- 30 Kasım 2023
- 374
- 22
-
- Konu Sahibi snowflowers
- #1
Merhaba kızlar çok sıkıldım artık içimi dökmeye ihtiyacım var. İçimi dökeceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim.
Öncelikle iki yıllık evliyim. Sebepsiz hamile kalamıyorum. Aslında belki de en iyisi şu an çocuk olmamasıdır bilemiyorum.
Ben çok zor çocukluk geçirdim anne ve babamın tartışmaları çoktu. Şu an daha da artarak devam ediyor çoğu sorunlar. Ailenin en büyük çocuğuyum. Erken yaşta evlendim bu sıkıntılardan kurtulmanın tek yolu bu olarak gördüm, bir an önce gitmek istedim bu evden, o kadar pişmanım ki keşke birşeylerin erken farkına varsaydım. Birinci hatam buyudu ikincisi de eşimin ailesiyle aynı binada oturmak. Herşey göze geliyor, herşey söyleniyor. Yani bunaldım artık birşeyleri kafama takmaktan düşünmekten artık kendime değer vererek hiçbir şey düşünmeyerek yaşamak istiyorum. Ama elimde değil. Annemler sorun yaşayınca kahroluyorum, anneme çok üzülüyorum. O da sıkıntıdan bize yanlış şeyler söylüyor davranışlarının farkında değil ama bizim için çok çabaladı hakkını yemek istemiyorum. neden böyle diye düşünüyorum kendimi suçlu hissediyorum. Halbuki benim suçum yokki, bende istemezdim ailemin böyle olmasını. Kardeşlerim için ayrı üzülüyorum gelecekleri nasıl olucak diye. Burda kv, görümce, o bunu yaptı bu şunu dedi, ayrı üzülüyorum, çocuk Yok ayrı üzülüyorum, hayatımda olumlu giden tek birşey yok galiba.
Yani tâbi daha büyük dertleri olanlar vardır hepsine rabbim yardım etsin. ama herkesin derdi kendine büyük. Artık ne yapacağımı, ileride neler olacağını bilmiyorum. Hepimizin hakkında hayırlısının en güzeli olsun
Cevapladığın için çok teşekkür ederimCanım birtanem, şuan hala yaşın küçük, hayatında bu kadar sorun ve huzursuzluk varken, ısrarla çocuk beklentisine girmen doğru değil. Azıcık akıllı davran. Kendi hayatını düzenr koymadan yapacağın çocuğa yazık değil mi? Bak sen kendi annenr üzülüp duruyorsun, aynı şeyi niye çocuğun yaşasın. Lütfen korun çocuk yapma kendine ve hayatına zaman tanı.
İşe bulabilirsen git işe gir çalış, kenara para koy, ayrı binads eve çıkmaya çalış, biraz gez tatil yap kocanı tanı.
Cevapladığın için çok teşekkür ederim.
Şu an Yaz kursu açıp öğretmenlik yapicam. Eşim de çalışıyor evlenirken bazı borçlar vardı hala bitmedi ona da üzülüyorum. Yani yanlış anlaşılmasın eşimin evi arabası vs var kayinbabamın maddi durum iyi çocuk olursa fazlasıyla ihtiyaçlarını karşılayabiliriz . Eşim borçlarından babasının haberinin olmamasını istiyor Sadece .
Kafamın içi çok karışık bazen ne istediğimi inanin bende bilmiyorum.
Yok eşim erken yaşta iş hayatına başlamış. O zamandan beri birikimleri var. biz tanışmadan önce de arabasını yükseltmek için kredi çekmiş daha sonra düğün vs olunca masraflarla biraz çoğaldı ama öyle büyük bir Mevla değil 150 bin falan borç. Tabi ki ona buna güvenerek çocuk yapılmaz. Maddi açıdan bir problemimiz yok.Çocuğun annesi babası bakar çocuğa. Kayınbabanın maddi durumu ayrı sizin durumunuz ayrı. Belliki ev araba kocanın ailesinin desteği ile var. Bu insanlarla aranız bozulda hepsini alırlar. Niye onları güvence olarak görüyorsun çok yanlış bu. Sizin evinizin hesabı kitabı ayrı, onların ayrı. Üstelik maalesef belliki psikolojik olarak bebeğe hazır değilsin. Borçlarınızda var. Hem maddi hem manevi bu kadar zorluk varken çocuk konusunu zorlamak doğru değil. lütfen bilinçli davran.
