- 20 Eylül 2012
- 197
- 51
- 68
Sevgili arkadaşlarım size kendi hikayemi anlatıcam...
Herkes kendince bir şey alır diye düşünüyorum...
Yaklaşık 7 yıldır evliyim.
Gebe kalmayı düşündüğüm evliliğimin ilk yılında (genel kontrol amaçlı) bir doktora gittim.
Doktor kilomun fazla olduğunu (ki o zaman yalnızca 10 kilo fazlam vardı), artı polikistik over hastası olduğumu söyledi ve gebeliğimin de böylelikle hiç kolay olmadığını hatta daha korunmayı bırakmadığımız halde (gebe kalmayı daha denememiş olmama rağmen yani) aşılama yaptırmam gerektiğini de.
Herkese olacağı gibi ben de şok geçirdim. Oysa ne güzel duygularla gitmiştim doktora.
Ailem de 6-7 sağlıkçı var ki bunları 2 si prof.
Hatta onların yönlendirdiği bir proftu doktorum.
Hal böyle olunca, gebe kalma ihtimalimin neredeyse imkansız olduğu düşüncesi sonrası korunmayı bıraktık.
Korunmayı bırakalı henüz 1 buçuk ay olmamıştı ki gebe kaldığımı öğrendim.
Önce bir şok geçirdik, ardından herkesle bu mutlu haberi paylaştık.
Havalarda uçuyorduk...
Ancak kan sayımı takibi sonucu ve 6. haftamdaki kanama sonrası doktora gittiğimde düşük yaptığım anlaşıldı.
Bebek kıyafetleri ve hayallerimiz ve onca haber verdiğimiz kişi...
En çok ben ve eşim geri kalan...
Sonrasında kilo vermeye başladım, spor ve zararsız yiyeceklerden uzak durdum ve 22 kilo verdim...
Aradan 3 yıl geçmişti...
Şimdilerde diyorum keşke bu kadar beklemeseydim, daha kısa sürede bu kiloyu verseydim...
Geçtiğimiz yıl başka bir doktora gittik, rahim filmi istedi, çektirdim, işte bir şey daha, sol tüpüm tıkalı çıktı!!!...
Artık ne olacaksa olsun aşıysa aşı, tüp bebekse tüp bebek, yapacağız dedik ve yeniden başka bir doktora genel kontrol için gittik, yine çok uzman birine, yaklaşık korunmayı bırakalı da 3-4 ay olmuştu. Ancak ailemizden 2-3 kişiyi kaybettiğimizden ne moralimiz vardı ne de doğru dürüst beraber olduk. Ayda 1-2...
Neyse doktora gittik...
Evet tam bir Polikistik Over Hastasısın dedi, kitaplarda anlatılırsın dedi...
Artı artık eskisi gibi 10 kilo değil 22 kilo vermeme rağmen 20 kilo daha fazlam vardı...
Her şey aleyhimeydi yani...
E yaşım da 30 olmuştu...
Ama o doktor şöyle dedi, siz aralıksız 1 yıldır korunmuyor musunuz? yoo dedik, 3-4 ay oldu dedik. Ama biz ne gerekiyorsa, aşıysa aşı tedaviyse tedavi istiyoruz dedik...
O da bence siz biraz daha deneyin olmadı yılbaşından sonra gelin istediğinizi yapalım dedi.
"Olmaz diye bir şey yok" dedi...
Bu doktora şaşırdık,
Neden mi?
Eşimin tahlillerinde sıkıntı yoktu.
Ancak benim,
-Polikistik over
-yaş 30
-20 kilo fazlam
-Sol tüpüm tıkalı
vs vs...
Dışarı çıktık odadan tamam dedik, aylardan 2012 Kasım...
Ocak bitsin olmazsa tedavi diye karar verdik o gün...
Ve ne oldu biliyor musunuz şu an beşiğinde mışıl mışıl uyuyan Allah'a şükür sağlıklı "Kerem, oğlummm" uyuyor.
Henüz 17 günlük oğlummm...
Yani Kasım da bizi herşeye rağmen cesaretlendiren o kahraman doktor sağolsun, kontrolden 1,5 ay sonra hamile kalmıştım...
17 Aralık 2012 sat...
15 Ocak 2013 de gebe olduğumu öğrendim...
Yani can yoldaşlarım,
Allah öyle büyük Allah ki ondan ümidi hiç kesmeyerek kazandım ben...
Olacak olsa da olmasa da seni hep sevecem ve sana hep şükretmeye devam edecem dedim ben Rabbime...
Çünkü biliyorum ki Rabbim vermese de bir hayır vardır...
Ki evlat sahibi olmayı ne kadar istediğimi anlatamam...
Dinimiz ne diyor "Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz. (Bakara Suresi, 216 )
Onun için ağlamama ve haykırmama rağmen asla neden demedim...
