- 3 Ekim 2024
- 2
- 3
- 32
- Konu Sahibi yeniuyelik1304
- #1
Herkese merhaba, bir süredir forumun takipçisiyim ancak özellikle bir konu hakkında herkesi uyarmak için üyelik oluşturmaya karar verdim. Bugüne kadar sizlerin yazdıkları benim için yeri gelince uyarı, yeri gelince tavsiye olarak önem taşıdı hep, belki birilerine faydam olur umuduyla yazıyorum.
Ben 8 sene önce, 24 yaşımdayken, kilo alıp vermeye bağlı deformasyondan ötürü implantsız meme dikleştirme operasyonu için gittim. Türkiye’nin en iyi meme estetiği cerrahlarından, hatta 1 numarası gibi bir bilgimiz vardı o zamanlar. Bugün olduğu kadar araştırmak gibi bir konseptim yoktu, zaten bu kadar kaynak ve paylaşım da yoktu. Doktorum bana implant takmazsa asla bu ameliyatı yapmayacağını söyledi. Büyük memelerim yoktu ama dikleştirmeye rahatlıkla yetecek meme dokum vardı. Zaten tamamen kendi estetik kaygılarından ötürü implant takmak istedi, teknik bir gereklilik yoktu. Israrla vücudumda yabancı bir şey istemediğimi söyledim, implantsız yapması için oldukça ısrarcıydım. Ama kendisi burcumu sorup, eski eşinin burcuyla aynı burçta olduğumu, bizim hep böyle inatçı olduğumuzu söyleyip özel hayatı hakkında uzuunn uzadıya hikayeler anlattıktan sonra, implant istemememin kadınlığımı reddetmekle alakalı bilinçaltı bir sebebi olabileceğini de söyleyerek beni ikna etti. Aslında söylediklerinden çok tecrübesine olan güvenim ikna etti beni. Ve yoğun pazarlıklarla 175 cc’de anlaştık. Kendisi ona kalsa 300 cc’den az koymayacağını, kesinlikle sonradan gelip büyütmek isteyeceğimi söyledi. Ameliyat günü sabah işaretlemeler için geldiğinde beni uyutup daha büyüğünü takar mı gibi bir korkum olduğu için (mümkün değil bu belki ama o kadar ısrarcı ve o kadar her şeyin en iyisini bildiğini zanneden baskın bir karakter ki, bu hissi verdi bana) “Daha büyük takmayacaksınız değil mi, söz mü?” diyerek söz almaya devam ettim.
Bandajlar açıldığında, tabi şişlik de olduğu için ağlama krizlerine girdim. Bu yazı olur da hocanın ya da asistanlarının önüne çıkarsa muhtemelen beni hatırlarlar, bunu başkasıyla yaşadıklarını sanmıyorum. Ben onun genelleme yapıp bir sınıfa yerleştirdiği hastalardan değildim çünkü, o yüzden de mutlu olmadım. 175 cc’nin çok küçük olduğunu elbette biliyorum ama düşünün siz hiçbir şey istemezken içinize 2 tane plastik torba yerleştiriliyor. 1 ay sonraki kontrolde beni “daha büyüğünü istiyorsun değil mii?” diye gülerek karşıladı, hala fikrimin aynı olduğunu söyledim. Herkesin büyük meme istemeyeceği fikrini kabullenemedi bir türlü:) 8 sene süresinde bir çok kıyafette mememin boyutu içime sinmedi. Hiçbir zaman “iyi ki” demedim, “keşke” dedim. Tek “iyi ki”m piyasadaki en küçük boy implant için pazarlık etmem oldu.
8 senenin üzerine yine bir hastane yatağındayım, size buradan yazıyorum. İmplantları taktırdığımdan beri sağlığımda sürekli problemler oldu. Cildimde, tiroid hormonlarımda, bağırsaklarımda (yara çıkması) midemde (ülser)… otoimmün gastrit teşhisi aldım, tiroid ilaçlarına başladım. Sanırım farklı branşlardan 30 farklı doktora 100’den fazla sayıda ziyaretim oldu. Hastalıklarımın çoğuna teşhis konamadı, birkaç doktordan “tıp bazen her şeyi açıklayamıyor” cümlesini, birkaç doktordan da “istersen bir psikiyatriste git” cümlesini duydum. Uzun araştırmalarım, Pubmedden makale okumalarım ve yabancı bir çok hastanın paylaştığı içerikler üzerine yaşadığım şeyin Meme İmplant Hastalığı (BII - Breast Implant Illness) olabileceğini anladım. Bu testi olan bir hastalık değil ancak FDA’in tanıdığı bir hastalık. Diğer tüm ihtimalleri eleyince ve sağlık sorunlarına çözüm bulamayınca implantı çıkartma yoluna giriliyor. Ve bu bütün kadınların başına gelmiyor. Bu başka bir başlığın konusu, uzatmıyorum. Zaten Serdar Beyin cerrahlığıyla alakalı değil benim şanssızlığımdır eğer gerçekten implant yüzünden bunları yaşadıysam.
