- 16 Eylül 2006
- 24.056
- 18.169
- 823
- 37
- Konu Sahibi KarKralicesi
-
- #1
Gecenin ikindisinde yitirdim uykuyu
Beş duyumu felç etti gidişin
Körebeler ilişti çocukluk düşlerime
Korkak bir özne gibi gizlendin sen her şiirimde
Birinci çoğul şahıs olamadık hiç ‘‘biz’’
Bu gece içkiliyken il oluyor içim.
Acının sert darbeleri kötürüm bıraktı ruhumu
Gözyaşlarımı mumyaladım
Usta bir katil kimliğine bürünüp
Kibar ve efendiydin beni öldürürken
Öfkeli dalgaların dövdüğü çıplak ayaklarım
Tenimi okşayan rüzgardan şikayetçi değilim
Sigarandan çatırdayarak kopan düşen kül gibi
Düştün serildin önüme ömrüme her şeyinle
ıkimizde fena değildik sahnede iyi oynadık rolümüzü
Sen bozguncu Bizans’tın!
Bense bozguna uğratılmış ıstanbul
Yerçekimini kandırıp ayyuka çıktı çığlıklarım
Şizofrenler için hayat;
çok bilinmeyenli denklemi çözmek olsa gerek.
Savaşarak ve sövüşerek yenildik biz hayat sınavında
Kalemime dokunsan uluorta kusacak terbiyesiz
Fırtınanın koca şehirlere kafa tuttuğu gecelerde
Her sabah kendimi seninle kaldırdım
Her sabah kendimi seninle kandırdım ben. Bebeyim
Sana yazdıklarımı artık cesetlere okuyorum
Onlarda duyarsız ve aldırış etmiyorlar bana
Vurup kırmıyorlar sen gibi çekip gitmiyorlar.
Bu gece içkiliyken il oluyor içim
Ya annem ölmüş ya sevgili gitmiş
söyleyemem!
Sağırla dilsizin şakalaşması gibi
saçma-sapan ayrılıklar var güncemde.
Köpüren köpekler gibi ısırıyor bedenimi yokluğun.
Yokluğun kalbimin altındaki serseri mayın
‘-imdat polis’ demek aptallık olur bilirim.
Bu gece
Çocuklar gibi korkuya abandım
abandım en son aldığım bıçakla damarlarıma.
Sonra…
-
ıçkiliyken il oluyor içim!
alıntıdır....
Son düzenleme: