu halde erkek olmayı isteyebilir. Ancak transeksüel, daha çok ruhsal eğilimler için belirleyici bir kelime. Kişinin davranışlarından çok iç dünyasında kendisini karşı cinsten biri gibi görmesi, hissetmesi. Bu yüzden transeksüelleri dış görünüşlerinden belirlemek söz konusu değil. Çünkü kendilerini karşı cinsten hissettiklerini dış görünüşlerine her zaman yansıtmazlar.

TRAVESTİ: Daha çok dış görünüşle ve davranışlarıyla karşı cinse ait olma isteğini hissettirir. Halk arasında travesti dendiğinde daha çok kadın kılığındaki erkekler akla gelse de travesti kelimesi aslında hem erkek hem de kadın için geçerli. Travestiler, karşı cinsin eşyalarını kullanmaktan, karşı cinsin giydiği kıyafetleri giymekten, ait olmak istediği cinsin davranışını sergilemekten zevk alan kimseler. Yani bir travestiyi dış görünüşü ve davranışlarından tanımak mümkün. Halk arasında ameliyatla kadın olmamış, yalnızca dış görünümü ve davranışlarıyla kadın kimliğine bürünenleri; transeksüel de giyim ve davranışlardan öte ameliyatla kadın olanları belirlemek için kullanılan yerleşmiş kelimeler olmasına rağmen aslında ameliyat olmuş ya da olmamış kadın veya erkek için böyle bir ayrıma gidilecek bir kelime yok.

TRANSFOBİ: Bu terim, travesti ve transeksüellere yönelik önyargı ve nefreti anlatır. Biyolojik cinsiyetinden dolayı kendisinden beklenen seksüel ve toplumsal rollere uymayarak cinsiyet değiştirenlere karşı bir tür kaygı ve korku ifadesidir.

EŞCİNSEL BİLİNÇ: Eşcinsel olmanın eleştirel gücü yalnız bir cinsel pratiği ötekine tercih etmek olamaz. Eşcinsel olmak, toplumda cinsel hazzı düzenleyen reçeteler karşısında olduğu kadar karşıcinsel toplumun siyasal ve toplumsal yapısı karşısında da eleştirel bir tavır takınmak demektir.

STONEWALL: 29 Haziran 1969 gecesine gönderme yapar. O gece New York'taki küçük bir gay bar'ın (Stonewall Inn) uzun süredir polis tacizine maruz kalan müşterileri bir baskın sırasında saldırıya karşılık verdiler. Başkaldırıları iki gece sürdü ve dünyadaki eşcinsel imajının bir parçası haline geldi. Stonewall, topluma karşı birleşik gay hareketinin simgesi haline gelmiştir ve çoğu Gay Pride (Eşcinsellik Gururu) kutlamasında anılmaktadır.

GÖKKUŞAĞI BAYRAĞI (THE RAINBOW FLAG): Gay topluluğu içindeki çeşitliliği simgeler. Aynı zamanda, Rainbow Coalition gibi bir çok ilerici siyasal hareket tarafından Amerikan toplumunun tüm kesimlerinin birleşmesini ifade etmek için kullanılmıştır.

THE LAMBDA (Yunanca L Harfi): New York Gay Aktivist Birliği tarafından 1970 yılında gay özgürleşmesinin simgesi olarak tasarlandı. 1974 yılında Edinburg (İskoçya)daki Gay Hakları Kurultayında, gay özgürleşmesinin uluslararası simgesi olarak benimsendi. Kimi kaynaklara göre bu simge işbirliğini (synergie) ifade ettiği için seçildi. Sinerji, bütünün kendisini oluşturan bağımsız parçalardan büyük olduğu anlayışıdır. Başka bir kaynak, bu simgenin Liberation (özgürleşme) sözcüğünün ilk harfi olduğu için seçildiğini belirtir.

HOMOFOBİ
Eşcinsellere ve eşcinselliğe karşı korku ya da ayrım ve hoşnutsuzluk içeren yaklaşım anlamına gelir. Eşcinsellik, dini, ahlaki ve politik nedenlerle toplumlarda genellikle negatif karşılanmış ve bu tavır bazen homofobi olarak da adlandırılmıştır.

Kelime ilk olarak "erkeklerden korku" anlamında kullanılmaya başlandı ise de 1969'dan itibaren sık olarak bugünkü anlamında kullanılmaya başlanmıştır.

Kurumsal homofobi, kendini eşcinsellik karşıtı kanunlarda, yasama organlarının, mahkemelerin, dinlerin ve toplum içindeki kimi grupların yaklaşımlarında gösterir.

