- 27 Ağustos 2016
- 3.594
- 9.533
-
- Konu Sahibi Hebehubele
- #1
yazmak istediğim uzun uzadıya bir konu ama çok uzun yazıp sıkmayacağim sizi.
eşimden bahsedeyim kısaca annesinin lafından çıkmayan her şeyi onların memnuniyetine göre tasarlayan, beni umursamayan insan yerine koymayan birisi olur kendisi .
öyle ki kendisi bekar gibi yaşayıp kendisini asla kısıtlatmayan beni ki aileme gidip gelmem konusunda kısıtlayan, kendi ailesine onun ve onlarin bana yaptıklarına karşılık gidip geldiğim insanlardır ve buna rağmen sürekli bana tavır alıp ailesiyle ailemi kiyaslayip hep kendi ailesini baş üstünde tutmamız ister durur yıllardır.
benim burnumdan fitil fitil getirip aylarca küsüp psikolojimi alt üst etmişligi var zaten sonra toparlayamadim kendimi ay seviyorum ya bişey yapmadı yada dur sabret bı daha yaparsa rest çekersin diye diye herşeye susmayı öğrendim bu da beni öğrenilmiş çaresizlige sürükledi.
sonra yıllar sonra hamile kaldım herşey güzel gitti iyi gidiyor falan derken arada bir fire versede düzeliyor dedim kendi kendime ...
doğum yaptım bu ara da bi kv var ki dUsman başına sırlar dünyasi kötü kv türünden. eşimde onun jr versiyonu. kv yazar alttan alttan benim saf kocam okur .
annem yanıma geldi 13 gün kaldı Sezeryan doğum yaptım bebeğim 8 gün yoğun bakımda kaldı annem niye geldi diye herşey laf oldu.
sonra hep yanlız kaldım annem istemeye istemeye gitti huzurum bozulmasın diye . kv gelip kalacakmış annemin ne işi varmış.
kv 40 gün boyunca gelip gidip bu çocuk niye böyle niye şurası şöyle diyip psikolojimi alt üst etti . sonra bebeğimde kalça sorunu çıktı ameliyat olması gerektiği bekliyoruz hala . bu arada doğum da problemli doğdu bebeğim 3. ayda nöroloji gördü. sorun var bebekte dedi önce zekasıyla ilgili olduğunu söyledi bu benim için yıkımdi ayakta duracak hakim kalmamıştı aylarca her gün hastaneye gidip geliyordum ve çok yorgundum annemi ve kvdeyi çağırdık yanıma ben ayakta duracak halim kalmamıştı. annen 2 2 3 gün yanımda kaldı eşim bu haldeyken ben yüzüme bakmadı Niye annem yanımda kalıyor diye . bebeğimi annemle yıkadık diye kavga kıymet annemin yanında. annem bebeğimi 7 aylık şuan 4 kere falan gördü kucağına alınca eşim gözleriyle yiyor annemi bırakson diye ama kendi ailesine can feda. her hafta görürler mutlaka bazen haftada 2 2 3 kere falan . neyse bardağı taşıran son damla bende şu oldu bebeğimle hastane kaldık 1 hafta yattı. eşim gelip benimle hastanede kavga etti sen bu çocuğa bakamiyosun emzirsen hasta olmaz diye.
gitmiş annesi konuşmuş bu gelmiş bana söylüyor kavga ettik . surat asti gitti . her ay çocuk hasta mı olurmuş diye . bu arada sadece eşimi yarım saatliğine koridor da gösteriyorlar bebeğe başka kimse alınmıyor hep ben kalıyorum yanında.
anlayacağınız ben yıldım tükendim artık tek başıma mücadele etmekten eşimin hep karşımda durmasından. çok yoruldum bebeğime çok üzülüyorumm zaten berbat bi haldeyim birde o yükleniyor kendi destek olmuyor ailemin de olmasına engel oluyar ve yapayalnız bırakıyor beni.
ayrılmak istiyorum ama şu süreçte bebeğimin 2 tane büyük ameliyatı var tek başına maddi açıdan altından kalkmam mümkün değil. ailemin durumu yok o kadar fazla . nöroloji problemi şükür zeka olarak değil ama bedensel olarak geride biraz dedi doktor hem çalışıp hem bakabilir miyim bebeğime bilmiyorum şuan ne yapmam gerekir bilmiyorum .maddi yönden bebeği önemser hastahaneye getirip götürür hiç bir şey sakınmaz biraz sabredip bebeğim iyiye gidince mi ayrılmalı miyim ? benimde sağlık durumum ve ruh halim hiç iyi değil fikirlere ihtiyacım var teşekkürler okuyan herkesten
eşimden bahsedeyim kısaca annesinin lafından çıkmayan her şeyi onların memnuniyetine göre tasarlayan, beni umursamayan insan yerine koymayan birisi olur kendisi .
