İnanın bana burada durduk yere olumsuz yorum yapmak ,hemen en kötü ihtimali düşünüp karşı tarafı huzursuz etmek isteyeceğim son şey . Ama durumumuzun benzerliği karşısında yazmadan edemiyorum . Ben sadece yaşadıklarımı paylaşıyorum .Yorumu size kalmış
4 yıllık ilişkim yaklaşık bir ay önce bitti. İlk ayrılığın bir kaç gün öncesine kadar o kadar iyiydik ki. Kısa bir süre sonra askere gidecekti ve biz birbirimize sözler verip yüzüklerimizi taktık. Evlilik korkusuna kapılmıştır diyenler çıkar belki diye söylüyorum . Ben henüz erken olduğunu söylememe rağmen kendisi ısrar ederdi evlenelim diye askerden döndükten sonra hiç zaman kaybetmeden evlenmeyi düşünüyordu benimle. Hatta uzun uzun planlar yapardık. O kadar sonsuz bir güvenle bağlıydım ki ona . Herkes yapar o yapmaz derdim . Benim için aşktan çok daha kıymetli bir bağ vardı aramızda. Sonra birden bire aramıza soğukluk girdi. Ne olduğunu bile anlayamadım o sürekli işlerini bahane ediyordu. Ama bir saat sesimi duymasa deliye dönen adamı tanıyordum ben nasıl günlerce konuşmadığımız halde hiçbir sorun yokmuş gibi davranırdı. Bu nedenle araya ayrılık girdi . Bir hafta sonra uzun uğraşlarım sonucunda ayrılma nedenimizin babam nedeniyle annesinin beni istememesi olduğunu öğrendim. Daha doğrusu kendi öyle söyledi. Babamla uzun zamandır görüşmüyorum Kendisi tıpkı sizin babanız gibi kardeşim evlenirken de dahil hiç bir zaman yanımızda olmadı. Ben varken senin kimseye ihtiyacın yok ben senin sevgilin, arkadaşın ,baban ,abin her şeyin olurum yeter ki sen benim yanımda kal diyen adam gözlerime baka baka annem baban olmadığını için seni istemiyor ayrılmak zorundayız diyebildi . Ayrılmamızdan bir buçuk hafta sonrada facede bir kızla boy boy resimlerini yayınladı. Asıl sebebin ne olduğunu bilmiyorum ama o gün bana başka biri var deseydi çok daha az kalbim kırılırdı. Bence bir önce bu ilişkiden en az hasarla kurtulmaya bakın. Hiç kimse kendinizden daha değerli değil unutmayın . Karşıdakini kırmamak adına kendinden ödünler verenler hep en çok üzülenler oluyor .