Eşcinselliğin yaygınlaşıp insanoğlunun soyunun tükeneceğini ya da bozulacağını düşünen insanların içinde bulunduğu durumdur ayrıca.Biyolojik açıdan baktığımızda,eşcinsellik bir yönelim yani sonradan kazanılan bir tercih olmadığı için türün devamlılığının tehlikeye düşmesi hayali bir varsayımdır(normal şartlar altında üremeye devam eden yüzdelik kısım daima olacaktır-heteroseksüel kısım).Hayvanlarda da eşcinsellik ve biseksüellik görülmekte fakat türün devamlılığı sağlanmaktadır(içgüdüsel olarak).İnsanlar da ise durum farklıdır,İnsan nüfusunun kritik seviyeden daha alta inmesi(diğer durumlar:savaş,afetler vb...) durumunda bilim devreye girmektedir(girecektir) ve sorun giderilmektedir(giderilecektir). Ayrıca yumurtanın diğer bir yumurtayı sperm sanıp döllenmesi ve yeni bir birey oluşturması başarılmış bir projedir.Sonraki dönemlerde spermlerin ve yumurtaların kendi aralarında değişik tekniklerle döllenmesi sağlandığında eşcinsel çiftler de çocuk sahibi olabileceklerdir ve bilim sayesinde üreme endişesi de ortadan kalkacaktır.

Bir diğer homofobik tabu ise eşcinsel çiftlerin evlat edindikleri çocukların da yaşamlarının kalanını eşcinsel olarak sürdürecekleri düşüncesidir.Bunun yanlış bir inanış olduğu bilimsel açıdan ortaya konmuştur.

PEMBE ÜÇGEN
Pembe Üçgen (Almanca Rosa Winkel), eşcinsel kültürün en sık rastlanan ve en popüler simgelerinden biridir. Kökeni 2. Dünya Savaşı'na uzanan Pembe Üçgen, Naziler tarafından cinsel tercihleri nedeniyle toplama kamplarına konulmuş erkek eşcinsellere (gay) verilmiştir. Yine cinsel tercihleri nedeniyle tutuklanmış eşcinsel kadınlar (lezbiyenler) ise Siyah Üçgen takmak zorunda bırakılmıştır. Eşcinseller, Nazi rejiminin baskı ve soykırımına maruz kalan gruplardan biridir.

Pembe Üçgen, Gökkuşağı Bayrağı ile birlikte eşcinsel yürüyüşlerinin ve eşcinsel haklarının başlıca sembollerinden biri olarak kullanılmaktadır.
wikipedia.org'dan alıntıdır

SİYAH ÜÇGEN
Siyah Üçgen günümüzde lezbiyenler tarafından kullanılan bir "gurur" ve "dayanışma" sembolüdür. Ters duran siyah bir üçgendir.

Siyah Üçgen, Pembe Üçgen gibi ilk defa Nazi Almanyası döneminde (her mahkumun kendi "türünü" belirlemek için üniformasının üstünde bir sembol taşımaya zorlandığı Toplama Kamplarında) ortaya çıkan bir semboldür. Nazi Almanyası döneminde bu sembolü takmaya zorlanan mahkumlar "asosyal" olarak nitelendirilen ve sosyal davranışlara aykırı eylemlerde bulundukları iddia edilenlerdir. Siyah Üçgen takan mahkumların çoğunluğunu evsizler ve zeka geriliği olan kişiler oluşturmaktadır. Bir kısım alkolikler, işsizler ve fahişelere de bu sembol layık görülmüştür.

Nazi Toplama Kamplarındaki çingeneler de (asosyal oldukları düşünüldüğünden) siyah üçgen takmaya zorlanmışlardır. Ancak bazı toplama kamlarında Çingenelere "Kahverengi Üçgen" verilmiştir.

Nazi kayıtlarında Siyah Üçgen'in lezbiyenlere zorla taktırılan bir sembol olduğuna ilişkin herhangi bir kayıt bulunmamakla birlikte Nazi idealine göre kadınlığın "üç K" kuralına (Kirche, Küche, Kinder - kilise, mutfak, çocuk) dayanması gerektiği göz önüne alındığında siyah üçgeni "hak eden" kadınların lezbiyenler, fahişeler, çocuk sahibi olmayı reddeden ve diğer toplum dışı davranış sergileyen kadınlar olduğu söylenebilir.

Toplama Kamplarındaki Fransız mahkumlardan Fania Fénélon'un "Playing for Time" isimini taşıyan ve anılarını yazdığı kitabının da Nazi döneminde Siyah Üçgen'in lezbiyenlerce de takıldığına ilişkin inancı kuvvetlendirdiği düşünülmektedir. Fénélon'un sözkonusu hatıraları lezbiyen temalara yer vermekte ve "Siyah Üçgenliler Baloları"na değinmektedir.