Ben esasında şunu yazmak için geldim buraya, kendinizi iyi tanıyın, doktorunuzun sağlık uyarılarını elbette dinleyin ama estetik açıdan son karar sizin olsun. Her insan aynı değil ama malesef doktorlar genellemeyi seviyor. Doktorum iyi bir cerrah olabilir (ki ben bu anlamda da %100 memnun değildim ama mememi gören çoğu doktor iyi bir operasyon olduğunu söyledi), ancak çok kaba, saygısız, üstten bakan ve hastanın özel ihtiyaçlarına değil kendi estetik algısına göre hastaya baskı yapan bir doktor. Yönlendirmiyor, gerçek anlamda baskı yapıyor ve aksini isterseniz sizi neredeyse aşağılıyor.
Bunu buraya yazdıktan sonra bu defteri kendi içimde kapatacağım. Eğer hastalıklarım implanta bağlıysa (zamanla göreceğim) yıllardır gittiğim doktorlar, aldığım ve şuanda onlar olmadan yaşayamadığım ilaçlar, dün girdiğim ameliyat, çektiğim acı, birkaç ay eski fiziksel hayatıma dönemeyecek olmam, durduk yerde kasları kesilip açılmış sonra içindeki çıkarılıp kasları geri dikilmiş bir insan olmuş olmam… bunlara olan öfkemi aşmakta zorlanıyorum. Sadece doktora değil, kendime de. Sanırım en büyük gençlik hatam kendisini seçmiş olmam olarak kalacak anılarımda.
Serdar Bey ile ilgili bu sitede yazılan diğer şikayetleri de okumanızı tavsiye ediyorum ayrıca. Her doktordan şikayet eden hasta çıkar muhakkak, birkaç zor beğenen hastaya bakıp cerrah elenmemeli bence, gerçekten zor hastalar var. Ancak bazı ciddi problemler yaşayanlar olmuş cerrahlığı dışında özel hayatlarında da. Tanıştığım için ve 1buçuk saatlik randevunun en az 45 dakikasını özel hayatını anlatmaya ayırdığını tecrübe ettiğim için bana inandırıcı gelen hikayeler okudum. Ancak tabi inanıp inanmamak size kalmış.
Kimsenin benimki gibi veya daha zor bir süreçten geçmemesini diliyorum
Ben 8 sene önce, 24 yaşımdayken, kilo alıp vermeye bağlı deformasyondan ötürü implantsız meme dikleştirme operasyonu için gittim. Türkiye’nin en iyi meme estetiği cerrahlarından, hatta 1 numarası gibi bir bilgimiz vardı o zamanlar. Bugün olduğu kadar araştırmak gibi bir konseptim yoktu, zaten bu kadar kaynak ve paylaşım da yoktu. Doktorum bana implant takmazsa asla bu ameliyatı yapmayacağını söyledi. Büyük memelerim yoktu ama dikleştirmeye rahatlıkla yetecek meme dokum vardı. Zaten tamamen kendi estetik kaygılarından ötürü implant takmak istedi, teknik bir gereklilik yoktu. Israrla vücudumda yabancı bir şey istemediğimi söyledim, implantsız yapması için oldukça ısrarcıydım. Ama kendisi burcumu sorup, eski eşinin burcuyla aynı burçta olduğumu, bizim hep böyle inatçı olduğumuzu söyleyip özel hayatı hakkında uzuunn uzadıya hikayeler anlattıktan sonra, implant istemememin kadınlığımı reddetmekle alakalı bilinçaltı bir sebebi olabileceğini de söyleyerek beni ikna etti. Aslında söylediklerinden çok tecrübesine olan güvenim ikna etti beni. Ve yoğun pazarlıklarla 175 cc’de anlaştık. Kendisi ona kalsa 300 cc’den az koymayacağını, kesinlikle sonradan gelip büyütmek isteyeceğimi söyledi. Ameliyat günü sabah işaretlemeler için geldiğinde beni uyutup daha büyüğünü takar mı gibi bir korkum olduğu için (mümkün değil bu belki ama o kadar ısrarcı ve o kadar her şeyin en iyisini bildiğini zanneden baskın bir karakter ki, bu hissi verdi bana) “Daha büyük takmayacaksınız değil mi, söz mü?” diyerek söz almaya devam ettim.