Eşimin evi var kendi aldığı ama o da buraya çok yakın. Onu satıp başka yerden alalım diyorum kabul etmiyor. Ailemle de mesafe koyunca kendimi kötü hissediyorum. Keşke yapabilsem desiklerinizi.Anlattığınız ortama çocuk getirmek için acele etmeyin. Önce aile apartmanından uzaklaşabilşir misiniz ona bakın. Kendi aileniz de size çok sıkıntı yaratıyorsa mesafe koyun.
İmkanınız varsa kocanızla şehir dışına ve mümkünse en uzak ile taşının. İçsel huzur da olur çocuk da.Merhaba kızlar çok sıkıldım artık içimi dökmeye ihtiyacım var. İçimi dökeceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim.
Öncelikle iki yıllık evliyim. Sebepsiz hamile kalamıyorum. Aslında belki de en iyisi şu an çocuk olmamasıdır bilemiyorum.
Ben çok zor çocukluk geçirdim anne ve babamın tartışmaları çoktu. Şu an daha da artarak devam ediyor çoğu sorunlar. Ailenin en büyük çocuğuyum. Erken yaşta evlendim bu sıkıntılardan kurtulmanın tek yolu bu olarak gördüm, bir an önce gitmek istedim bu evden, o kadar pişmanım ki keşke birşeylerin erken farkına varsaydım. Birinci hatam buyudu ikincisi de eşimin ailesiyle aynı binada oturmak. Herşey göze geliyor, herşey söyleniyor. Yani bunaldım artık birşeyleri kafama takmaktan düşünmekten artık kendime değer vererek hiçbir şey düşünmeyerek yaşamak istiyorum. Ama elimde değil. Annemler sorun yaşayınca kahroluyorum, anneme çok üzülüyorum. O da sıkıntıdan bize yanlış şeyler söylüyor davranışlarının farkında değil ama bizim için çok çabaladı hakkını yemek istemiyorum. neden böyle diye düşünüyorum kendimi suçlu hissediyorum. Halbuki benim suçum yokki, bende istemezdim ailemin böyle olmasını. Kardeşlerim için ayrı üzülüyorum gelecekleri nasıl olucak diye. Burda kv, görümce, o bunu yaptı bu şunu dedi, ayrı üzülüyorum, çocuk Yok ayrı üzülüyorum, hayatımda olumlu giden tek birşey yok galiba.
Yani tâbi daha büyük dertleri olanlar vardır hepsine rabbim yardım etsin. ama herkesin derdi kendine büyük. Artık ne yapacağımı, ileride neler olacağını bilmiyorum. Hepimizin hakkında hayırlısının en güzeli olsun
Bende çok isterdim başka şehirde olmayı. Böyle çok yıpranıyorum düşünmekten.İmkanınız varsa kocanızla şehir dışına ve mümkünse en uzak ile taşının. İçsel huzur da olur çocuk da.
Tek çözüm bu.Bende çok isterdim başka şehirde olmayı. Böyle çok yıpranıyorum düşünmekten.
Kesinlikle öyle inşallah olurTek çözüm bu.
Şimdi bende size bir arkadaşınız olarak sorayım bu senaryoya bir çocuk sence çok mu gerekli kanka hani bir elin yağda bir elin balda gibi çocuk olmasını istemenin sebebi ne tam olarak ?Merhaba kızlar çok sıkıldım artık içimi dökmeye ihtiyacım var. İçimi dökeceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim.
Öncelikle iki yıllık evliyim. Sebepsiz hamile kalamıyorum. Aslında belki de en iyisi şu an çocuk olmamasıdır bilemiyorum.
Ben çok zor çocukluk geçirdim anne ve babamın tartışmaları çoktu. Şu an daha da artarak devam ediyor çoğu sorunlar. Ailenin en büyük çocuğuyum. Erken yaşta evlendim bu sıkıntılardan kurtulmanın tek yolu bu olarak gördüm, bir an önce gitmek istedim bu evden, o kadar pişmanım ki keşke birşeylerin erken farkına varsaydım. Birinci hatam buyudu ikincisi de eşimin ailesiyle aynı binada oturmak. Herşey göze geliyor, herşey söyleniyor. Yani bunaldım artık birşeyleri kafama takmaktan düşünmekten artık kendime değer vererek hiçbir şey düşünmeyerek yaşamak istiyorum. Ama elimde değil. Annemler sorun yaşayınca kahroluyorum, anneme çok üzülüyorum. O da sıkıntıdan bize yanlış şeyler söylüyor davranışlarının farkında değil ama bizim için çok çabaladı hakkını yemek istemiyorum. neden böyle diye düşünüyorum kendimi suçlu hissediyorum. Halbuki benim suçum yokki, bende istemezdim ailemin böyle olmasını. Kardeşlerim için ayrı üzülüyorum gelecekleri nasıl olucak diye. Burda kv, görümce, o bunu yaptı bu şunu dedi, ayrı üzülüyorum, çocuk Yok ayrı üzülüyorum, hayatımda olumlu giden tek birşey yok galiba.
Yani tâbi daha büyük dertleri olanlar vardır hepsine rabbim yardım etsin. ama herkesin derdi kendine büyük. Artık ne yapacağımı, ileride neler olacağını bilmiyorum. Hepimizin hakkında hayırlısının en güzeli olsun
Sakın kendinizi oyalamak için çocuk yapmayın. Çocuk ilk başlarda insanı tüketen yoran bir varlık( canımız ciğerimiz orası ayrı)Cevapladığın için çok teşekkür ederim.
Şu an Yaz kursu açıp öğretmenlik yapicam. Eşim de çalışıyor evlenirken bazı borçlar vardı hala bitmedi ona da üzülüyorum. Yani yanlış anlaşılmasın eşimin evi arabası vs var kayinbabamın maddi durum iyi çocuk olursa fazlasıyla ihtiyaçlarını karşılayabiliriz . Eşim borçlarından babasının haberinin olmamasını istiyor Sadece .
Kafamın içi çok karışık bazen ne istediğimi inanin bende bilmiyorum. Çocuğu da bana arkadaş olur onunla ilgilenirken kafamdaki düşüncelerden kurtulurum diye istiyorum. Yanlış düşünüyor da olabilirim.
Kafam çok karışık ben bilmiyorum ki olsun mu olmasın mı. Bazen diyorum ki ailen zaten kendi halinde kayinvalidenler falan uğraşma bir çocuğum olsa onunla ilgilensem ona vakit ayırsam böyle sıkıntılardan uzak dursam diyorum. Bazen de olunca ya daha da artarsa bu sıkıntılar ya birşeyler olur da çocuk arada kalırsa diye düşünüyorum. İnanın fikirlere çok ihtiyacım var ne yapacağımı bilmiyorum.Şimdi bende size bir arkadaşınız olarak sorayım bu senaryoya bir çocuk sence çok mu gerekli kanka hani bir elin yağda bir elin balda gibi çocuk olmasını istemenin sebebi ne tam olarak ?
Çok teşekkür ederimSakın kendinizi oyalamak için çocuk yapmayın. Çocuk ilk başlarda insanı tüketen yoran bir varlık( canımız ciğerimiz orası ayrı)
maddiyi de geçtim manevi yönden çok güçlü olmak lazım. Dopunca zaten lohusalık olayı var üstüne aynı apartmandasınız kayınvalide karışması var. Bozuk ruh haliyle karşılanacak şeyler değil.. Rabbim belkide bu yüzden bekletiyordur. Siz ne zaman huzurlu olursanız bebeğiniz de o zaman yanınıza gelir inş. Siz önce kendi iç huzurunuzu bulun.
Anladığım kadarıyla bu hayatta mutluluğu pek yakalayamamış birisiniz.kendiniz de söylüyorsunuz bu dünya dertten, sorundan başka birşey değil.ee o zaman niye kendi memnun olmadığınız bir yere başkalarını getirmeye çalışıyorsunuz.bu mantıklı mı sizce? Öyle çok da istemiyorsunuz sanki.canınız sıkılıyor gibi geldi bana.haa kendi görüşüm de bu yönde zaten.dertten başka birşey değil bu dünya.bence neslimiz tükenmeli.kendim de yapmayacağım.siz de yapmayın bence.Merhaba kızlar çok sıkıldım artık içimi dökmeye ihtiyacım var. İçimi dökeceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim.
Öncelikle iki yıllık evliyim. Sebepsiz hamile kalamıyorum. Aslında belki de en iyisi şu an çocuk olmamasıdır bilemiyorum.
Ben çok zor çocukluk geçirdim anne ve babamın tartışmaları çoktu. Şu an daha da artarak devam ediyor çoğu sorunlar. Ailenin en büyük çocuğuyum. Erken yaşta evlendim bu sıkıntılardan kurtulmanın tek yolu bu olarak gördüm, bir an önce gitmek istedim bu evden, o kadar pişmanım ki keşke birşeylerin erken farkına varsaydım. Birinci hatam buyudu ikincisi de eşimin ailesiyle aynı binada oturmak. Herşey göze geliyor, herşey söyleniyor. Yani bunaldım artık birşeyleri kafama takmaktan düşünmekten artık kendime değer vererek hiçbir şey düşünmeyerek yaşamak istiyorum. Ama elimde değil. Annemler sorun yaşayınca kahroluyorum, anneme çok üzülüyorum. O da sıkıntıdan bize yanlış şeyler söylüyor davranışlarının farkında değil ama bizim için çok çabaladı hakkını yemek istemiyorum. neden böyle diye düşünüyorum kendimi suçlu hissediyorum. Halbuki benim suçum yokki, bende istemezdim ailemin böyle olmasını. Kardeşlerim için ayrı üzülüyorum gelecekleri nasıl olucak diye. Burda kv, görümce, o bunu yaptı bu şunu dedi, ayrı üzülüyorum, çocuk Yok ayrı üzülüyorum, hayatımda olumlu giden tek birşey yok galiba.
Yani tâbi daha büyük dertleri olanlar vardır hepsine rabbim yardım etsin. ama herkesin derdi kendine büyük. Artık ne yapacağımı, ileride neler olacağını bilmiyorum. Hepimizin hakkında hayırlısının en güzeli olsun
Merhaba kızlar çok sıkıldım artık içimi dökmeye ihtiyacım var. İçimi dökeceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim.
Öncelikle iki yıllık evliyim. Sebepsiz hamile kalamıyorum. Aslında belki de en iyisi şu an çocuk olmamasıdır bilemiyorum.
Ben çok zor çocukluk geçirdim anne ve babamın tartışmaları çoktu. Şu an daha da artarak devam ediyor çoğu sorunlar. Ailenin en büyük çocuğuyum. Erken yaşta evlendim bu sıkıntılardan kurtulmanın tek yolu bu olarak gördüm, bir an önce gitmek istedim bu evden, o kadar pişmanım ki keşke birşeylerin erken farkına varsaydım. Birinci hatam buyudu ikincisi de eşimin ailesiyle aynı binada oturmak. Herşey göze geliyor, herşey söyleniyor. Yani bunaldım artık birşeyleri kafama takmaktan düşünmekten artık kendime değer vererek hiçbir şey düşünmeyerek yaşamak istiyorum. Ama elimde değil. Annemler sorun yaşayınca kahroluyorum, anneme çok üzülüyorum. O da sıkıntıdan bize yanlış şeyler söylüyor davranışlarının farkında değil ama bizim için çok çabaladı hakkını yemek istemiyorum. neden böyle diye düşünüyorum kendimi suçlu hissediyorum. Halbuki benim suçum yokki, bende istemezdim ailemin böyle olmasını. Kardeşlerim için ayrı üzülüyorum gelecekleri nasıl olucak diye. Burda kv, görümce, o bunu yaptı bu şunu dedi, ayrı üzülüyorum, çocuk Yok ayrı üzülüyorum, hayatımda olumlu giden tek birşey yok galiba.
Yani tâbi daha büyük dertleri olanlar vardır hepsine rabbim yardım etsin. ama herkesin derdi kendine büyük. Artık ne yapacağımı, ileride neler olacağını bilmiyorum. Hepimizin hakkında hayırlısının en güzeli olsun
Çocuk olunca o dertler katlanarak büyür,çünkü sizin iç huzurunuz yok Oyalaniyim diye çocuk yapılmaz.Hobi edinilir,ortam değiştirilir vb.....Kafam çok karışık ben bilmiyorum ki olsun mu olmasın mı. Bazen diyorum ki ailen zaten kendi halinde kayinvalidenler falan uğraşma bir çocuğum olsa onunla ilgilensem ona vakit ayırsam böyle sıkıntılardan uzak dursam diyorum. Bazen de olunca ya daha da artarsa bu sıkıntılar ya birşeyler olur da çocuk arada kalırsa diye düşünüyorum. İnanın fikirlere çok ihtiyacım var ne yapacağımı bilmiyorum.