Tarihsel kökeni ne olursa olsun Siyah Üçgen zaman içinde lezbiyenlerce baskı ve ayrımcılığa karşı mücadeleyi simgeleyen bir sembol olarak benimsenmiştir. Günümüzde erkek eşçinsellerce kullanılan Pembe Üçgen'in kadın eşcinsellerce kullanılan karşılığı olarak da kabul görmektedir.
wikipedia.org'dan alıntıdır

Kişinin cinsel olarak kendi cinsine ilgi duyması olarak tanımlanabilir. Belli bir süreç sonunda erkek eşcinseller kendilerini gey kadınlar kendilerini lezbiyen olarak tanımladı. Bu gün halk tarafından pek bilinmeyen bu kelimeler Türkiyede yaşayan eşcinseller arasındada benimsendi ve sıklıkla kullanılmaya başlandı. Eşcinsellik uzun yıllardır bilim çevreleri de dahil olmak üzere bir kimlik bozukluğu, hastalık, sapıklık gibi olumsuz ifadelerle tanımlanmıştır. 1974 yılında Amerikan Psikiyatri Birliği ve daha sonra 1992 yılında Avrupalılar (ICD) homoseksüelliğin ruhsal bir bozukluk olmadığı kararını almışlar ve bu kavramı hastalık sınıflandırmalarından çıkarmışlardır. Ancak bugün bile bu konu, halkta, politikacılar arasında ve bilim çevrelerinde tartışılmaktadır. Ancak bilimsel olarak bakıldığında eşcinselliği benimsemiş ve bu kimliği ile barışık olan grupta ruhsal sorunların ya da bir kimlik bozukluğunun olduğunu bildiren bir veriye rastlanmamaktadır. Ancak eşcinsel kimliğinden kurtulmaya çalışan, homofobik ya da baskı altında olan grupta ruhsal sorunlar heteroseksüellere (karşı cinse ilgi duyanlara göre daha yüksek gibi görünmektedir.
Eşcinsellik değiştirilebilir mi?

Heteroseksüelliğe (karşı cinsellik) dönüşme isteği ile ilgili bazı analitik yaklaşım ve davranışçı terapiler mevcut olup başarıları oldukça şüphelidir. Bu terapiler eşcinselliği heteroseksüellikten daha az arzulanır hale getirmeye ya da eşcinsellikten alınan zevki azaltmaya yöneliktir; gerçekten iyi motive bir gurupta bile sağlanacak çözüm çok yüksek oranda geçici olacak, kişinin fantezileri değiştirilemeyecektir. (Isay).

Bancrofta göre eşcinselliği heteroseksüelliğe dönüştürmeye çalışmak, toplumun bu konudaki olumsuz tutumuna katkıda bulunmaktır; kişi aslında bu dönüşümü gerçekten istememekte, başedemediği çeşitli baskılar nedeniyle istemektedir. Yazar ayrıca dönüşüm amacıyla yapılacak terapinin doğal olamayacağını savunmaktadır. Terapist toplum baskısı ve başvuran için en iyisini yapma konusunda bir ikilem içinde olabilir ancak en azından homoseksüelliği kabullenmenin bir alternatif olarak başvurana sunması gerekmektedir (Bankroft1989). Terapist, başvuranın o anda üstündeki baskıları ve neden başvuruda bulunduğunu ortaya çıkarmalı ve terapinin hedefini netleştirmelidir. Örneğin bazıları terapiste yalnızca güvence ya da izin almak için gelmiş olabilir.

Eşcinselle terapi:

Eşcinselliğini kabullendiği halde bu konuda sıkıntı duyan kişi terapiye devam etmek isterse çalışılması gerekebilecek konular genelde 4 başlık altında toplanabilmektedir.

1-Eşcinsel duygular ve aşkla ilgili suçluluk duyguları.

2-Aynı cinsten biriyle beraber kapalı bir ilişki kurmanın yaratacağı zorluklar.

3-Eşcinsel ilişkideki cinsel güçlükler.

4-Toplumla ilgili ortaya çıkabilecek çatışmalar.

Ergenlerde dikkat edilmesi gereken noktalar (Davies 1996):

1) Başvuranın gizliliğine saygı gösterilmeli

2) İzin verilmesi durumunda aile görüşmesi yapılmalı, ailenin ergeni ya da kendini suçlaması önlenmeli. Ergeni izole etmenin doğuracağı kötü sonuçları bilimsel bir biçimde anlatmalı.

