işimi sevemedim..mutsuzum..

asianzade .!.:

arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..

Genişletmek için tıkla...

canım ne zor evrelerden geçtin üni sınavı okul bitir atan evlen bebiş doğur......Şimdi ohhhhhhhhh rahat etme zamanın tam da yaz geliyor okullar tatile girecek missssssssss gibi gez dolaş hayatın tadını çıkart..boşver...biz iş yerinde 5 kişiyiz benimle beraber..ben şu an hiç kimse ile muhatap olmuyorum..kafam rahat işime odaklandım..Salla ..kimse senden değerli değil.

Asıl işini seven insan sayısı çok az..o yüzden bu yaşadığınız şeyler size özgü değil..
Mesela bankada çalışsaydınız orada da bu tarz tiplerden fazlasıyla nasibinizi alacaktınız..
O yüzden hayata daha sıkı tutunmak için, işini sevmiyorsan evinde huzur yaratmaya çalışacaksın, evde huzur yoksa da işte bunu yakalamaya çalışacaksın..bende işimi sevmem ama evime geldiğimde hepsini unutur mutlu olurum..
Sonuçta çalışmamızın asıl amacı para kazanıp yaşamımızı idame ettirebilmek..

musmutluluk .!.:

bence mesleğin herkesin hayalini kurduğu kutsal öğretmenlik mesleği.Öğretmenler odası muhabbetlerini es geç. bir sınıf dolusu öğrencinin senin gözlerinin içine bakarak ağzından çıkacak tek bir lafı dinlemelerini düşün. kim ne derse desin kim ne konuşursa konuşsun kimseyle iyi olmak zorunda değilsin

Genişletmek için tıkla...

O kadar romantik bise degil Ogretmenlik
Hakkaten degil..

asianzade .!.:

arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..

Genişletmek için tıkla...

Cok dusunme, meslegi sevip sevmedigini, memuriyetin tadini cikar

Bir tane konuşup, muhabbetinden sıkılmayacağın arkadaş edinsen emin ol yetecek sana.
Kendin gibi ol ve zamana bırak. Bence aceleci davranıyorsun.

Ben bu okula eylülde başladım.
Sadece bir öğretmen arkadaşın numarasını aldım bir durumda onunla da okul dışında muhabbetim olmuyor pek düşün.
Facebook falan da kullanmıyorum.

Tenefüslerim fotokopi, etkinlik hazırlığı ile geçiyor, öğlen arası yemek yiyorum bir yandan sohbet ediyoruz artık.
Haa sorsan bayılıyorum bu ortama çok samimi buluyorum diyemem.

Sınıfta çocuklarla mutlu olmaya çalış.
Bizim mesleğimizin mutlu edebilecek süper bir ortamı,harika idaresi, anlayışlı veli çevresi, kolay ulaşımı falan çok zor bulunur maalesef..

Aslinda sorunun boyutu da biraz farkli galiba cabalamam bundan oldu esim farkli bir sehirden benim memleketime yerlestik.o da memuriyette calisiyor ama gelip gittigimiz kimse yok.cocuk da olduktan sonra cok sıkıldık.bunu bazen bana hissettiriyor muhabbetini de yapiyoruz kendimi suclu hissediyorum.bunu sorun ettiginin ve belkide beni de sucladiginin farkindayim.ama gercekten belli bir yastan sonra arkadas edinmek hem zor,benim icin daha zor,ogretmenler odasindan boyle arkadasliklarin dogmasi daha zor gibi.

faat .!.:

Bir tane konuşup, muhabbetinden sıkılmayacağın arkadaş edinsen emin ol yetecek sana.
Kendin gibi ol ve zamana bırak. Bence aceleci davranıyorsun.

Ben bu okula eylülde başladım.
Sadece bir öğretmen arkadaşın numarasını aldım bir durumda onunla da okul dışında muhabbetim olmuyor pek düşün.
Facebook falan da kullanmıyorum.

Tenefüslerim fotokopi, etkinlik hazırlığı ile geçiyor, öğlen arası yemek yiyorum bir yandan sohbet ediyoruz artık.
Haa sorsan bayılıyorum bu ortama çok samimi buluyorum diyemem.

