Merhaba arkadaslar,
Bu aralar kafam biraz dolu, bunların hepsini paylaşabileceğim bir kisi olmadıgı (aslında cogu arkadaşıma icimi dökmeye utandigim icin) icin buraya yazıyorum.
Bir kaç sene once ailemin durumu iyiydi, ama sonra bazı hatalar ve talihsizliklerden sonra ailem batti, ve çok fazla borcumuz var (15 sene calissam da pek ödeyemeyeceğim bir rakam). Okula basladigim zaman (3 sene once) durumumuz iyi olduğu icin yurtdisinda bir üniversiteye kaydoldum, ve su an kısmetse son donemim. Ailem bu donem bana para gonderemedigi icin hafta sonları calisiyorum (12ser saat cumartesi ve pazar). Kendimi hem is , ve hafta ici 5 gun de okula gittiğim icin cok yorgun hissediyorum. Kazandigim para cok şükür odamın kirasına yemek masrafima, ve telefon faturama yetiyor (ne eksik, ne fazla). Yalnız ailem calistigimi bilmiyor çünkü onları endişelendirmek istemiyorum. (bu donem gecen ay bana 500 euro göndermişlerdi yok halleriyle). Isimi bulduğumda ve anneme söylediğimde endişelendiğinde icin o iste calismami istemedi (hasta bakiciligi gibi). Ama ben yinede calismaya başladım cunku kiramı geciktirince ev sahibim beni evden çıkarmakla tehdit etti (depozitoyu da ödeyemediğim icin hakli olarak cok kirici sözler söyledi paran yok niye buradasın gibi). Calistigimi anneme söylemek istiyorum, ama endiselenecegini biliyorum söylersem. Sizce bunu söylemeli miyim?
Bir an once mezun olup, burada bölümümle ilgili bir is bulup aileme de her ay düzenli para göndermek istiyorum cunku annem ve babam yaşlandılar. Babam su an bir şirkette calisiyor ama maaşı hep borçlara gidiyor, yani kit kanaat geciniyorlar. Bu olanlara ragmen cok hayırsız bir abim var. Zamanında cok kumar borcu yaptı ve hep ebeveynlerime yikti o borçları. Bir de çalma huyu var, mesela evde birinin çantasında 20 lira olsa bile alır cüzdandan. Hatta eve gelen bazı misafirlerden de çaldı bir kaç defa, onun icin bazı tanidiklarimiz eve gelince cantalarini hakli olarak yanlarından ayırmıyorlar. Cok utanç verici.
Bu arada yazin nişanlandım (yabancı biriyle), ve nişanlım ailem istediği icin bana bir kaç tane bilezik takti. Bunu ailemin istemesi bana cok koydu, nişanlımdan maddi beklentim olsun istemiyorum. Zaten param olmadıgı zamanlarda bana bazen beni hiç kırmadan harçlık verirdi, o bile mahcup hissettiriyor kendimi. Neden butun geleneklere uymak zorundaydım ki? Ve bu gelenekler neden sadece karşı taraftan beklenildi? Sitem etmiyorum, ama sadece bunu anlamak istiyorum. Normalde ailem nisanda 1 bilezik takti, ama nişanlımdan 10 tane takmasını istediler. Bu beni incitti, bunu isterken keske benim gururumu da biraz göz önünde bulundursalardı. Yetmezmis gibi abim nisana akrabaların zoruyla geldi. Annem, babam ve abim, hepsi nisanda somurttular hep. Resimleri görseniz anlarsınız.