3) Eşcinsellik hakkında daha ayrıntılı bilgi verilmeli.

4) Sorunun kişinin eşcinselliği değil homofobi olduğu vurgulanmalı.

5) Ergenle öz-güven arttırıcı çalışmalar yapılmalı

6) Ergen ve aile için ayrı ayrı hizmet veren eşcinsel kuruluşların ve yayınların listeleri verilmelidir.

7) Aids ve diğer riskler konusunda eğitim verilmeli
Eşcinsellik ve Türkiye

Eşcinsellik dünyanın farklı yerlerinde benzer yaygınlıkta görülürken kimi toplumlarda bu kavram tümüyle yok sayılır. Bazı toplumlar diğerlerine göre daha kabul edicidir (Carrier 1980). Batılı gelişmiş ülkelerde oldukça iyi örgütlendikleri görülen eşcinseller bu sayede kendi haklarını koruyabilmekte karşılaştıkları sorunlarla (izolasyon, iş bulma güçlüğü, eşcinsellere özel eğlence yerleri) daha kolay başa çıkabilmektedirler. Terapistler de bu tür organizasyonları hem eşcinsellerin hem de ailelerinin sorunlarının çözümünde destek amaçlı kullanmaktadırlar (Davies). Ayrıca bu ülkelerdeki eş cinseller kendilerine özgür cinsellik, daha sosyal bir hayat vs gibi özelliklerin görüldüğü bir alt kültür oluşturmuşlardır.

Türkiye eşcinseller açısından bakıldığında daha çok reddedici ülkeler gurubuna yakın gibi görünmektedir. Bu tür toplumlarda cinsiyet rolleri “gender roles” kesin sınırlarla ayrılmıştır ve kadınsı davranan erkeklere tepki vardır ve karşı cinse ait davranışlar göstermekle eşcinsellik eş tutulur. Hatta maço kültürlerde “aktif rolde” (insertor) cinsel ilişki çoğunlukla erkek baskınlığının bir özelliği gibi görülür ve “pasif roldekiler” (insertee) eşcinsel olarak nitelenir(carrier). Bir çok eşcinsel, ülkemizde halen çok önemsenen evlilik, çocuk sahibi olmak, din ve ahlaki değerlerin baskısı altında ciddi içsel çatışmalara ve sosyal baskılarla karşılaşmakta ve kişi kendisini eşcinsel olarak nitelemekte bile güçlük çekmekte, diğer bir deyişle "kendini bulma" süreci çok daha zor ve uzun olmakta ve homofobik özelliklerin yerleşimi kaçınılmaz olmaktadır. Daha önce sözü geçen, batılı ülkelerdeki eşcinsel destek kuruluşlarından yoksun olan bu gurup daha sıkıntılı ve depresif, yer altında kalmış bir alt kültürü yaşamaya mahkum kalmaktadır.


Eşcinsellikle ilgili bazı yanlış inanışlar (Mitler)

Erkek eşcinseller kadınlığa özenir ve kadınsı hareketleri ile kolayca tanınırlar.

Eşcinseller, erkeklerin (heteroseksüellerin) peşinde koşar.

Sadece pasif rolde cinsel ilişki kurarlar.

Sadece aktif rolde olanlar heteroseksüeldir.

Eşcinsel ilişkide anal seks kuraldır.

Evlendirilirse eşcinsel değişir, düzelir.

Sonuç: Eşcinsellik çoğunlukla zor ve acı dolu bir sürecin sonunda oluşan bir durumdur. Artık patolojik kabul edilmeyen bu cinsel yönelim biçimini yaşayan insanlar çoğunlukla kültürel ve sosyal baskılardan kaynaklanan zorluklar yaşamakta, bu gurubun bir kısmı sorunları için psikolojik danışma ya da sağaltıma gerek duymaktadırlar. Yönelimden, çevreden kaynaklanan baskıların yanı sıra eşcinsel cinsel işlev bozuklukları da bu gurubun yoğun olarak yaşadığı güçlükleri oluşturmaktadır. Bu konuyla ilgili yeterli eğitim almış, homofobik özellikleri olmayan ya da bu özelliklerinin farkında olan, eşcinsel alt-kültürüne saygılı, yargılayıcı olmayan anababalar, eğiticiler, yöneticiler ve terapistler, cinselliğinden ve kendinden nefret eden, kendine güvenini kaybetmiş insanlar yaratmak yerine, uyumlu, mutlu, üretken, cinselliğini ve sevgisini kendi tercihi doğrultusunda kullanabilen insanların oluşmasına katkıda bulunacaklardır.
kaynakr.M. Levent Soylu