Itiraf

İTİRAF

Evet, insan doğduğunda niçin ağladığını iyice düşünmedi.

Evet, insan kendinin sebeb-i hikmetini bilmiyor.

Evet, insan başıboş bırakılmadığını unutmaya başlayalı çok oldu.

Evet, insan nefsini her şeyden daha çok seviyor.

Evet, kâinatın Yaratıcısı “Karada ve denizde insan eliyle bozulma başladı “ buyurdu.

Evet, insan etrafını tahrip ediyor, çağlar boyu...

Evet, insan gökyüzünde yıldızların var olduğunu bile unutmaya başladığının farkına varamıyor.

Evet, insan büyük şehirlerde zindan hayatı yaşıyor.

Evet, insan gülümsemeyi unutup, surat asmayı kanıksadı.

Evet, insan saçının bakımını yaparken, ozon tabakasını deleceğinin bilincine varamıyor.

Evet, insan kış ortasında domates yemenin neleri yok ettiğini düşünmüyor.

Evet, insan yeşil rengin, yerini beton renksizliğine bıraktığını görmek istemiyor.

Evet, insan lüks hayat yaşamakla övünüyor; sonra da şikâyet ediyor her şeyden.

Evet, insan saatte 200 km yol alıyor; geride neler bıraktığına bakmıyor.

Evet, insan sıcak sımsıcak kürkler giyiyor ama kış uykusuna yatmıyor!

Evet, insan çalışmamakla övünüyor; tedavi olmak için çok çalışmak zorunda kalıyor.

Evet, insan her işini makineyle yapmaya bayılıyor; sonra da, eskiden bu kadar hastalık yoktu diye sızlanıyor.

Evet, insan her şeyi tadıyor günümüzde; ama ağız tadının kalmadığından yakınıyor.

Evet, insan komşusundan habersiz tok yatıyor; sonra da insanlar neden böyle yalnızlaştı diye ağlıyor.

Evet, insan kışın kar yağdı diye sinirleniyor; yazın pınarların kurumasına kahroluyor.

Evet, insan kurtulmak istiyor; ama bir türlü “ya Rabbi nefsimize zulmettik” diyemiyor.