İlk sevgiliyle evlenmemek epey yüceltilmiş hatta sanki ilk tercihi doğru zamanda doğru insan olan hiç yokmuş gibi ilk sevgilisiyle evlenenlere uzulenler olmuş, enteresan.
Oysa kimse acı tecrübeler yaşamak, yanlış tercihler yapmış olmak istemez, elini gore gore atese sokup acı veren bir yanıkla 'oh be ısınmış oldum' demez ısınmanın daha makul yolları varken mesela, elbette acısını unutmak için kendini avutmuyorsa, hal böyleyken 'onu da denedim, bunu da denedim, böylesi iyi oldu' tespiti gerçekçi gelmiyor bana.
Erkeklerde en çok elestirdigimiz konuların başını çeker bu sayısı abartılmış beraberlikler, eskilerden biri hortlayacak, sosyal hesaplarda eskileri kurcalayacak diye ödü kopar birçok kadının demek ki bu durum o kadar da arzu edilir bir şey değil, kişinin kendi olmasa anıları hayatında kalmaya devam edecektir çünkü.
O yüzden 'ilki olmadığı iyi oldu' demek kişinin kendi hatasına atfidir olsa olsa, olgunlaşmadan, aklı başına gelmeden, gerçekleri gormeden, kendini gelistirmeden ya da etrafa kulak tıkayarak yanlış tercihler yapmasının pismanligidir yoksa ilk tercihi doğru ve onunla mutlu olacak olsa sırf tecrübe kazanmak için ayrılacak değildir sanırım.
Bunun dışında her kadının birçok sanciyi yaşamadan, geceleri yastığı islanana kadar ağlamadan, varlığına sukrettigi son sevgilisinin en başta karşısına çıkmasını isteyeceginden eminim.
Aksi teselli olur, kim hak etmeyen hatta uc kurus etmeyen adamlari varlığıyla onurlandırıp onlara kendisine acı çektirme, ezme ya da az da olsa mutsuz etme luksu vermekten mutlu olur ki...