İnsanlarla iletişimim çok kötü.

Ben çalıştığım yerde amirlerimle konuşmaya utanıyorum.Çok çekingen bi yapım var.Yeni bi ortama girince hemen uyum sağlayamıyorum.ılk adım karşımdaki kişilerden ve samimi olarak gelirse daha rahat ilişki kurabiliyorum.Çok alınganım.Eşimde artık bu huyumu değiştirmem gerektiğini söylüyor.Ne yapabilirim?
Bu akşam bi sorunum için müdürümü aramam gerekti.Ama arayana kadar akla karayı seçtim.Sonunda aradım görüşmem de bi sorun çıkmadı ama ben görüşmeden bi kaç saat sonra bile hala görüşmede takılı kalmıştım.Elim ayağım titriyor sanki o kişi benim yanımda ve beni görüyor.Kalbim daha hızlı çarpıyor kızarıp bozarıyorum.Sesime bile hemen yansıyor.Bi taraftan böyle en küçük şeylere takılıp kalırken bi taraftan da insanlara çok gamsız geldiğimi sanıyorum..Geçmişi sorgulayıp duruyorum.Sürekli yaşadığım olumsuzluklar için keşke olmasaydı diye düşünüyorum..Kendimi başkalarıyla karşılaştırıyorum....Başkaları ne der diye düşünüyorum....Bulunduğum konumdan memnun olmaya çalışıyorum.
ınanın ev sanki benim mabedim.En rahat ettiğim yar evim....
Teşekkür ederim...

Spell42, bu şikayetinizi aşmanız için profesyonel yardım almanız doğru olacaktır. Yazdıklarınız sosyal fobik bir durumu düşündürtüyor.

Teşekkür ederim Meltem Hanım.
Ben sürekli geçmişte yaptığım hataları olumsuzlukları düşünüp duruyorum.Sürekli onların daha iyi olmuş halini hayal ediyorum.Geçmişte kopmuş arkadaşlıklarımı ve ilişkilerimi gözden geçiriyorum sonrasında da moralim bozuluyor.
2 aylık bi bebeğim var.Kayınvalidemden kıskanıyorum biliyorum torunu sevdiği için yapıyor ama sanki benim anneliğimden daha öne çıkacamış gibi geliyordavranışları bu durum hakkında da görüşlerinizi alabilir miyim?

Yazdıklarınız ile ilgili söyleyebileceğim, şikayetlerinizin daha farklı durumları da içerdiği ve mutlak psikolojik destek almanız olacaktır.