Bandajlar açıldığında, tabi şişlik de olduğu için ağlama krizlerine girdim. Bu yazı olur da hocanın ya da asistanlarının önüne çıkarsa muhtemelen beni hatırlarlar, bunu başkasıyla yaşadıklarını sanmıyorum. Ben onun genelleme yapıp bir sınıfa yerleştirdiği hastalardan değildim çünkü, o yüzden de mutlu olmadım. 175 cc’nin çok küçük olduğunu elbette biliyorum ama düşünün siz hiçbir şey istemezken içinize 2 tane plastik torba yerleştiriliyor. 1 ay sonraki kontrolde beni “daha büyüğünü istiyorsun değil mii?” diye gülerek karşıladı, hala fikrimin aynı olduğunu söyledim. Herkesin büyük meme istemeyeceği fikrini kabullenemedi bir türlü:) 8 sene süresinde bir çok kıyafette mememin boyutu içime sinmedi. Hiçbir zaman “iyi ki” demedim, “keşke” dedim. Tek “iyi ki”m piyasadaki en küçük boy implant için pazarlık etmem oldu.
8 senenin üzerine yine bir hastane yatağındayım, size buradan yazıyorum. İmplantları taktırdığımdan beri sağlığımda sürekli problemler oldu. Cildimde, tiroid hormonlarımda, bağırsaklarımda (yara çıkması) midemde (ülser)… otoimmün gastrit teşhisi aldım, tiroid ilaçlarına başladım. Sanırım farklı branşlardan 30 farklı doktora 100’den fazla sayıda ziyaretim oldu. Hastalıklarımın çoğuna teşhis konamadı, birkaç doktordan “tıp bazen her şeyi açıklayamıyor” cümlesini, birkaç doktordan da “istersen bir psikiyatriste git” cümlesini duydum. Uzun araştırmalarım, Pubmedden makale okumalarım ve yabancı bir çok hastanın paylaştığı içerikler üzerine yaşadığım şeyin Meme İmplant Hastalığı (BII - Breast Implant Illness) olabileceğini anladım. Bu testi olan bir hastalık değil ancak FDA’in tanıdığı bir hastalık. Diğer tüm ihtimalleri eleyince ve sağlık sorunlarına çözüm bulamayınca implantı çıkartma yoluna giriliyor. Ve bu bütün kadınların başına gelmiyor. Bu başka bir başlığın konusu, uzatmıyorum. Zaten Serdar Beyin cerrahlığıyla alakalı değil benim şanssızlığımdır eğer gerçekten implant yüzünden bunları yaşadıysam.
Ben esasında şunu yazmak için geldim buraya, kendinizi iyi tanıyın, doktorunuzun sağlık uyarılarını elbette dinleyin ama estetik açıdan son karar sizin olsun. Her insan aynı değil ama malesef doktorlar genellemeyi seviyor. Doktorum iyi bir cerrah olabilir (ki ben bu anlamda da %100 memnun değildim ama mememi gören çoğu doktor iyi bir operasyon olduğunu söyledi), ancak çok kaba, saygısız, üstten bakan ve hastanın özel ihtiyaçlarına değil kendi estetik algısına göre hastaya baskı yapan bir doktor. Yönlendirmiyor, gerçek anlamda baskı yapıyor ve aksini isterseniz sizi neredeyse aşağılıyor.
Bunu buraya yazdıktan sonra bu defteri kendi içimde kapatacağım. Eğer hastalıklarım implanta bağlıysa (zamanla göreceğim) yıllardır gittiğim doktorlar, aldığım ve şuanda onlar olmadan yaşayamadığım ilaçlar, dün girdiğim ameliyat, çektiğim acı, birkaç ay eski fiziksel hayatıma dönemeyecek olmam, durduk yerde kasları kesilip açılmış sonra içindeki çıkarılıp kasları geri dikilmiş bir insan olmuş olmam… bunlara olan öfkemi aşmakta zorlanıyorum. Sadece doktora değil, kendime de. Sanırım en büyük gençlik hatam kendisini seçmiş olmam olarak kalacak anılarımda.
Serdar Bey ile ilgili bu sitede yazılan diğer şikayetleri de okumanızı tavsiye ediyorum ayrıca. Her doktordan şikayet eden hasta çıkar muhakkak, birkaç zor beğenen hastaya bakıp cerrah elenmemeli bence, gerçekten zor hastalar var. Ancak bazı ciddi problemler yaşayanlar olmuş cerrahlığı dışında özel hayatlarında da. Tanıştığım için ve 1buçuk saatlik randevunun en az 45 dakikasını özel hayatını anlatmaya ayırdığını tecrübe ettiğim için bana inandırıcı gelen hikayeler okudum. Ancak tabi inanıp inanmamak size kalmış.
Kimsenin benimki gibi veya daha zor bir süreçten geçmemesini diliyorum
Son düzenleyen: Moderatör:
