Kesinlikle affetmem diyorum..Ama bi yandan da başıma gelmediği için bişi diyemiorum.Sanırım o anki psikolojiye,duruma bağlı bişi bu..Oldu da affetsem bile asla eskisi gibi olmam heralde..Benim annem de yaşadı 1 kez bunu..Ve inanın çok zor bişi ...Benim o yüzden asla erkeklere güvenim yok...
en kotusu ne bılıyormusunuz cok guvenıpte yıkılmak herseyın guzel gıttıgıne ınanaıpta bır bakıyorsunuzkı aldatılıyormussunuz ogrendıgınızdede gec ve cok buyuk yıkım oluyor bu benım basıma geldı ve sımdı guvenmıyorum artık resmen paranoyak olmaya basladım ve hayatım mutsuz ve suphelerle gecıyor aslında bıtmeye mahkum bır evlılık cunkı artık hıcbısey eskısı gıbı degıl ve olmuyor malesef
SENİ ÇOK İYİ ANLIYORUM..BİR YUVANIN BOZULMASI KOLAY DEĞİL..AMA OLMUYOR İŞTE..BİR KEZ ALDATILDIMI İNSAN TÜM GÜVEİ GİDER..HER AN ŞÜPHE EDER..BÖYLE BİR İLİŞKİ BİTMİŞTİR ARTIK....NE KADAR UĞRAŞILSA UNUTULMAZ...GELECEĞE BAKMAK İMKANSIZ BENCE..İHANETTEN SONRA....:1no2:
Bende asla affetmem diyorum ama yasamadigim için bilemem de diyebilirim..Allah yasatmasin kimseye de)
Burda arada anlatilan yazilan yazilardan sonra affedenlerin cok oldugunu gordukce Allah korusun yasarsam affedenler kervanina katilirmiyim diyede dusunmeden edemedim...
yorum yazarken, kişilik saldırısında bulunmazsak çok daha güzel olur, kimseyi kırmamış oluruz böylece.. kim affeder kim affetmez yazsın.. ama "affeden onursuzdur" cümlesini hiç yakıştıramıyorum... Yaşamayan bilemez..!! bir sürü sebepleri vardır... ya karşındakinin bir kez yaptığı hatayı anladığını..ve çok pişman olduğunu anlarsın kesin inanırsın... ya çok seviyorsundur..ondan ayrılmak sana birlikte yaşarken çektiğin acıdan daha çok acı verecektir... ya da mecbursundur affetmeye başka seçeneğin yoktur!!!!!!!!! Asla! asla dememek lazım şu hayatta... her yeni gün farklı bir olayla karşılaşıyoruz...her durumda verdiğimiz tepki farklı oluyor... tepkilerimizi de düzgün bir şekilde dile getirirsek çok memnun olurum... !!!!!!!!!
yaşamadığım için bişe diyemiorum annem affetmişti cocukları için bizim için zaman tanıdı ama babam bu zamanı iyi degerlendiremedi annem kadar bizi düşünmedi erkeklerin gözü bi döndümü cocuklarını bile görmüo gözleri bu şekilde oldugunda tabiki affetmezdim sanırım duruma göre hareket ederdim cocuklarım varsa ama daha cocugum bile yoksa hiç düşünmez ayrılırdım allah kimseye göstermesin
ya arkadaslar ben yasadım bu olayı ama af attım demıyorum allah kımseyı caresız bırakmasın af etmıyorsunuz ama aynı ınsanla yasamak mecburıyetınde kalıyosunuz
artı bende cok tepkılı bır ınsandım ve esımden asla beklemezdım ama ayakta uyutulmusumda haberım yokmus sımdıyse artık guven asla yok ona sakat ama dunya tatlısı bır oglum var herseyım ve yasama gucum o kısacası esım kendını sıfırladı gozumde
kimseye kişisel sadırıda bulunan yok..söylenen şu..hiç bir kadın affetmez..sadece affetmiş gibi görünür..ama içindeki güven bitmiştir..hiç bir şey eskisi gibi olamaz....!!!
affetmiş gibi görünmek başka gerçekten iç dünyasında affetmek başka şey...lüften iyi algılayalım...