ah bu anneler...
asla istemezler ki cocugum birey olsun kendi sorunlariyla basetme gücünü vereyim.
benim annem üniversitede ev bakmaya-yerlestirmeye "yardima" diye geldi. ne bir konuda fikrimizi sordu, ne yaptigini gosterdi. herseyi kendi halletti, esyalari secti, nakliyeyle konustu anlasti, heder oldu evi temizledi, gelenleri temizledi yerlestirdi - arada bize direktifler verdi bezi yika- suyu temizle- surayi sil falan diye. sonra gitti. sifir deneyimle ilk evime yerlestim. kendisiyle gurur duymustur "cocugumun her seyine koştum" diye ama deneyimimi caldi ki bence cok onemli bir sey. sonra iki kere ev degistirdim haber vermedim. nakliyesine arkadaşlarım kostu, toparlama yerlesme kendim yaptim, mutluyum:)
cevremde her seyini ailesi yapan insanlar var. akvaryumda balik gibi yasiyorlar. cok yanlis bence. sonra "bu toplumda niye kimse birey degil, koca adamlar kadinlar ergen gibiler" diye yakiniyoruz
e nasil olsun?