- 6 Nisan 2009
- 3.830
- 14
- 45
- Konu Sahibi pinaripekci
- #1
2005-2007 yılları arasında ırakta yaşadım.eşim ıraklı..orada yaşadığım öyle çok şey olduki bu iki yılda..evliliğimin ilk yıllarıydı.bir anda izmirden ırağa gittim sudan çıkmış balık gibiydim ilk zamanlar konuşulanları anlayamayınca oturur ağlardım..sonra yavaş yavaş öğrenmeye başladım..bakkala gidip yumurtayı tarifle almayı örneğin...
sonra birgün eltimden mercimek istedim o arap olduğu için beni anlamıyordu..elimle şöyle küçük fln diye tarif ederken benim tırnak makası istediğimi sanmış gitti getirdi ben o günden sonra hızla öğrenmem gerektiğini anlamıştım artık...evde eşim dışında tam olarak diyalog kurabildiğim kimse yoktu 2 yıl boyunca herkesle hep yüzeysel konuştum ne dertlerini anladım ne de derdimi anlatabildim..orada doğum yaptım,güzel kızımı kucağıma aldım,tüm zorluklara rağmen tatlı anılarlada dolu iki yıl geçirdim..
birgün akşam 6 gibi evin 20 mt ilerisindeki bakkala gidip yoğurt aldım diye kıyamet koptu..birgün annem oraya geldiğinde onunla pazara gitmiştik son dolmuşuda kaçırınca eve mecburen taksiyle döndük.semtin ismini söylüyordum ama bir türlü anlamıyordu adam aksan uymayınca yerin ismini bilmende birşey ifade etmiyordu en sonunda aklıma geldi evimin karşısında havaya uçurulan bir parti binası vardı onu söyledim.partiye islami bum adam gülmekten koptu ama bizide oraya götürdü..eve gidince onlarda koptu tabi.hala bile gülerler bu anıya...
sonra birgün eltimle pazara çıktıysak o gün mutlaka pazarı birbirine katardık..ben birşeye elimi atardım adam beni anlamaz ona bakardı tercüme etsin diye,neyse o da bana anlatmaya çalışırdı ama nafile..birtürlü anlaşamazdık..ama buraya gelmeme yakın sessizce dedikodu yapmaya bile başlamıştık artık..:jeyyar::jeyyar:şimdi onunla telefonda konuşurken o kendi dilinde ben kendi dilimde konuşurum ama birbirimizi anlarız çok şükür..kaydirigubbakcemile3
şimdi ben izmirdeyim yine 2007 de geri döndüm ama arada gidiyoruz oraya da...
oradayken birkaç defa bağdata da gittim o iki yılın 2 ayı bağdatta geçmiştir..etrafımda olan biteni bir film izler gibi izledim..aksi taktirde dayanmak mümkün değil zaten...etrafımda silah seslerini ilk kez orada duydum..kafamı saklayıp kaçmaya başladım kafamı kaldırdığımda birde baktımki herkes gayet doğal yalnız ben böyle yapıyorum.yani mecburen alışmışlardı...içimin acıdığı çok şey gördüm orada.buradan benimle oradaki deneyimlerini paylaşacak arkadaşlarla tanışmaktan mutluluk duyacağım..görüşmek üzere..sevgiyle..
sonra birgün eltimden mercimek istedim o arap olduğu için beni anlamıyordu..elimle şöyle küçük fln diye tarif ederken benim tırnak makası istediğimi sanmış gitti getirdi ben o günden sonra hızla öğrenmem gerektiğini anlamıştım artık...evde eşim dışında tam olarak diyalog kurabildiğim kimse yoktu 2 yıl boyunca herkesle hep yüzeysel konuştum ne dertlerini anladım ne de derdimi anlatabildim..orada doğum yaptım,güzel kızımı kucağıma aldım,tüm zorluklara rağmen tatlı anılarlada dolu iki yıl geçirdim..
birgün akşam 6 gibi evin 20 mt ilerisindeki bakkala gidip yoğurt aldım diye kıyamet koptu..birgün annem oraya geldiğinde onunla pazara gitmiştik son dolmuşuda kaçırınca eve mecburen taksiyle döndük.semtin ismini söylüyordum ama bir türlü anlamıyordu adam aksan uymayınca yerin ismini bilmende birşey ifade etmiyordu en sonunda aklıma geldi evimin karşısında havaya uçurulan bir parti binası vardı onu söyledim.partiye islami bum adam gülmekten koptu ama bizide oraya götürdü..eve gidince onlarda koptu tabi.hala bile gülerler bu anıya...
sonra birgün eltimle pazara çıktıysak o gün mutlaka pazarı birbirine katardık..ben birşeye elimi atardım adam beni anlamaz ona bakardı tercüme etsin diye,neyse o da bana anlatmaya çalışırdı ama nafile..birtürlü anlaşamazdık..ama buraya gelmeme yakın sessizce dedikodu yapmaya bile başlamıştık artık..:jeyyar::jeyyar:şimdi onunla telefonda konuşurken o kendi dilinde ben kendi dilimde konuşurum ama birbirimizi anlarız çok şükür..kaydirigubbakcemile3
şimdi ben izmirdeyim yine 2007 de geri döndüm ama arada gidiyoruz oraya da...
oradayken birkaç defa bağdata da gittim o iki yılın 2 ayı bağdatta geçmiştir..etrafımda olan biteni bir film izler gibi izledim..aksi taktirde dayanmak mümkün değil zaten...etrafımda silah seslerini ilk kez orada duydum..kafamı saklayıp kaçmaya başladım kafamı kaldırdığımda birde baktımki herkes gayet doğal yalnız ben böyle yapıyorum.yani mecburen alışmışlardı...içimin acıdığı çok şey gördüm orada.buradan benimle oradaki deneyimlerini paylaşacak arkadaşlarla tanışmaktan mutluluk duyacağım..görüşmek üzere..sevgiyle..
Son düzenleme:
(