Iyi huylarım kayboldu

C

cileklipasta95

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
19 Ekim 2022
1.476
4.024
29
Merhaba hanımlar,

Bi süredir çok değiştiğimi ve kendimden çok uzaklaştığımı farkediyorum..

Eskiden arkadaşlarımla çok vakit geçirirdim, çok gezerdim, yurtdışına çıkardım.. Çok kitap okurdum, okuma gruplarına katılırdım, el işleriyle uğraşırdım, yürüyüş yapardım..

Içimde kimseye karşı bi kötülük yoktu, bana nasıl davranırlarsa davransınlar herkes kendinden sorumludur der devam ederdim yoluma.. Sakindim, içimde sakin ve huzurluydu..

Sonra önce arkadaşlarımdan iyi bi darbe yedim sonra evlilik sürecinde eşimin ailesi tarafından aptal yerine kondum.. Derken içimdeki o sakinlik, dinginlik yerini öfkeye bıraktı.. Çok çabuk öfkeleniyorum, hakaretler ediyorum (ki hiç sevmem), kötülük düşünüyorum..

Evlendikten sonra monoton bi hayata geçiş yaptım.. Bebeğim doğduğundan beri de günlerim copy paste gibi hep aynı.. Yeniden gezip tozmaya fırsatımda yok eski enerjimde yok, zaten bebeğimde çok mızmız gittiğim yerin tadını alamıyorum, canı sağolsun.. Sadece dertleşmek istiyorum
 
Emin ol dönem dönem herkesin yasadigi seyler bunlar. Benimde iki tane evladim var ikisi de kucuk benim de gunlerim hep ayni. Insanlar sosyalles diyor ama ikiside yaramaz. Nereye gitsem burnumdan geliyor o yuzden bende hic biyere gitmiyorum.Diger konuna gelirsek ben evlenip cocuga karistiktan sonra ofke sorunum artti hem yorgunluk hem yalnizlik etkiliyor.
 
Hayatı dönemsel görüyorum ben,bekar çocuksuz hayatımda gezdim tozdum,hayatıma birileri girdi çıktö.Kimi sebepli çıktı hayatımdan kimi sebepsiz.Bize kattıkları bitti diye düşünüyorum,olması gereken yani .
Evlilik değilde esas çocuktan sonra bambaşka değişiyor hayatımız
2 çocugum var onlarsız bir dünya düşünmem ever nefes alamam.
Ama bi yere gitmelerimiz olayOnları büyütmek ayrı zor oldu.
Ama bana kattıkları çok şey Büyüdükçe keisnlikle daha kolaylaşıyor hayat,sizde alışıyorsunuz.
Misal artık kizlarima babası akşam bakarken gece gezmelerine çıkıyorum arkadaşlarımla.
Bazen anaaneye bırakıp eşimle başbaşa çıkabiliyoruz gibi.
Yani çok bı beklentim yok artık hayatımız onlar.Neşemiz tadımiz tuzumuz
Elbet büyüyüp bağımsız olacaklar
Ben eşimle ilk tanıştığımda yeğeni vardı 4 yaşındaydı.
Şimdi 20 yaşında koca genç kız.
Yani dün gibi alır parka götürür gezdirirdik eşimle.
Şimdi biz çoluk çocuğa karıştık.
Herşey gelip geçiyor,hepsi bir dönem bir süreç.
Zorlukları var evet ama ne olur bebeğinizin bebekliginin tadını çıkarın.
Çok ozleniyor.
Çocuklarim uyuduktan sonra bebeklik vidyolarini bakıyorum kimi zaman özlüyorum inanın.
Sağlıkla büyütün
 
Bebeğimi çok seviyorum, o iyi ki var, severek ilgileniyorum ve onu bırakıp hiçbi yere gitmeye içim el vermiyor zaten Ama kendimin eski halini çok özlüyorum
 
Yalnız değilmişim demek
 
ben de dönemsel olduğunu düşünüyorum bu sürecin. iyi huylarını sergilerken sana dönüşü iyi olmamış ve bundan yorulmuş olabilirsin çok doğal. bunları rafa kaldırmak istemiş vücudun tamamen kaybolmamışlardır eminim. bazen bu tür depresyon misali ruh halleri beynin seni bu ara beğenmiyorum bir dur bakalım orada deme şekli gibi.
 
Değişimi ister istemez hepimiz yaşıyoruz. Birincisi biyolojik saatimiz işliyor ve yaş ilerledikçe tahammül seviyemiz düşüyor.

Çevre, arkadaş, aile faktörü etkiliyor. Mesela 20 li yaşlarımda arkadaş ve iş hayatında, bir çok şeye "düzeltebilirim" gözüyle bakarken, büyüdükçe akıllanıp, yine o çevrede bir sorun var ise kestirip atıyorsun. Sınırlarını daha sert çekebiliyorsun. Ben, eş ailesi ve kendi ailem olarak şanslı sayılırım. (Temeli sağlam attık) bu sebepten aile ile sorun yok. (Bir gelin hariç o da kendine karşı beni değiştirdi zaten) Ama illaki çevre ile oluyor ve hayat şartlarından değişiyorsunuz.

