Merhaba Arkadaşlar,
Aslında anlatacaklarım sorun ya da dertten ziyade bir iç dökümü ya da kendini sorgulama gibi bir şey olacak. 21 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim. Biraz içine kapanık kendi halinde bir yapım var. İnsanlara karşı mesafeliyim. Arkadaşlarım var ama öyle çok samimi yediği içtiği ayrı gitmeyen bir arkadaş çevrem olmadı hiçbir zaman, istemedim de zaten. Çünkü kendimle vakit geçirmeyi inanılmaz seviyorum yani kafama eserse çıkar gezerim yanımda illaki birisi olması gerekmez, sinemaya giderim, tiyatroya giderim, bölümümle ilgisi olan çeşitli kurslara giderim, kitap okurum, hikaye yazarım vs. Bu derece kendi halinde biriyim anlayacağınız. Bir toplulukta sohbete fazla girmem çünkü yapılan ya geyik muhabbet olur ya da dedikodu. Beni ilgilendirmiyor ki, derim. Ama bu insanlar tarafından yalnız, sıkıcı vb. şekilde lanse ediliyor.
Kendi özgürlüğüme çok düşkünüm, nefes alabilmeliyim bir ortamda her zaman kaçıp gidebileceğim bir kapı aralık kalmalı. Hiç aşık olmadım hatta hayatımda biri de olmadı bunun yüzünden. Her sohbette bir dereceden sonra sıkılıyorum.
Bu sene okulum bitecek ve iş arayışına gireceğim. Sağlık yönetimi okuyorum, bu da öyle kendi halinde bir meslek değil. Yükselmek için biraz konuşkan, enerjik ve iletişimi çok kuvvetli olmak gerek. İş iletişim konusunda çok sorunum olmaz çünkü kendimi geliştiriyorum ama şu günlük iletişim var ya "Daha daha nasılsın, ne yapıyorsun, hadi fal bakalım, şu bunu giymiş, bu onu almış." vs. bu konuşkanlık bende yok. Bu da çevreye kendimi kendini beğenmiş ve sıkıcı biri olarak gösteriyor beni. İş hayatında da bu negatif bir durum, bunun için ne yapmalıyım?