arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
O kadar romantik bise degil Ogretmenlikbence mesleğin herkesin hayalini kurduğu kutsal öğretmenlik mesleği.Öğretmenler odası muhabbetlerini es geç. bir sınıf dolusu öğrencinin senin gözlerinin içine bakarak ağzından çıkacak tek bir lafı dinlemelerini düşün. kim ne derse desin kim ne konuşursa konuşsun kimseyle iyi olmak zorunda değilsin
Cok dusunme, meslegi sevip sevmedigini, memuriyetin tadini cikararkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
Bir tane konuşup, muhabbetinden sıkılmayacağın arkadaş edinsen emin ol yetecek sana.
Kendin gibi ol ve zamana bırak. Bence aceleci davranıyorsun.
Ben bu okula eylülde başladım.
Sadece bir öğretmen arkadaşın numarasını aldım bir durumda onunla da okul dışında muhabbetim olmuyor pek düşün.
Facebook falan da kullanmıyorum.
Tenefüslerim fotokopi, etkinlik hazırlığı ile geçiyor, öğlen arası yemek yiyorum bir yandan sohbet ediyoruz artık.
Haa sorsan bayılıyorum bu ortama çok samimi buluyorum diyemem.
Sınıfta çocuklarla mutlu olmaya çalış.
Bizim mesleğimizin mutlu edebilecek süper bir ortamı,harika idaresi, anlayışlı veli çevresi, kolay ulaşımı falan çok zor bulunur maalesef..
Aslinda sorunun boyutu da biraz farkli galiba cabalamam bundan oldu esim farkli bir sehirden benim memleketime yerlestik.o da memuriyette calisiyor ama gelip gittigimiz kimse yok.cocuk da olduktan sonra cok sıkıldık.bunu bazen bana hissettiriyor muhabbetini de yapiyoruz kendimi suclu hissediyorum.bunu sorun ettiginin ve belkide beni de sucladiginin farkindayim.ama gercekten belli bir yastan sonra arkadas edinmek hem zor,benim icin daha zor,ogretmenler odasindan boyle arkadasliklarin dogmasi daha zor gibi.
hep merak etmişimdir o öğretmenler odasında neler konuşuluyor...Siz bile yalnız hissettiyseniz samimi gelmiyorsa onların verdikleri pembe eğitimi ben düsünemiyorum eğitim verdiğiniz yere alışamadıysanız daha fazla sınıfta vakit geçirin zaten tek aralarda odada olma mecburiyetinde değilmisiniz
sizin çizginiz cok hosuma gitti başarılar :)Aslında bakarsan öğretmenler odasında çeşit çeşit gruplar var hepsinin paylaşımı farklıdır muhakkak.
Sana gördüklerimi söyleyerek yardımcı olayım.
Şuan çalıştığım okulda her grup farklı konular üzerine konuşur.
Bir grup daha çok evliliğine, özel hayatına dair paylaşım yaparken benim içinde bulunduğum grup
daha çok eğitim üzerine, öğretmen, öğrenci sorunları üzerine nadiren de özel hayatımızdan konuşuyoruz.
Erkeklerin grubunu bilemiyorum
Başka bir okulda öğretmenler odasında sıkça siyaset üzerine tartışmalar olurdu çok rahatsız olurdum şahsen.
Yalnız hissetmek senin kişiliğinle ilgili aslında.
Mesela şu siyaset üzerine tartışmalar dönen okulda çok yalnız hissederim siyasetten nefret ederim ve çok uzak olduğum
bir konudur çünkü.
Orta yaşlı, çocuklu kişilerin çocuk üzerine dönen muhabbetlerinden çok sıkılırım anne değilim çünkü bana uzak konular.
Hep paradan bahseden, aldık, gezdik muhabbeti yapanlardan hoşlanmam o ortamda konuşmam hiç.
Çünkü sevmem para konularını.
Genelde mesleğime dair paylaşımlardan hoşlanıyorum, ya da özel hayatımdan bir parça olan konulara katılıyorum.
Kendini yalnız hissetmen senin ne olduğunla ilgili..Hayatta da böyle değil miyiz zaten çok normal aslında.
Binu denedim cnm yani tenefuste de sinifta olmayi.ama o gurultu patirti cekilmiyor inan.ogretmenler odasinda oturmak daha iyi dedim bu durumda :)))hep merak etmişimdir o öğretmenler odasında neler konuşuluyor...Siz bile yalnız hissettiyseniz samimi gelmiyorsa onların verdikleri pembe eğitimi ben düsünemiyorum eğitim verdiğiniz yere alışamadıysanız daha fazla sınıfta vakit geçirin zaten tek aralarda odada olma mecburiyetinde değilmisiniz
Aslında bakarsan öğretmenler odasında çeşit çeşit gruplar var hepsinin paylaşımı farklıdır muhakkak.
Sana gördüklerimi söyleyerek yardımcı olayım.
Şuan çalıştığım okulda her grup farklı konular üzerine konuşur.
Bir grup daha çok evliliğine, özel hayatına dair paylaşım yaparken benim içinde bulunduğum grup
daha çok eğitim üzerine, öğretmen, öğrenci sorunları üzerine nadiren de özel hayatımızdan konuşuyoruz.
Erkeklerin grubunu bilemiyorum
Başka bir okulda öğretmenler odasında sıkça siyaset üzerine tartışmalar olurdu çok rahatsız olurdum şahsen.
Yalnız hissetmek senin kişiliğinle ilgili aslında.
Mesela şu siyaset üzerine tartışmalar dönen okulda çok yalnız hissederim siyasetten nefret ederim ve çok uzak olduğum
bir konudur çünkü.
Orta yaşlı, çocuklu kişilerin çocuk üzerine dönen muhabbetlerinden çok sıkılırım anne değilim çünkü bana uzak konular.
Hep paradan bahseden, aldık, gezdik muhabbeti yapanlardan hoşlanmam o ortamda konuşmam hiç.
Çünkü sevmem para konularını.
Genelde mesleğime dair paylaşımlardan hoşlanıyorum, ya da özel hayatımdan bir parça olan konulara katılıyorum.
Kendini yalnız hissetmen senin ne olduğunla ilgili..Hayatta da böyle değil miyiz zaten çok normal aslında.
Senin memleketine yerleşmişsiniz.
En azından ailene, sevdiklerine yakınsındır.
Ben ailemi, tüm sevdiklerimi ve gerçekten mutlu olduğum okulumu bırakıp eşimin,memleketine geldim.
Bu okul eski okulumdan sonra cehennem gibi.
Eşimi bu nedenle çok suçladım. Hala mutsuzluğumu apaçık belli ederim, moralini bozarım.
Hiç arkadaşım yok. Dışarı çıkıp, rahatça konuşabileceğim bir kişi tanıdım sadece o da 2 yıl olacak düşün.
Anlıyorum işteki mutsuzluğun eşine, eve yansıyordur.
Ama senin için daha kolay eşine zor bence.
En azından benim memleketimdeyiz diye düşünerek eşine pozitif olmalısın diye düşünüyorum.
arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..