Rabbim herşeyin hayırlısını nasip eyle dedim...
Namazımı hiçbir zaman aksatmadım ve kuranı, gebe kalmadığımda da kaldığımda da, ömrümün en zor ve en muhteşem zamanlarında da..
Gebeliğim muhteşem geçti, doğum yapacağım sabaha kadar hep bir koşuşturmaca yaşadım...
Doğumum nasıl mı geçti?...
Kendi doktorum normal yapamazsın panik bir hastasın demesine rağmen (ki her kontrolde heyecandan tansiyonum 14-15 di), çatım da biraz dardı, normal doğurdum, hem de sancım doğumum toplam 3-4 saat sürdü...
Bebeğimin çıkış anını görmek, ne ağrı ne sancı onun sonrası...
Allah ın kadına verdiği en büyük hediye o an...
Ağzımdan dökülen tek kelime o an, "MUCİZE"
Doğum sonrası mı?
Ertesi gün ayaktaydım...
Benim hayat dersim,
Bir şey hayırlısıysa olsun diye dua ettim..
Dini vecibelerimi hiç bırakmadım...(yalnızca gebelikte değil tabi, aksi hoş değil)
İstediğim olmadığında yıkılmadım, hayırlısını Allah bilir dedim hep...
Kimsenin hakkında konuşmadım, dedikodu hiç yapmadım...
Herkesi anlamaya çalıştım, kırdıklarımdan hep özür diledim...
Doğum tebriklerim, gelen kişi sayısını sayamadım bile.
Sen öyle temiz kalplisin ki dediler hep...
Rahat rahat anlatıyorum kendimi övdüm de sayamazsınız çünkü beni tanımıyorsunuz, yani hava atsam da ne işime yarıcak dimi
Onun için söylüyorum, anlatıyorum...
Herkes için dua ediyorum...
Rabbim hayırlısıyla ve hayırlısıysa herkesin dualarını kabul etsin, göbekleriniz bebek dolsun, sağlıklı, imanlı, hayırlı evlatlarınız olsun, bahtları açık olsun inşaallah...
Evladı olup da hasta olanlara şifa versin Rabbim...
Kötü gebelik geçirenlere de sağlık versin Allahım...
Hepiniz çok değerlisiniz...
Kimseyi takmayın, moral çok önemli...
Hepiniz Allah'a emanet olun...
(herkes kendi hikayesini buraya yazabilir tabi...)
Herkes kendince bir şey alır diye düşünüyorum...
Yaklaşık 7 yıldır evliyim.
Gebe kalmayı düşündüğüm evliliğimin ilk yılında (genel kontrol amaçlı) bir doktora gittim.
Doktor kilomun fazla olduğunu (ki o zaman yalnızca 10 kilo fazlam vardı), artı polikistik over hastası olduğumu söyledi ve gebeliğimin de böylelikle hiç kolay olmadığını hatta daha korunmayı bırakmadığımız halde (gebe kalmayı daha denememiş olmama rağmen yani) aşılama yaptırmam gerektiğini de.
Herkese olacağı gibi ben de şok geçirdim. Oysa ne güzel duygularla gitmiştim doktora.
Ailem de 6-7 sağlıkçı var ki bunları 2 si prof.
Hatta onların yönlendirdiği bir proftu doktorum.
Hal böyle olunca, gebe kalma ihtimalimin neredeyse imkansız olduğu düşüncesi sonrası korunmayı bıraktık.
Korunmayı bırakalı henüz 1 buçuk ay olmamıştı ki gebe kaldığımı öğrendim.
Önce bir şok geçirdik, ardından herkesle bu mutlu haberi paylaştık.
Havalarda uçuyorduk...
Ancak kan sayımı takibi sonucu ve 6. haftamdaki kanama sonrası doktora gittiğimde düşük yaptığım anlaşıldı.
Bebek kıyafetleri ve hayallerimiz ve onca haber verdiğimiz kişi...
En çok ben ve eşim geri kalan...
Sonrasında kilo vermeye başladım, spor ve zararsız yiyeceklerden uzak durdum ve 22 kilo verdim...
Aradan 3 yıl geçmişti...
Şimdilerde diyorum keşke bu kadar beklemeseydim, daha kısa sürede bu kiloyu verseydim...
Geçtiğimiz yıl başka bir doktora gittik, rahim filmi istedi, çektirdim, işte bir şey daha, sol tüpüm tıkalı çıktı!!!...
Artık ne olacaksa olsun aşıysa aşı, tüp bebekse tüp bebek, yapacağız dedik ve yeniden başka bir doktora genel kontrol için gittik, yine çok uzman birine, yaklaşık korunmayı bırakalı da 3-4 ay olmuştu. Ancak ailemizden 2-3 kişiyi kaybettiğimizden ne moralimiz vardı ne de doğru dürüst beraber olduk. Ayda 1-2...
Neyse doktora gittik...
Evet tam bir Polikistik Over Hastasısın dedi, kitaplarda anlatılırsın dedi...
Artı artık eskisi gibi 10 kilo değil 22 kilo vermeme rağmen 20 kilo daha fazlam vardı...
Her şey aleyhimeydi yani...
E yaşım da 30 olmuştu...
Ama o doktor şöyle dedi, siz aralıksız 1 yıldır korunmuyor musunuz? yoo dedik, 3-4 ay oldu dedik. Ama biz ne gerekiyorsa, aşıysa aşı tedaviyse tedavi istiyoruz dedik...
O da bence siz biraz daha deneyin olmadı yılbaşından sonra gelin istediğinizi yapalım dedi.
"Olmaz diye bir şey yok" dedi...
Bu doktora şaşırdık,
Neden mi?
Eşimin tahlillerinde sıkıntı yoktu.
Ancak benim,
-Polikistik over
-yaş 30
-20 kilo fazlam
-Sol tüpüm tıkalı
vs vs...
Dışarı çıktık odadan tamam dedik, aylardan 2012 Kasım...
Ocak bitsin olmazsa tedavi diye karar verdik o gün...
Ve ne oldu biliyor musunuz şu an beşiğinde mışıl mışıl uyuyan Allah'a şükür sağlıklı "Kerem, oğlummm" uyuyor.
Henüz 17 günlük oğlummm...
Yani Kasım da bizi herşeye rağmen cesaretlendiren o kahraman doktor sağolsun, kontrolden 1,5 ay sonra hamile kalmıştım...
17 Aralık 2012 sat...
15 Ocak 2013 de gebe olduğumu öğrendim...
Yani can yoldaşlarım,
Allah öyle büyük Allah ki ondan ümidi hiç kesmeyerek kazandım ben...
Olacak olsa da olmasa da seni hep sevecem ve sana hep şükretmeye devam edecem dedim ben Rabbime...
Çünkü biliyorum ki Rabbim vermese de bir hayır vardır...
Ki evlat sahibi olmayı ne kadar istediğimi anlatamam...
Dinimiz ne diyor "Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz. (Bakara Suresi, 216 )
Onun için ağlamama ve haykırmama rağmen asla neden demedim...
Rabbim herşeyin hayırlısını nasip eyle dedim...
Namazımı hiçbir zaman aksatmadım ve kuranı, gebe kalmadığımda da kaldığımda da, ömrümün en zor ve en muhteşem zamanlarında da..
Gebeliğim muhteşem geçti, doğum yapacağım sabaha kadar hep bir koşuşturmaca yaşadım...
Doğumum nasıl mı geçti?...
Kendi doktorum normal yapamazsın panik bir hastasın demesine rağmen (ki her kontrolde heyecandan tansiyonum 14-15 di), çatım da biraz dardı, normal doğurdum, hem de sancım doğumum toplam 3-4 saat sürdü...
Bebeğimin çıkış anını görmek, ne ağrı ne sancı onun sonrası...
Allah ın kadına verdiği en büyük hediye o an...
Ağzımdan dökülen tek kelime o an, "MUCİZE"
Doğum sonrası mı?
Ertesi gün ayaktaydım...
Benim hayat dersim,
Bir şey hayırlısıysa olsun diye dua ettim..
Dini vecibelerimi hiç bırakmadım...(yalnızca gebelikte değil tabi, aksi hoş değil)
İstediğim olmadığında yıkılmadım, hayırlısını Allah bilir dedim hep...
Kimsenin hakkında konuşmadım, dedikodu hiç yapmadım...
Herkesi anlamaya çalıştım, kırdıklarımdan hep özür diledim...
Doğum tebriklerim, gelen kişi sayısını sayamadım bile.
Sen öyle temiz kalplisin ki dediler hep...
Rahat rahat anlatıyorum kendimi övdüm de sayamazsınız çünkü beni tanımıyorsunuz, yani hava atsam da ne işime yarıcak dimi
Onun için söylüyorum, anlatıyorum...
Herkes için dua ediyorum...
Rabbim hayırlısıyla ve hayırlısıysa herkesin dualarını kabul etsin, göbekleriniz bebek dolsun, sağlıklı, imanlı, hayırlı evlatlarınız olsun, bahtları açık olsun inşaallah...
Evladı olup da hasta olanlara şifa versin Rabbim...
Kötü gebelik geçirenlere de sağlık versin Allahım...
Hepiniz çok değerlisiniz...
Kimseyi takmayın, moral çok önemli...
Hepiniz Allah'a emanet olun...
(herkes kendi hikayesini buraya yazabilir tabi...)
Son düzenleme:
