Icinizdeki yaprak kimildayamaz bazen

ICINIZDEKI YAPRAK KIMILDAYAMAZ BAZEN

Icinizde yaprak kimildamaz ya bazen hani.. Hicbir duygusuz kalmissinizdir..
Ozlemezsiniz kimseyi.. Istemezsiniz hicbir seyi.. Sevgi dallariniza
sular yurumez artik, kurur kalir citirtilarla surgunleri.. Hicbir cumlenin
basi yoktur ve sonu da; hatta sozcuklerin ilk hecesinde kalir.. Ne fazla,
ne eksIksini zdir, bilemezsi niz, anlayamaz siniz...
Yureginiz bir tavan arasidir, dusleriniz bir yangin bahcesi, umut
martilariniz haykirissiz,
Yaptiklarinizdan mi pismansinizdir, yapamadiklarinizdan mi?
Yasamak isteyip de yasayamadiklarinizin ozlemi mi yasatiyordu sizi,
yoksa yasayamadiklarinizin girdabinda mi tukendiniz?
Erteleyip, biriktird iginiz duslerinizin sancisi mi su an
kivrandiran sizi;yoksa hicbir sanciyi hissedeme yecek kadar gec mi kaldiniz
artik..??
En cok unutmaya calistiklariniz mi yasatiyor sizi, en unutulama z
olanlara olan ozlemleriniz mi..??
En ozlediginiz mi, en cok unutmaya cabaladiginiz, yoksa o mu en
unutmak istediginiz..??
Galiba icimizi en cok acitan, goze alamadiklarimiz ve alamadikca
da, ozlemiyle icimizde besleyip buyuttuklerimizdir... Onlar bir an gelir,o
kadar buyurler ki, tasarlar icinizden, bedeniniz den, ruhunuzda n, kimsesiz
kalirsiniz, kendinizs iz hatta...
Adini koyabildiginiz hicbir duyguyu yardiminiza gelmez, duymaz bile
sizi... Siginaksizsinizdir, kendinize bile...
icinizde bir daha geri gelmemek uzere giden bir seylerin kanat seslerini n
kulaklarinizdaki sagirligina mahkum edilmisliginde kivranmaktayken- , yarim
birakmayin artik yureginizin seruvenleri,
kimiltisiz kalmasin icinizin yapraklari

alintidir