işimi sevemedim..mutsuzum..

bir iki arkadaşın olsun yetsin
inan ki evet annem babam öğretmen biliyorum kimseye çok yanaşmaya kalkma hemen burunları havaya kalkıyor
hiç öyle çabalara girme
 
zeytinagaci .!.:
selamlar,
ben ex- öğretmen olarak bişeyler yazmak istedim.

2 farklı okulda 2 yıl çalıştım.
hayalim olan Meb'de öğretmenlikten aşırı soğudum.
İlk çalıştığım okulda ortam çok iyi değildi.
arkadaşlarım vardı ama öyle okul dışında pek zaman geçirmezdik.
ikinci okulumun öğrencileri daha iyiydi. öğretmenler yine kendi halindeydi, ama gruplaşmalar vardı.
bir öğretmen vardı, resim öğretmeniydi. hiç iletişim kurmazdı. ilk zamanlar hep onunla konuşmaya çalıştım. ben yeniyim o 4-5 senedir oradaydı. ama yok hiç cevap bile vermezdi. tek kelimelik muhabbetler. ben de uğraşmadım sonra, madem konuşmuyor zorla mı arkadaş olmaya çalışıcam dedim.
sonra baktım diğer hocalara, öğle aralarında okulda kadın erkek kim bulursam konuştum :) ailelerini sordum, okulla ilgili şeyler sordum.. ama okul dışında yine hiç görüşmedim. yani teneffüslerde 2 kelam etsem yeter modunda yaşadım. en iyisi de oydu sanırım.

işi sevmemek ne zordur biliyorum...
ben memnun olmadığım için saatleri dakikaları sayardım. ayaklarım geri geri giderdi. sonunda değiştirdim ve artık başka bir kurumda çalışıyorum. şimdi çoğunlukla istekle geliyorum işe :) inşallah siz de en kısa zamanda kurtulursunuz bu bunalım halinden.

(Not: facebook tan iş arkadaşlarımı ben de kabul etmiyordum bi ara belki onların da sebepleri olabilir ya da facebook a girmiyorlardır)
Genişletmek için tıkla...

ve dakikaları sayıyorum yarım günüm olduğu gün eve ayrı bir mutlu geliyorum
özel değilse nereye geçtiniz şimdi ?özel msj atabilirmisiniz bana
ben de değiştirmek istiyorum
 
Bence çok çok büyütmüşsünüz.. İş arkadaşından, iş saatleri içerisinde arkadaş dost olunur... Onun dışında yine de olmaz.. Size eşimin başına gelen bir olayı anlatmak istiyorum..
Eşim ailesinin olduğu şehirden farklı bir küçük Anadolu şehrine tayin istedi.. Tayini olduktan 1 sene sonra evlendik o şehire yerleştik. Tanıdığımız kimse yoktu.. Ben evlendikten 1 ay sonra gittiğimiz şehirde çalışmaya başladım.. Tanıdıklarımız iş arkadaşlarımızdı.. onun dışında da kimse yoktu.. Ben insanlarla çok yüz göz olmayı sevmem. Sıcak kanlıyımdır, ama yalnızlığı çok severim.. Kendi kendime yetebilirim.. Birilerine ihtiyaç duymam. Ama eşim benim tam tersim.. Ama birbirimize yettik.. Geçtiğimiz yaz ayında eşim farklı bir kurum da çalışmaya başladı.. Çalıştığı bölümdeki arkadaşları genellikle gençlerdi.. Eşim onlarla güzel bir uyum yakaladı .Ve eşim benim de onlarla tanışmamı arkadaşlık kurmamı istedi.. Allahım sürekli sürekli hep birlikte görüşürdük.. Konuştukları konular ise genellikle işleri.. Saçma sapan sebeplerden konu üretirlerdi.. Ben gitmez istemezdim, hatta eşime de fazla yüz göz olmasın diye uyarırdım.. Dedim neyse... O arkadaş gurubundan bir kızın sürekli diğerlerini yönetmeye çalıştığını fark ettim.. Eşimi uyardım, beni yanlış anlamış olduğumla suçladı.. Sonuç ise... Sonra o kız eşime iş yerin de iftira attı.. Farklı birimde çalışan yöneticileri eşime karşı doldurdu.. Benim dedikodumu yapıyorsun, arkamdan konuşuyordun diye.. Eşim müdürlük beklerken, o kız müdür oldu.. Ve de eşimi sürgün gibi bir yere gönderdiler.. Resmen eşimin arkasından kuyusunu kazmış...
 
madem bu kadar çabaladın arkadaş edinmek için ve sonuç alamadın daha fazla kendini yorma bence.
ben hiçbir işyerimde kendimi paralamadım arkadaşım olsun diye.
çok konuşkan bir insanda değilim zaten. işimi yaptım elimden geldiğince.
zorlamayla arkadaş olamazsın ki kimseyle kendiliğinden zamanla olur bazı şeyler.
işini güzelce yap gerisini boşver. küçük bir bilgisayar al yabancı film izle dizi izle artık ilgi alanına ne giriyorsa.
zaman nasıl geçiyor anlamazsın bile.
kimsenin arkadaşlığına muhtaç değilsin bence insanların zararları dokunmasın yeter.
yol sıkıntısına gelirse bu işi evine yakın olmayan herkesin sıkıntısı inan.
ya işine yakın bir yere taşınacaksın yada ha gayret diyip araba sürmeye başlayacaksın.
 
OTE="asianzade, post: 40037961, member: 667869"]evt bence de sanırım rahat olmakta fayda var cool takılmak gerek demekki.zaten[/QUOTE]
aynen cnm ben de senin gibuyim yazdiklarinda kendimi buldum ben bu sorunu asamadim uzulmemek icin bu durumu kabullendim dersime girip cikiyorum evimde cocuklarimla ilgileniyorum yemek hamurisi evisi onlarla ilgileniyorum sanirim sikintimiz beklentimiz cok fazla ondan kaynaklaniyor
 
eğer 5 senedir aynı problemi yaşıyorsanız sorun sizde, ortamda değil , okulunuzu değiştirseniz de aynı tür problemler yaşarsınız
 
asianzade .!.:
arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
Genişletmek için tıkla...


Bence siz kendi kendinizi mutsuz ediyorsunuz. Sizinle kimse konuşsa ne olacak konuşmasa ne olacak. Siz değerli ve ozelsiniz birileriyle doğru iletişim kuramiyorum diye neden kendinizi dibe çekiyorsunuz..


Yani dış etkiler yüzünden meslek birakmayin ama ben meslegimi istemiyorum derseniz bir şey diyemem tabi...
 
asianzade .!.:
evt bence de sanırım rahat olmakta fayda var cool takılmak gerek demekki.zaten
Genişletmek için tıkla...
evinizi okula yakın taşıma ihtimaliniz varsa taşının araları evde bebeğinizle geçirirsiniz ayrıca eşiniz.anneniz yada kendinize yakın gördüğünüz kişilrle daha çok paylaşımda bulunup izin günlerinizi istediğiniz şeyleri yaparak geçirip kendinizi motive edin emin olun sevdiği işi hayalindeki işi yapabilen insanlar çok az sizde elinizdeki imkanlarla mutlu olmanın yollarını aramalısınız ve girdiğiniz toplumda beğemediğiniz şeylerden uzak durup kimseyle diyalog içinde olmanızın zorunlu olmadığınıda unutmayın .
 
Bu arada da çalışmak para kazanmak, amaç değil araçtır.. Bu forumda çalışan bayanlara sorsanız kimler işlerini sevmiyor diye, % 90 ben yaptığım işi sevmiyorum diye cevaplar alırsınız.. Sevmek zorunda değilsin, kendini bunun için suçlu hissetme.. Bak ne güzel öğretmenmişsin.. Kadrolusun, iş garantin var.. Tatillerin var.. Düzenli gelirin var.. Geçimini sağlıyorsun.. Evlisin, çocuğun var.. Başını sokabileceğin bir evin var.. Bunlara sahip olmayı isteyen o kadar çok insan var ki..
Bence bakış açını değiştirmelisin.. Ben yazdıklarından negatif bir enerji aldım.. Çalıştığın yerde de böyleysen, tabi ki de kimse sizinle konuşmak istemez. Şahsen bana negatif enerji yayan birisiyle bende arkadaş olmam.. Olduğun gibi görün. Doğal ol, kendini kasma.. Rol yapma.. Neysen o ol..
Mutlu olacağın, kendini mutlu hissedeceğin alanlara yönelmelisin.. Bir hobi bul.. Mutlu ol..
 
okuduklarimdan anladigim kadariyla ogretmen olup da ortamindan memnun olmayan cok kisi var sanirim
 
Başlıkta İŞİMİ sewemedim çok mutsuzum yazıyormuş,

Ben onu EŞİMİ sewemedim çok mutsuzum diye okuyorum :confused:

Hep bu tarz konu başlığı olduğu için göz alışkanlığımıdır nedirr :KK14:
 
sadece söyleyebileceğim tek şey..

özel ya da devlet farketmez iş yeri para kazanmak amacıyla çalışmak için gidilen yerdir...arkadaş bulma yeri değil...

kimseyle iyi olmak zorunda değiliz...saygılı davranıp mesafeli olmak , oradaki hayatı zora sokmayacak derecede yakınlık ile iş hayatını sürdürebilmek bence en mantıklısı...
 
Herkese kendini sevdirmek beğendirmek zorunda değilsin canım, sen yaptıklarinla düşündüklerinle mutlu ol yeter.
 
asianzade .!.:
arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
Genişletmek için tıkla...
Annem de aynı şeyden şikayetçi, öğretmen odası muhabbetleri. Ya dedikodu yapılıyormuş ya da kocam bana onu aldı bunu aldı ev aldık araba aldık çocuğum şöyle çocuğum böyle. Gerçekten sinir bozucu bi ortam yahu siz öğretmensiniz oturun eğitimden konuşun son okuduğunuz kitabı anlatın çocuk eğitiminden bahsedin. Yani anlayacağın bu çok olan bir durum her meslekte var daha doğrusu insanlar artık ya teleffona gömülüyor ya dedikodu ya övünme. 1 kişi olsun kafanızın dengi yokmu hepsiyle muhabbet kurmaya çalışmak yerine onla samimi olsanız. Olmuyorsa siz de öğretmen odasındaki vaktinizi gazete dergi kitap okuyarak geçirin. En azından daha faydalı.
 
Bende öğretmenim bende sıcak bi insan değilim ama; arkadaş bulucam diye çabalamayın bazı şeyler kendiliğinden olur . çünkü sıcakkanlılık sizin tarzınız değilse üstünüzde eğreti durur. ve bu kadar sorun yapıyorsanız psikoloğa gitmekte fayda var
 
Be
asianzade .!.:
arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
Genişletmek için tıkla...
Bende özel bir üniversitede okuyordum arkadaşlarıma falan alisamamistim bırakmıştım yıllar önce aradan 6 yıl geçti ve hala onun pismanligini yaşıyorum sakin ama sakın bırakma zamanla arkadaşında olur alısirsin zamana bırak herseyi
 
İşden sonra Mutlu olabileceginiz bir kursa yazılın tamamen hobi olarak yani keyif aldıgınız bişeyle meşgul olun, kimseye kendinizi sevdirmeye çalışmayın ne önemi var tek olun kitap okuyun,müzik dinleyin sohbet ortamı olursa katılırsınız Mutlu olmak için sebep Çok Siz yeterki isteyin Siz Mutlu olursanız etrafınızda insanlarda sizin enerjinizden etkilenir zaten.
Ama işimi seviyorum diye kendinizi buna enpoze edip böyle yaşarsanız zaten hep mutsuz olursunuz degişim sizde başlar
 
seni en iyi anlayanlardan biriyim. ben memurum. işimi sevemedim bir türlü. bundan önce başka bir ildeydim şimdi küçük minnacık bir ilçeye geldim. ama ilde çalıştığım gıcık olduğum zamanları bile özlediğim oluyor. içime kapandığımı fark ediyorum. ısınamadım buraya hiç... kafamda planlar yapıyorum, sınavlara giriyorum... bazen işimi bırakıp evde oturasım geliyor. ama evde sıkılırım ben. lise dahil sürekli iş yaşamının içindeyim. son 3-4 yıldır bıktım.... tükenmişlik yaşıyorum...

yine de yeni amaçlar ediniyorum. oturduğum yerden ağlayarak buradan kurtulamam... siz memurluğa dönebilirsiniz. ama tavsiye etmem. şu anki iş yerinden daha da iyi olacağını sanmıyorum... teneffüslerde kitap okuyun... öğrencilerinize farklı şekilde ilgilenmeye bakın...

ben sürekli kitap okuyorum... öğle arası ve işe gelip giderken... sınavlara giriyorum. girdiğim sınav açıklanınca olmazsa, kasımda alese gireceğim... belki dil sınavına...

belki üniversitede çalışabilirsiniz. bir araştırın...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X