Mesela evim kiradaydı ve berbat bir kiracıma olabildiğince iyi niyetli davrandım. Suistimal edilince 2. Kiracıya kötü davranmadım ama önlem aldım ve sıkı tuttum.

Genelde tek çocuk büyütmek, 4 yaşında olanın çok farklı ve kasırga gibi olması nedeni ile tatile gitme yanlısı değilim. Kendi güvenli alanımızdan çıkınca sürekli olarak diken üzerindeyim. Sürekli aksiyon, sürekli tehlike yaratınca (kendisi zarar görür diye) durulana kadar tatil planları iptal. Anneanne, babaanne 3-5 gün bakın, bir tatil yapalım deme şansımda yok. Ancak ben başa çıkıyorum kendi alanımızda. Kreş çağı geldi fakat hem öğretmene, hem diğer çocuklara zarar verir endişesi ile ev de eğitim ve benim kontrolümde sosyalleşmesini sağlıyorum. Zarardan kastımda sürekli koşuyor, zıplıyor vs. Diğer çocuklara çarpıp yaralayabilir. (Kavgacı, sevgisiz değil)

Evlilik, iş hayatı, arkadaş ortamı derken aslında köklü bir şekilde değişmiyoruz. Mayamızda neyse o. Sadece savunma mekanizması ve aklımız gardımızı almamızı sağlıyor.

Siz de değişmemişsinizdir. Hayat şartları ve bunun bize getirisi olan düzenin içerisine bir süre mecburen dahil oldunuz. Kendinizi bırakmayın, arkadaş ortamında kestirip atın, evlilik ve çocuk yorgunluğu bir süre sonra durulur. Aktivitelerinizi yine yaparsınız ve bu sayede, çocuk büyüdükçe başlayacak olan kafa yorgunluğuna enerjiniz kalır. Eğer salarsanız daha kötü olursunuz.
 
Bunlar hemen herkesin yaşadığı durumlar hepimizin enerjisi düşüyor, içimizde eskisi gibi gezip tozalım eğlenelim hevesi kalmıyor bi yaştan sonra. Çoğumuzun da günleri aynı değil mi? Hep stabil.
Ama buna da alışınca normalin dışına çıkmak bile zor geliyor, örneğin benim çocuklar artık küçük değiller bir yerlere tatile gidelim desem o bile eziyet gibi geliyor gözümde büyüyor her şey.
 
Gezme tozma bi örnekti aslında sadece, daha çok içimdeki o sakinliğin, huzurlu ve üretken kişinin artık olmamasına üzülüyorum.. Öfke duymak çok yorucu ama elimde değil sinir tepeme geliyor birden
 
cileklipasta95 .!.:
Bebeğimi çok seviyorum, o iyi ki var, severek ilgileniyorum ve onu bırakıp hiçbi yere gitmeye içim el vermiyor zaten Ama kendimin eski halini çok özlüyorum
Genişletmek için tıkla...
Burdan hissediyorum duygularıni,bebeğini çok sevdiğinizeBebekken bende bırakmadım,ikisinide desteksiz büyüttüm,şimdi büyüdüler,eski haline elbet geleceksin.
Bu yaşadığın süreç sadece Yanlız olmadığını bil.
 
10 aylık bir bebeğim var ve yazıda kendimi buldum. Önceden her hafta sonu sergili, tiyatrolu, baleli, bol kitap okumalı geçerdi. Şimdi kısmen çocuklu hayata adapte olmaya çalışıyorum, o uyurken yine kendime vakit ayırmaya çalışıyorum ama o kadar gergin ve toleranssızım ki geçenlerde penceredeki yansımama gözüm takıldı ve yoga yaparken birini bıçaklamak üzere bir yüz ifadesiyle durduğumu farkettim tecrübeli anneler düzelecek diyorlar, onlara güveniyorum
 
Reactions: Gao
İncinmişsin baby! f5 tuşuna ihtiyacın var... bebeğin büyüsün en iyi arkadaşın o olacak birlikte aktıvıtelere katılırsınız.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Çıkarcı insanlardan bıktım bunları hakedecek naptım ben....
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
4K
Ummandabirkatre
Burçlara Göre Kadınların Özellikleri
Yorumlar
11
Görüntüleme
27K
TheIntrovert
T
Kayseri Yöresel Örf Ve Adetleri
Yorumlar
6
Görüntüleme
28K
Nevreste
en iyi 20 romantik komedi filmi
Yorumlar
2
Görüntüleme
7K
EylulMevsimi
E
Koç Burcu 21 Mart - 20 Nisan Koç Burcu Kadınları Belki İlginizi Çeker !
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
84K
cherrybl0ss0m
C
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…