işte imkansızın mektubu!!

Herkes neden uzak böyle, sanki yakınız birbirimize ama her gözlerimi açtığımda ,hayatla merhabalaştığımda vuracak mı gerçekler böyle yüzüme?yalnızlık derler ya hani; her arabesk şarkıda geçer adı.kiminin yakınından geçmez kimi insanda hiç silinmez.ben yalnızlığı silemeyenlerdenim.zaten yalnız gelmemiş miydim?hayata karşı bir sıfır yenik başlamamış mıydım?hep bir elim boş değil miydi zaten?
İşte böyle başlayan bir yaşam.Elimdeki boşluk kalbime geçti zamanla.Sonra orayı doldurmayı denedim yanlış insanlarla.ve bir gün sen çıktın karşıma.sen benim kalbimdeki boşluğu dolduran değil,aynı zamanda boş kalan ellerimi ısıtan ta gözlerimin içine kadar gülmemi,kahkahalar atmamı sağlayan adamdın.her şeyi değiştiren MUCİZE ydin sen.önceleri bir rüyaydın asla gerçek olmayacak.sonra hissettim yüreğini sen bilmesen de ben gördüm bana olan şefkatini.öyle ya sen de seviyordun beni.arkadaş gibi,dost gibi,baba gibi…
Her gün seninle başlıyor, seninle bitiyordu.İmkansızlığın kaybetme korkusu daha da bağlıyordu beni sana.senin ellerinden ayrılmak ne zor bilir misin?kimse anlamaz beni anlayamaz sen yoksun çünkü onların kalbinde bende olduğun kadar.her yeni doğan güne yalnızca seni diliyorum Allah’tan.
beni sensiz, ellerimi tekrar boş bırakma KOCA ADAM