Sınıfta çocuklarla mutlu olmaya çalış.
Bizim mesleğimizin mutlu edebilecek süper bir ortamı,harika idaresi, anlayışlı veli çevresi, kolay ulaşımı falan çok zor bulunur maalesef..

Genişletmek için tıkla...

Cok haklisin cnm benim.ben de aceleci davrandim sabirsiz tarafim vardir biraz

hep merak etmişimdir o öğretmenler odasında neler konuşuluyor...Siz bile yalnız hissettiyseniz samimi gelmiyorsa onların verdikleri pembe eğitimi ben düsünemiyorum eğitim verdiğiniz yere alışamadıysanız daha fazla sınıfta vakit geçirin zaten tek aralarda odada olma mecburiyetinde değilmisiniz

asianzade .!.:

Aslinda sorunun boyutu da biraz farkli galiba cabalamam bundan oldu esim farkli bir sehirden benim memleketime yerlestik.o da memuriyette calisiyor ama gelip gittigimiz kimse yok.cocuk da olduktan sonra cok sıkıldık.bunu bazen bana hissettiriyor muhabbetini de yapiyoruz kendimi suclu hissediyorum.bunu sorun ettiginin ve belkide beni de sucladiginin farkindayim.ama gercekten belli bir yastan sonra arkadas edinmek hem zor,benim icin daha zor,ogretmenler odasindan boyle arkadasliklarin dogmasi daha zor gibi.

Genişletmek için tıkla...

Senin memleketine yerleşmişsiniz.
En azından ailene, sevdiklerine yakınsındır.
Ben ailemi, tüm sevdiklerimi ve gerçekten mutlu olduğum okulumu bırakıp eşimin,memleketine geldim.

Bu okul eski okulumdan sonra cehennem gibi.
Eşimi bu nedenle çok suçladım. Hala mutsuzluğumu apaçık belli ederim, moralini bozarım.

Hiç arkadaşım yok. Dışarı çıkıp, rahatça konuşabileceğim bir kişi tanıdım sadece o da 2 yıl olacak düşün.

Anlıyorum işteki mutsuzluğun eşine, eve yansıyordur.
Ama senin için daha kolay eşine zor bence.

En azından benim memleketimdeyiz diye düşünerek eşine pozitif olmalısın diye düşünüyorum.

tienen .!.:

hep merak etmişimdir o öğretmenler odasında neler konuşuluyor...Siz bile yalnız hissettiyseniz samimi gelmiyorsa onların verdikleri pembe eğitimi ben düsünemiyorum eğitim verdiğiniz yere alışamadıysanız daha fazla sınıfta vakit geçirin zaten tek aralarda odada olma mecburiyetinde değilmisiniz

Genişletmek için tıkla...

Aslında bakarsan öğretmenler odasında çeşit çeşit gruplar var hepsinin paylaşımı farklıdır muhakkak.

Sana gördüklerimi söyleyerek yardımcı olayım.
Şuan çalıştığım okulda her grup farklı konular üzerine konuşur.

Bir grup daha çok evliliğine, özel hayatına dair paylaşım yaparken benim içinde bulunduğum grup
daha çok eğitim üzerine, öğretmen, öğrenci sorunları üzerine nadiren de özel hayatımızdan konuşuyoruz.

Erkeklerin grubunu bilemiyorum

Başka bir okulda öğretmenler odasında sıkça siyaset üzerine tartışmalar olurdu çok rahatsız olurdum şahsen.

Yalnız hissetmek senin kişiliğinle ilgili aslında.

Mesela şu siyaset üzerine tartışmalar dönen okulda çok yalnız hissederim siyasetten nefret ederim ve çok uzak olduğum
bir konudur çünkü.

Orta yaşlı, çocuklu kişilerin çocuk üzerine dönen muhabbetlerinden çok sıkılırım anne değilim çünkü bana uzak konular.

Hep paradan bahseden, aldık, gezdik muhabbeti yapanlardan hoşlanmam o ortamda konuşmam hiç.
Çünkü sevmem para konularını.

Genelde mesleğime dair paylaşımlardan hoşlanıyorum, ya da özel hayatımdan bir parça olan konulara katılıyorum.

Kendini yalnız hissetmen senin ne olduğunla ilgili..Hayatta da böyle değil miyiz zaten çok normal aslında.

faat .!.:

Aslında bakarsan öğretmenler odasında çeşit çeşit gruplar var hepsinin paylaşımı farklıdır muhakkak.

Sana gördüklerimi söyleyerek yardımcı olayım.
Şuan çalıştığım okulda her grup farklı konular üzerine konuşur.

Bir grup daha çok evliliğine, özel hayatına dair paylaşım yaparken benim içinde bulunduğum grup
daha çok eğitim üzerine, öğretmen, öğrenci sorunları üzerine nadiren de özel hayatımızdan konuşuyoruz.

Erkeklerin grubunu bilemiyorum

Başka bir okulda öğretmenler odasında sıkça siyaset üzerine tartışmalar olurdu çok rahatsız olurdum şahsen.

Yalnız hissetmek senin kişiliğinle ilgili aslında.

Mesela şu siyaset üzerine tartışmalar dönen okulda çok yalnız hissederim siyasetten nefret ederim ve çok uzak olduğum
bir konudur çünkü.

Orta yaşlı, çocuklu kişilerin çocuk üzerine dönen muhabbetlerinden çok sıkılırım anne değilim çünkü bana uzak konular.

Hep paradan bahseden, aldık, gezdik muhabbeti yapanlardan hoşlanmam o ortamda konuşmam hiç.
Çünkü sevmem para konularını.

Genelde mesleğime dair paylaşımlardan hoşlanıyorum, ya da özel hayatımdan bir parça olan konulara katılıyorum.

Kendini yalnız hissetmen senin ne olduğunla ilgili..Hayatta da böyle değil miyiz zaten çok normal aslında.

Genişletmek için tıkla...

sizin çizginiz cok hosuma gitti başarılar :)

tienen .!.:

hep merak etmişimdir o öğretmenler odasında neler konuşuluyor...Siz bile yalnız hissettiyseniz samimi gelmiyorsa onların verdikleri pembe eğitimi ben düsünemiyorum eğitim verdiğiniz yere alışamadıysanız daha fazla sınıfta vakit geçirin zaten tek aralarda odada olma mecburiyetinde değilmisiniz

Genişletmek için tıkla...

Binu denedim cnm yani tenefuste de sinifta olmayi.ama o gurultu patirti cekilmiyor inan.ogretmenler odasinda oturmak daha iyi dedim bu durumda :)))

faat .!.:

Aslında bakarsan öğretmenler odasında çeşit çeşit gruplar var hepsinin paylaşımı farklıdır muhakkak.

Sana gördüklerimi söyleyerek yardımcı olayım.
Şuan çalıştığım okulda her grup farklı konular üzerine konuşur.

Bir grup daha çok evliliğine, özel hayatına dair paylaşım yaparken benim içinde bulunduğum grup
daha çok eğitim üzerine, öğretmen, öğrenci sorunları üzerine nadiren de özel hayatımızdan konuşuyoruz.

Erkeklerin grubunu bilemiyorum

Başka bir okulda öğretmenler odasında sıkça siyaset üzerine tartışmalar olurdu çok rahatsız olurdum şahsen.

Yalnız hissetmek senin kişiliğinle ilgili aslında.

Mesela şu siyaset üzerine tartışmalar dönen okulda çok yalnız hissederim siyasetten nefret ederim ve çok uzak olduğum
bir konudur çünkü.

Orta yaşlı, çocuklu kişilerin çocuk üzerine dönen muhabbetlerinden çok sıkılırım anne değilim çünkü bana uzak konular.

Hep paradan bahseden, aldık, gezdik muhabbeti yapanlardan hoşlanmam o ortamda konuşmam hiç.
Çünkü sevmem para konularını.

Genelde mesleğime dair paylaşımlardan hoşlanıyorum, ya da özel hayatımdan bir parça olan konulara katılıyorum.

Kendini yalnız hissetmen senin ne olduğunla ilgili..Hayatta da böyle değil miyiz zaten çok normal aslında.

Genişletmek için tıkla...

Bizde ogretmenler odasi muhabbetlerini bir kisi etrafinda dondurmeye calisiyor.bransci grubu boyle.tabi kopuklar aslinda.sadece zamani doldurmaya calisiyorlar.ve herkeste bir acele.2dksini ayiramaz sana.
Diger grup sinifci grup sanki daha sakin daha dingin kendi aralarinda daha kemiklesmisler genc kiz gibi el ele kol kola muhabbetleri var.(bence diger gruba gore daha samimi ama dedimya kemiklesmisler iclerine kimseyi almak istemiyorlar gibi)
Erkekler napiyo nediyo ben de bilmiyorum kah orda kah burda:)
Yeni gelenler de boyle benim gibi ortada kalmislik durumu yasayanlar :))

faat .!.:

Senin memleketine yerleşmişsiniz.
En azından ailene, sevdiklerine yakınsındır.
Ben ailemi, tüm sevdiklerimi ve gerçekten mutlu olduğum okulumu bırakıp eşimin,memleketine geldim.

Bu okul eski okulumdan sonra cehennem gibi.
Eşimi bu nedenle çok suçladım. Hala mutsuzluğumu apaçık belli ederim, moralini bozarım.

Hiç arkadaşım yok. Dışarı çıkıp, rahatça konuşabileceğim bir kişi tanıdım sadece o da 2 yıl olacak düşün.

Anlıyorum işteki mutsuzluğun eşine, eve yansıyordur.
Ama senin için daha kolay eşine zor bence.

En azından benim memleketimdeyiz diye düşünerek eşine pozitif olmalısın diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ben de aileme yakiniz hic olmazsa gider geliriz diye dusunmustum ama annem bebegimebakmak icin gelmese ayda bir filan anca gorusuruz.esim gelip gitmek cok istiyor gelmezlerse uzuluyor ben de aynen.yakiniz ama basen ayri memleketlerde gibiyiz iste bu sefer ben kendimi suclamaya basladim ister istemez

ben de senle aynı durumdayım, görsen sanki orda hapishanede gibiyim sürekli Allah'a şükrediyorum beni kimseye muhtaç bırakmadığı için ama okulda çok mutsuzum bir şeyler okumaya çalışıyorum zaten yarım gün fotokopiydi nöbetti çocukların sorunlarıydı şuydu buydu derken geçiyor. ama öğrenciler ve dersler de beni çok zorluyor, zor bi yerde çalışıyorum çocukların ağzında en ağır küfürler derste bile, ve ben o küfürleri bu yaşımda daha yeni öğreniyorum bana çok ters bana bile küfür ettiler o ara öyle bunalımlara girdim ki üç gün evden çıkamadım hastaydım da onu da bahane edip rapor aldım. aslında bu konuyu ben de açmak istemiştim ama forumda öğretmenlere karşı kötü bi tutum hissettim anlaşılmayacağımı düşündüm mesela işinin zorluğundan bahseden olursa çek git o zaman diyorlar sanki kolaydı öğretmensin diye muhteşem olmak zorundasın ya biraz da kıskançlık var heralde doktorlara yapılan gibi. yine de şükür halime. memurluğa geçsem orda da mutlu olmama olasılığı var hem şimdi bile zor geçiniyorum tüm gün işyerinde olmak da istemiyorum. üniversiteye geçmeyi düşünsem orda da büyük versiyonları nasıl olur bilmem hem ingilizce ve ales ten çok iyi almak gerekiyor, özelde zaten hayat yok kurslara gideyim en azından orda azcık değişiklik olur dedim onlardan da sıkılıyorum bi süre sonra. bi de benim ders de seninki gibi sürekli araştırma konu bulma sürekli evde de çalışma derdi yöneticiler desen başka başka işler yıkmaya çalışıyorlar bu hafta o kadar hasta oldum ki düşünüp durmaktan gece bile çok saygısız bi öğrencim var bana neden böyle yapıyorsun diyip duruyordum rüyamda sabaha kadar düşün artık durumumdan şikayet ediyorum da düzeltmek için napabilirim bilmiyorum spora mı gitsem dedim belki biraz iyi gelirdi, konunu takip edicem

Formasyon dersi alirken hocamizin bir lafini hic unutmam.'hic bir sistem sizi kollarini acarak karsilamaz.Ancak sizi okulda bastaci edecek kisiler ogrencilerinizdir' demisti.

