selamlar,
ben ex- öğretmen olarak bişeyler yazmak istedim.
2 farklı okulda 2 yıl çalıştım.
hayalim olan Meb'de öğretmenlikten aşırı soğudum.
İlk çalıştığım okulda ortam çok iyi değildi.
arkadaşlarım vardı ama öyle okul dışında pek zaman geçirmezdik.
ikinci okulumun öğrencileri daha iyiydi. öğretmenler yine kendi halindeydi, ama gruplaşmalar vardı.
bir öğretmen vardı, resim öğretmeniydi. hiç iletişim kurmazdı. ilk zamanlar hep onunla konuşmaya çalıştım. ben yeniyim o 4-5 senedir oradaydı. ama yok hiç cevap bile vermezdi. tek kelimelik muhabbetler. ben de uğraşmadım sonra, madem konuşmuyor zorla mı arkadaş olmaya çalışıcam dedim.
sonra baktım diğer hocalara, öğle aralarında okulda kadın erkek kim bulursam konuştum :) ailelerini sordum, okulla ilgili şeyler sordum.. ama okul dışında yine hiç görüşmedim. yani teneffüslerde 2 kelam etsem yeter modunda yaşadım. en iyisi de oydu sanırım.
işi sevmemek ne zordur biliyorum...
ben memnun olmadığım için saatleri dakikaları sayardım. ayaklarım geri geri giderdi. sonunda değiştirdim ve artık başka bir kurumda çalışıyorum. şimdi çoğunlukla istekle geliyorum işe :) inşallah siz de en kısa zamanda kurtulursunuz bu bunalım halinden.
(Not: facebook tan iş arkadaşlarımı ben de kabul etmiyordum bi ara belki onların da sebepleri olabilir ya da facebook a girmiyorlardır)
bir iki arkadaşın olsun yetsin
inan ki evet annem babam öğretmen biliyorum kimseye çok yanaşmaya kalkma hemen burunları havaya kalkıyor
hiç öyle çabalara girme
arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
evinizi okula yakın taşıma ihtimaliniz varsa taşının araları evde bebeğinizle geçirirsiniz ayrıca eşiniz.anneniz yada kendinize yakın gördüğünüz kişilrle daha çok paylaşımda bulunup izin günlerinizi istediğiniz şeyleri yaparak geçirip kendinizi motive edin emin olun sevdiği işi hayalindeki işi yapabilen insanlar çok az sizde elinizdeki imkanlarla mutlu olmanın yollarını aramalısınız ve girdiğiniz toplumda beğemediğiniz şeylerden uzak durup kimseyle diyalog içinde olmanızın zorunlu olmadığınıda unutmayın .evt bence de sanırım rahat olmakta fayda var cool takılmak gerek demekki.zaten
Annem de aynı şeyden şikayetçi, öğretmen odası muhabbetleri. Ya dedikodu yapılıyormuş ya da kocam bana onu aldı bunu aldı ev aldık araba aldık çocuğum şöyle çocuğum böyle. Gerçekten sinir bozucu bi ortam yahu siz öğretmensiniz oturun eğitimden konuşun son okuduğunuz kitabı anlatın çocuk eğitiminden bahsedin. Yani anlayacağın bu çok olan bir durum her meslekte var daha doğrusu insanlar artık ya teleffona gömülüyor ya dedikodu ya övünme. 1 kişi olsun kafanızın dengi yokmu hepsiyle muhabbet kurmaya çalışmak yerine onla samimi olsanız. Olmuyorsa siz de öğretmen odasındaki vaktinizi gazete dergi kitap okuyarak geçirin. En azından daha faydalı.arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
Bende özel bir üniversitede okuyordum arkadaşlarıma falan alisamamistim bırakmıştım yıllar önce aradan 6 yıl geçti ve hala onun pismanligini yaşıyorum sakin ama sakın bırakma zamanla arkadaşında olur alısirsin zamana bırak herseyiarkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..