Herkese merhabalar
Yaklaşık bir senelik bir ilişkim var. İnternet üzerinden bir dil öğrenme sitesi sayesinde tanışmıştık. Bir süre Messenger'da konuştuk, daha sonra telefon üzerinden. Öyle böyle bir şekilde bu güne kadar geldik. Zaman ilerledikce aslında içime ne çok şey attığımı ve bunların birer birer patladığını görmeye başladım. İkimiz de 24 yaşındayız, o yazılım ben tekstil sektöründe muhendisim. İlk zamanlar birbimizi tanımaya çalışmakla geçti diyebilirim. Ve şöyle diyeyim, ben sınırlı çıkışları olan fevri biriyken, o sakindir dolayısıyla çoğunlukla o alttan alır. Zaten konularda ben haklı oluyorum çoğunlukla. Örnek verecek olursam:
-Ailesine ciddi anlamda daha çok öncelik veriyor. Biz öyle ki iki haftada bir görüşüyorduk,yeni yeni haftada bire düştü. Tamam öyle lonk diye parasını veren sorgusuz itaat eden biri de değil ama aile bağlari bir garip.
-Romantik hiç mi hiç değil. İlk buluşmada bir kupa hediye etmişti bana çok sevinmiştim. Ondan sonra ne bir cop ne çiçek. Dün konusunu açtım hayatım daha erken demez mi ne erkeni ya herhalde istemeye gelirken getirecek.
-Olaylar dün patladı. 12 de buluşmak için anlaştık vapura bincektik. Ben 11 buçukta oradaydım. Aradım mesaj attım ulaşamadım. Beşinci aramada ulaşabildim uykulu bir ses, uyuyakalmismis o kadar sinir oldum ki. Hayır o benden daha kolay ulaşabiliyor oraya bir de. O kadar sinir oldum ki. Çok saydım telefonda. Geldi devam ettim. Gün boyu surat astım. Yukarıdaki çiçek konuşması geçti, daha da suratım asıldı. Sonra bir ara kendimi sucladim. Niye dengesizim bir iyi bir kötü davraniyorum sana diye. Kendini suclama dedi. Konuyu bir arkadaşıma açtığımda, doğru demiş çünkü bu senin davranışlarının nedeni onun yaptıkları dedi. Kendime geldim. Hep kendimi sucladim bir ara, tamam o da hatalı ama ben de dengesiz mi davranıyorum diye.
Aile bağları çok iyi ama doğumgünü kutlaması vs birşey yapmıyorlar. Ne bileyim görmemiş mi diyorum. Gecen ilk resimlerimizden kolaj yaptım gonderdim ya o kadar tepkisiz kaldı ki, aşkım ya canım ya bu kadar. Sanki bazen ben erkek tarafıyim gibi hissediyorum o derece. Son üç aydir hep gerginiz. Ben söylenen o dinleyen taraf. Bunun dışında
dusuncelidir, maddi anlamda zorda olduğumda ilk o yardımima koşar, dussem kaldırır, iş yerinde sorunlar yaşarim dinler, şefkatini gösterir. Hastaysam ilgilenir,elinden geldiğince yardım eder. Bakışları sevgi dolu hep bana. Her gün iş çıkışı beni arar konuşuruz gününden bahseder. Yazar eder mesaj konusunda da sıkıntı yok.
Velhasıl böyle bir ikilem içinde kaldım. Bazen beni seviyor ama aşık değil diye düşünüyorum. Ama ben aşığım ve seviyorum. Sanki bu ilişkide heyecanli taraf benim o ise sanki on senelik evliyimisiz havasında gibi. Böyle iste hanımlar. Değerli yorumlarınızı bekliyorum :)
Yaklaşık bir senelik bir ilişkim var. İnternet üzerinden bir dil öğrenme sitesi sayesinde tanışmıştık. Bir süre Messenger'da konuştuk, daha sonra telefon üzerinden. Öyle böyle bir şekilde bu güne kadar geldik. Zaman ilerledikce aslında içime ne çok şey attığımı ve bunların birer birer patladığını görmeye başladım. İkimiz de 24 yaşındayız, o yazılım ben tekstil sektöründe muhendisim. İlk zamanlar birbimizi tanımaya çalışmakla geçti diyebilirim. Ve şöyle diyeyim, ben sınırlı çıkışları olan fevri biriyken, o sakindir dolayısıyla çoğunlukla o alttan alır. Zaten konularda ben haklı oluyorum çoğunlukla. Örnek verecek olursam:
-Ailesine ciddi anlamda daha çok öncelik veriyor. Biz öyle ki iki haftada bir görüşüyorduk,yeni yeni haftada bire düştü. Tamam öyle lonk diye parasını veren sorgusuz itaat eden biri de değil ama aile bağlari bir garip.
-Romantik hiç mi hiç değil. İlk buluşmada bir kupa hediye etmişti bana çok sevinmiştim. Ondan sonra ne bir cop ne çiçek. Dün konusunu açtım hayatım daha erken demez mi ne erkeni ya herhalde istemeye gelirken getirecek.
-Olaylar dün patladı. 12 de buluşmak için anlaştık vapura bincektik. Ben 11 buçukta oradaydım. Aradım mesaj attım ulaşamadım. Beşinci aramada ulaşabildim uykulu bir ses, uyuyakalmismis o kadar sinir oldum ki. Hayır o benden daha kolay ulaşabiliyor oraya bir de. O kadar sinir oldum ki. Çok saydım telefonda. Geldi devam ettim. Gün boyu surat astım. Yukarıdaki çiçek konuşması geçti, daha da suratım asıldı. Sonra bir ara kendimi sucladim. Niye dengesizim bir iyi bir kötü davraniyorum sana diye. Kendini suclama dedi. Konuyu bir arkadaşıma açtığımda, doğru demiş çünkü bu senin davranışlarının nedeni onun yaptıkları dedi. Kendime geldim. Hep kendimi sucladim bir ara, tamam o da hatalı ama ben de dengesiz mi davranıyorum diye.
Aile bağları çok iyi ama doğumgünü kutlaması vs birşey yapmıyorlar. Ne bileyim görmemiş mi diyorum. Gecen ilk resimlerimizden kolaj yaptım gonderdim ya o kadar tepkisiz kaldı ki, aşkım ya canım ya bu kadar. Sanki bazen ben erkek tarafıyim gibi hissediyorum o derece. Son üç aydir hep gerginiz. Ben söylenen o dinleyen taraf. Bunun dışında
dusuncelidir, maddi anlamda zorda olduğumda ilk o yardımima koşar, dussem kaldırır, iş yerinde sorunlar yaşarim dinler, şefkatini gösterir. Hastaysam ilgilenir,elinden geldiğince yardım eder. Bakışları sevgi dolu hep bana. Her gün iş çıkışı beni arar konuşuruz gününden bahseder. Yazar eder mesaj konusunda da sıkıntı yok.
Velhasıl böyle bir ikilem içinde kaldım. Bazen beni seviyor ama aşık değil diye düşünüyorum. Ama ben aşığım ve seviyorum. Sanki bu ilişkide heyecanli taraf benim o ise sanki on senelik evliyimisiz havasında gibi. Böyle iste hanımlar. Değerli yorumlarınızı bekliyorum :)