Galiba sizin okulunuz biraz kalabalik.kalabalik okullar zordur ama insan slisir zamanla.Kendinizden emin durun.bir arkadas sohbet etmeyi sevdigim konularda konusmayi seviyorum demis.Bence oyle olmayin.Her insanin donem donem konusmak istedigi konular degisecektir.Ben okulda her tip ogretmenle her konuyi konusurum.Biraz siyasete uzak kalirdim.
Su an ben istifa edip Almanyaya gelmis bir ogretmenim.Ve oradayken sizin gibi meslegimi sevmedigimi dusunurken su an cok daha kotu bir durumdayim inanin bana.
Oyle ariyorum ki okulumu.Bence her okulda herkesr gore arkadas var inanin bsna.
Su yoluda deneyebilirsiniz.muhakkak okula gelen yeniler olur.bu ogretmenlerle ilk siz konusun.yakinlik gosterin.Zumrelerinuz vardir.onlarla cok iyi iliskiler gelistirmeye calisin.
Ben Almanya da camide turkce dersleri veriyorum ve inanir misiniz insanlar la burada cok farkliyiz.Burada bazen kendimi uzayli gibi goruyorum.Ama yinede cabaladim.sizde oyle yapin.Ama isinizi cok guzel yaparsaniz her yerde saygin olursunuz bunu unutmayin.
Bunlar nacizane ogutlerim benim.

asianzade .!.:

arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..

Genişletmek için tıkla...

Sakın işinizi bırakmayın. Zamanla alışacaksınız emin olun. Ayrıca iş arkadaşları her zaman çok iyi çıkmıyor, nadiren sıkı dostluk kurulur iş ortamında
Dilerseniz kişisel gelişim kitapları okuyun. % 100 düşünce gücü, Pozitif iletişim, önyargıdan özsaygıya benim daha önce okuduğum çok güzl kitaplar, çok yararlı oluyor. Böylelikle daha olumlu düşünüp zor durumlarda dha rahat davranabilirsiniz. Arkadaş edinememe konularında da fikirler var bu kitaplarda.,
Sevgiler

Öğretmenlikle değilde yetişkin insanlarla derdin var gibi, başka iş yerindede bu böyle samimi arkadaş ya bulursun yada bulamadan çalışırsın , bazende bütün kötü insanlar birarada olur ,
o zaman en iyisi orayı terk etmek yada tayin istemek

Öğretmenlikle değilde yetişkin insanlarla derdin var gibi, başka iş yerindede bu böyle samimi arkadaş ya bulursun yada bulamadan çalışırsın , bazende bütün kötü insanlar birarada olur ,
o zaman en iyisi orayı terk etmek yada tayin istemek

Öğretmenlik mesleğinde öğretmenler odası sorunu en son olacak mesele bence. Sen daha yeni başlamışsın farklı bir okul illaki ilk an bir soğukluk olacaktır. Kaç okuldan ayrıldım hepsiyle ayrılırken sarmaş dolaş göz yaşlı ayrılmışımdır ama ilk başta hep bi mesafe cekingenlik oldu kendine süre tanı önce o öğretmenler odasındaki grupları tanımaya çalış kendine yakın görecebileceğin kişileri seçmen lazım. Zaten onlar kendi kendine gelecektir az sabret. Herkesle samimi olmaya çalışma sonra başın ağrır öncelikle kendine bir üc dört ay süre tanı. Ben de bu sene başladım kaç ay sonra bak şimdi oturdu arkadaşlıklarım. Zaten çok mıç mıç ilişkileri sevmem hep resmiyimdir aksine yakın durmaya çalışırlar da benim kendi dünyam var herkes bi yere kadar katılabilir:)

Diğer insanları çok fazla onemsemissin gibi hissettim. Facebookta eklemeyi mesela kabul etmediler diye hata olarak algilamissin. Sizi ekledim ama kabul etmediniz diyebilirsin. Zaten vaktinin çoğu dersle geciyodur. Evet aslında mesleğin senin sosyal olmanı gerektiriyor,daha çok masa basi bir iş belkide seni tatmin ederdi. Ama heryerde hertürlü insan var ki ve ayrıca samimiyet kurmak zorunda değilsin hoslanmadiysan.Bende zor samimiyet kurarım ama bunu hiç problem yapmadım kendime karşımdaki yapıyor genelde :)