Bir derdim var konusuna sığmayacak bir konu benimkisi! Bu foruma gireli çok kısa bir süre oldu ve çok insan tanıyan (Buraya girene kadar tanıdığımı sanmışım) sosyal ve insanları seven, yardımcı olmaya çalışan biriyimdir. Bazen burdaki başlıkları okuyunca öyle uykularım kaçmaya başladıki,üzüntüm beni içim içim kemirmeye başladı hanımlar. Sekiz aylık bebeği ve eşinini öylesine bırakıp gidenlermi,evladını unutan ana babalarmı,haset edenlermi neler var neler bu forumda! Bunun yanında sırf kendi bir takım sorunları var diye sırf laf sokmak için cevap yazanlarda yok değil hani! Şükür çok fazla değil:)
Bana insanları sevmek ve imkanım dahilinde yardımcı olmak öğretildi,insan hata yapar herzaman ama hata yapan insan en çabuk şekilde hatasını görürde özür diler,hatasını düzeltmeye çalışır diye öğrettiler bana. Halen hatasında ısrar edense İnsan değil artık. Bir arkadaşımız yazmış kadın çalışmalı diye, evet hem çalışmalı hemde okumalı da. Başımıza gelenlerin en büyük sebebi ekonomik imkansızlıklar,eğitimsizlik ve aile baskısı. Ben birşey daha öğrendim hayatımda hani derler ya iğneyi kendine çuvaldızı ele batır! İnanın forumu okurken kendi mutluluğumdan utanır oldum. Bazen ya nasıl olur diyorum,demekki insanın başına her hal geliyormuş! Bazende demekki insanlar okumuyor yada önemsemiyor öyle basit birşeyi dert edip derdim var yazıyor ki ona da gülüyorum artık.
Bu forumda yazılanlar hepimize ders olsu ki ileride tarihi tekerrür saymayıp kendi yavrularımızı koruyalım,onların iyi eşler olmasını sağlayalım, onlara güç verirken bir yandan da hep yanlarında olalım. Dedim ya bu kadar sorun içerisinde sıkıntı bastı. En önemlisi kızlar İnsan gibi yaşamaya çalışan ve insan vasfına sahip olan İnsanlardan olalım. Mutluluklar ve umutlar hiç bitmesin ve hepimizle olsun,iyi bir ömür dilerim hepinize...