öyle ki kendisi bekar gibi yaşayıp kendisini asla kısıtlatmayan beni ki aileme gidip gelmem konusunda kısıtlayan, kendi ailesine onun ve onlarin bana yaptıklarına karşılık gidip geldiğim insanlardır ve buna rağmen sürekli bana tavır alıp ailesiyle ailemi kiyaslayip hep kendi ailesini baş üstünde tutmamız ister durur yıllardır.
benim burnumdan fitil fitil getirip aylarca küsüp psikolojimi alt üst etmişligi var zaten sonra toparlayamadim kendimi ay seviyorum ya bişey yapmadı yada dur sabret bı daha yaparsa rest çekersin diye diye herşeye susmayı öğrendim bu da beni öğrenilmiş çaresizlige sürükledi.
sonra yıllar sonra hamile kaldım herşey güzel gitti iyi gidiyor falan derken arada bir fire versede düzeliyor dedim kendi kendime ...
doğum yaptım bu ara da bi kv var ki dUsman başına sırlar dünyasi kötü kv türünden. eşimde onun jr versiyonu. kv yazar alttan alttan benim saf kocam okur .
annem yanıma geldi 13 gün kaldı Sezeryan doğum yaptım bebeğim 8 gün yoğun bakımda kaldı annem niye geldi diye herşey laf oldu.
sonra hep yanlız kaldım annem istemeye istemeye gitti huzurum bozulmasın diye . kv gelip kalacakmış annemin ne işi varmış.
kv 40 gün boyunca gelip gidip bu çocuk niye böyle niye şurası şöyle diyip psikolojimi alt üst etti . sonra bebeğimde kalça sorunu çıktı ameliyat olması gerektiği bekliyoruz hala . bu arada doğum da problemli doğdu bebeğim 3. ayda nöroloji gördü. sorun var bebekte dedi önce zekasıyla ilgili olduğunu söyledi bu benim için yıkımdi ayakta duracak hakim kalmamıştı aylarca her gün hastaneye gidip geliyordum ve çok yorgundum annemi ve kvdeyi çağırdık yanıma ben ayakta duracak halim kalmamıştı. annen 2 2 3 gün yanımda kaldı eşim bu haldeyken ben yüzüme bakmadı Niye annem yanımda kalıyor diye . bebeğimi annemle yıkadık diye kavga kıymet annemin yanında. annem bebeğimi 7 aylık şuan 4 kere falan gördü kucağına alınca eşim gözleriyle yiyor annemi bırakson diye ama kendi ailesine can feda. her hafta görürler mutlaka bazen haftada 2 2 3 kere falan . neyse bardağı taşıran son damla bende şu oldu bebeğimle hastane kaldık 1 hafta yattı. eşim gelip benimle hastanede kavga etti sen bu çocuğa bakamiyosun emzirsen hasta olmaz diye.
gitmiş annesi konuşmuş bu gelmiş bana söylüyor kavga ettik . surat asti gitti . her ay çocuk hasta mı olurmuş diye . bu arada sadece eşimi yarım saatliğine koridor da gösteriyorlar bebeğe başka kimse alınmıyor hep ben kalıyorum yanında.
anlayacağınız ben yıldım tükendim artık tek başıma mücadele etmekten eşimin hep karşımda durmasından. çok yoruldum bebeğime çok üzülüyorumm zaten berbat bi haldeyim birde o yükleniyor kendi destek olmuyor ailemin de olmasına engel oluyar ve yapayalnız bırakıyor beni.
ayrılmak istiyorum ama şu süreçte bebeğimin 2 tane büyük ameliyatı var tek başına maddi açıdan altından kalkmam mümkün değil. ailemin durumu yok o kadar fazla . nöroloji problemi şükür zeka olarak değil ama bedensel olarak geride biraz dedi doktor hem çalışıp hem bakabilir miyim bebeğime bilmiyorum şuan ne yapmam gerekir bilmiyorum .maddi yönden bebeği önemser hastahaneye getirip götürür hiç bir şey sakınmaz biraz sabredip bebeğim iyiye gidince mi ayrılmalı miyim ? benimde sağlık durumum ve ruh halim hiç iyi değil fikirlere ihtiyacım var teşekkürler okuyan herkesten