arkadaşlar çok dertliyim çokkkk.mezun olduktan sonra biraz zaman aldı atanmam.daha sonra atanmamla evliliğim bir arada oldu.öğretmenlik mesleğini yapıyorum 5 sene olacak ama hala alışamadım.hatta gittikçe daha fazla uzaklaşıyorum.sevmediğim tarafı iş nedenli dğeil de biraz daha bu öğretmenler odası muhabbetleri öğretmenlerin samimiyetsiz davranışları.benim hal ve durumlarım.kolay arkadaş edinememem.vs..bu dönem yeni bir okuldayım şubatta başladım biraz da fazla beklenti içine girdim galiba herkesle konuşmaya çalıştım soğuk davranmamaya çalıştım sanırım herkesin gözüne baktım benimle arkadaşlık edin diye.ben insanlarla zor iletişime geçen fazlasıyla çekingen biriyim.ve bu çekingenlik insanlarla iletişim kuramam vs. beni fazla yordu.kendime güvensiz bir görüntü çizdiğimi düşünüyorum bazen.belki de başkalarının gözünde güvensiz değil ama soğuk duruyorum.bilmiyorum ki.ayarlayamadım bu işi bir türlü.ortasını bulamadsım.nasıl stres yapıyorsam okul çıkışı kendimi eve zor atıyorum daha da bir şey yapacak dermanım kalmıyor.evde bebeğim var ona da bir hayrım dokunmamaya başladı.evin işini ihmal ediyorum.bugünün işini hep ertelemeye başladım öyle oturup kalıyorum.günleri geçiriyorum.isteksiz gidiyorum işe.devlet memuruyum gözümü karartıp bırakamıyorum da.son bikaç ayda saçlarımda baya beyaz gördüm kendimi çok üzüyorum.özel bir iş olsa gözümü kırpmadan bırakırdım ama bırakıp gidilmiyor.zaten borçlarımız var.hem işi bırakınca ne olucak.
okula bir heyecanla başladım ama umduğum gibi gitmedi.okulda hergün gördüğüm muhabbetimiz olan bir kaç kişiyi facede ekledim.2 kişi istediğimi hala bekletiyor.ama beni okulda görüp normal sohbetine devam ediyor.bunlar da biraz soğukluk yarattı bende.normalde eklemek huyum değildir ama arkadaş canlısı olmak istedim bu defa.kendi adıma hata ettim.neyse işin bu yönünde değilim,unuttum gitti bile,ama canım yanıyor okulda tek takılmaktan.öğle araları herkes bir bir çekiliyor odada 2 3 kişi kalıyoruz nereye gideceğimi nasıl zaman geçireceğimi bilemiyorum.canım sıkılıyor.zatençok da ısınamadığım bir mesleğim var.ne yapacağım bilemiyorum böyle.yol sorunu var.okulun büyük bi kısmı kendi arabasıyla gel,p gidiyor bunalr hep sıkıntı.arabalarını servis gibi kullanmak istemediklerinden mesafeli davrananlar var.hergün dolmuşa yürürken kendimi permeperişan hissediyorum.araba kullanabilirim ama cesaretim hiç yok.
müdür de halimden sanki okula alışamadığımı anlamış olmalı ki bugün,alıştını mı okula diye biraz sertçe konuşmaya çalışıyordu benle yaptığım işi mi beğenmiyor falan anlamadım yoksa ben mi üzerime alındım..
öğretmenlikten başka bir kuruma geçebilme şansım var mı acaba..öyle mutsuzum ki..
bunun öğretmenlikle hiç alakası yok.bence senin sorunun psikolojik, panik atak olmuşsun sanki.biraz rahatlasan gevşesen tek takılmaya çalıştığın zamanlarda çocuklar için bir şeyler araştırsan kitap okumaya dergi incelemeye çalışsan
hatta ilaç desteği alsan yani ben konuna şöyle bir baktım ki dünya batmış altında sen kalmışsın sanki.bu arada nasıl evlendin o aşamayı nasıl atlattın yani o dönmelerde kolay değil
Öncelikle şunu söyleyey,m. Herkes devlet memuru olmak için can atıyor. Bunun kıymetini bilin. Arkadaş edinme muhabbetine gelince de gerekirse tek takılın ve kasmayın bakarsınız sizi rahat görürlerse daha fazla yanınıza gelirler malesef artık böyle işliyor. Samimi olayım derken arkadaşsız kalabiliyorsun. O yüzden sana tavsiyem canını da sıkma oluruna bırak . Bunlar ufak tefek şeyler . Daha büyük dertler var öyle düşün .
neden
tam cevap yazıyordum msjlara.arkadaşım sorunum psikolojik zaten dedim çekingen biriyim arkadaşlık kolay kuramıyorum bu yüzden arkadaş olaya çalıştım yakın durdum.bu da beni yordu.umduğumu bulamayınca yoruldum.ayrıca branşım nedeniyle zaten çok fazla araştırıp bişeyler bulamaya çalışıyorum çocuklara.bizim biranş öyle oturulacak bir branş değil.evt benim için şuan dünya batmış ben altında kalmış gibiyim.illa ki ilaç mı kullanayım?çözüm olacak mı?olacaksa kullanayım.teşhisi nasıl bu kadar kolay koydun panik atak?eğer öyleyse bileyim ben de.
ilac dediğime bakma öyle agır ilaçlar değil seni rahatlatacak güvenini getirecek ilaçlar kulandım çok faydasını gördüm.depresyondasın bu kadar yorulman arkadaşsızlık yüzünden gerilmen panik atak gibi duruyor.
doktora da gitmeyi düşünüyorum ama zaman kaybı olmasından hatta kilo gibi yan etkilerinden korkuyorum ilaçların sen ne kullandın ne kadar kullandın?özel msj atıcaktım ama olmuyor sanırım
aslında çok asil bir meslek..hatta bir kadına en çok yakışan mesleklerin başında öğretmenlik..çocuğuna zaman ayırmak açısındanda çok iyi..15 tatili var hafta sonu tatili var yaz tatili var...biraz araştırın belki başka okula geçme şansınız olabilir..
selamlar,
ben ex- öğretmen olarak bişeyler yazmak istedim.
2 farklı okulda 2 yıl çalıştım.
hayalim olan Meb'de öğretmenlikten aşırı soğudum.
İlk çalıştığım okulda ortam çok iyi değildi.
arkadaşlarım vardı ama öyle okul dışında pek zaman geçirmezdik.
ikinci okulumun öğrencileri daha iyiydi. öğretmenler yine kendi halindeydi, ama gruplaşmalar vardı.
bir öğretmen vardı, resim öğretmeniydi. hiç iletişim kurmazdı. ilk zamanlar hep onunla konuşmaya çalıştım. ben yeniyim o 4-5 senedir oradaydı. ama yok hiç cevap bile vermezdi. tek kelimelik muhabbetler. ben de uğraşmadım sonra, madem konuşmuyor zorla mı arkadaş olmaya çalışıcam dedim.
sonra baktım diğer hocalara, öğle aralarında okulda kadın erkek kim bulursam konuştum :) ailelerini sordum, okulla ilgili şeyler sordum.. ama okul dışında yine hiç görüşmedim. yani teneffüslerde 2 kelam etsem yeter modunda yaşadım. en iyisi de oydu sanırım.
işi sevmemek ne zordur biliyorum...
ben memnun olmadığım için saatleri dakikaları sayardım. ayaklarım geri geri giderdi. sonunda değiştirdim ve artık başka bir kurumda çalışıyorum. şimdi çoğunlukla istekle geliyorum işe :) inşallah siz de en kısa zamanda kurtulursunuz bu bunalım halinden.
(Not: facebook tan iş arkadaşlarımı ben de kabul etmiyordum bi ara belki onların da sebepleri olabilir ya da facebook a girmiyorlardır)
evt tatilimizin olması cazip kılıyor bu işi.seneye yine okul değiştirmek istiyorum dediğiniz gibi ama şu dönem bir geçse ben çatlamadan