Bir de nisandan 1 hafta sonra abim benden bileziklerimi istedi (bankada kasaya koydum, ve vermedim cunku gene car cur edicek ve kumar oynayacaktı verirsem). Oyle olmasa bile nisanlimin yemeyip, içmeyip zorluklarla biriktirdiği parayla alinan bilezikleri abime vermek istemedim. Tabi vermeyeceğimi soyleyince, bana agiza alınmayacak küfürler etti. Dusununce bana verilen imkanlar ona da fazlasiyla verildi eskiden. Hatta arkadaslariyla araba kiralayıp tatillere bile giderdi. Ben bunları hiç yapmadım, cunku öyle bir param hiç olmadı. Ailemin durumu iyiyken bile beni simartmadilar (düşününce iyi ki de simartmamislar, yoksa Belki ben de öyle olurdum). Hatırlıyorum 4 sene önceki dogum günümde babam arayıp evi temizlemedim diye azarlamisti (o aralar antidepresan kullaniyordum), annem ise bana 2 beden kucuk ucuz bir kazak alıp, abime marka mont almisti. Hediyenin fiyatında degilim, ama en azından abime montunu benim o günkü dogum günümden once verebilirdi. Kiskanmistim o gun cok. Hem dogum günümde herkes depresyonda olmama ragmen surat asmisti ve ben odamda ağlayarak gecirdim o geceyi. Pastami da onlar yemişti. Boyle icimde birikmiş cok anilar var, bunlardan belki 10 kat kötüleri var, ama kendime hatırlatınca ağlama krizine giriyorum.
Tabi, bunlar sadece hikayenin kucuk bir kismi. Anneminde abimi kucukken cok simarttigini düşünüyorum (annem, ve babam boşandı ben kucukken). Babam abime hep kotu davranmış kucukken biz, belki de ondan boyle oldu. Babam ona kotu davrandigi icin, abim de hep bana cok kotu davrandı hayatim boyunca. Hep dövdü beni. Mesela 10 yasindayken askili giydiğim icin dövdü, yada lisede bir kere bir kiz arkadasimin dogum günü kız erkek karisikti diye dövdü vs. Guya namusunu korudu beyefendi, ama peki kiz kardeşinin nisan altinini isterken nerede? Yada namus sadece kendinden kucuk kız çocuğunu mu dövmekti? Annem de cok göz yumdu onun bu hareketlerine, beni savunmadi hiç. Hep alttan almamı söyledi. Hala annem ona karşı cok yumuşak, mesela evde yazin gidince her isi ben ve annem yaparız, ama abim olacak kisi uzanır koltuğa su sisesini yere atar, bizim temizlediklerimizi pisletir vb. Cok sinirim bozuluyor bu ayrıma. Hem calismiyor, hem de evde hiç birseye yardimci olmuyor. Üstüne bir de mahkemesi var ve büyük ihtimal annem onun kefaletini nasıl ödeyeceğini düşünüyor borçlara ek olarak.
Kusra bakmayın, cok uzun yazdım. Ama icimi dökmeye ihtiyacım vardi.
Bu aralar kafam biraz dolu, bunların hepsini paylaşabileceğim bir kisi olmadıgı (aslında cogu arkadaşıma icimi dökmeye utandigim icin) icin buraya yazıyorum.
Bir kaç sene once ailemin durumu iyiydi, ama sonra bazı hatalar ve talihsizliklerden sonra ailem batti, ve çok fazla borcumuz var (15 sene calissam da pek ödeyemeyeceğim bir rakam). Okula basladigim zaman (3 sene once) durumumuz iyi olduğu icin yurtdisinda bir üniversiteye kaydoldum, ve su an kısmetse son donemim. Ailem bu donem bana para gonderemedigi icin hafta sonları calisiyorum (12ser saat cumartesi ve pazar). Kendimi hem is , ve hafta ici 5 gun de okula gittiğim icin cok yorgun hissediyorum. Kazandigim para cok şükür odamın kirasına yemek masrafima, ve telefon faturama yetiyor (ne eksik, ne fazla). Yalnız ailem calistigimi bilmiyor çünkü onları endişelendirmek istemiyorum. (bu donem gecen ay bana 500 euro göndermişlerdi yok halleriyle). Isimi bulduğumda ve anneme söylediğimde endişelendiğinde icin o iste calismami istemedi (hasta bakiciligi gibi). Ama ben yinede calismaya başladım cunku kiramı geciktirince ev sahibim beni evden çıkarmakla tehdit etti (depozitoyu da ödeyemediğim icin hakli olarak cok kirici sözler söyledi paran yok niye buradasın gibi). Calistigimi anneme söylemek istiyorum, ama endiselenecegini biliyorum söylersem. Sizce bunu söylemeli miyim?
Bir an once mezun olup, burada bölümümle ilgili bir is bulup aileme de her ay düzenli para göndermek istiyorum cunku annem ve babam yaşlandılar. Babam su an bir şirkette calisiyor ama maaşı hep borçlara gidiyor, yani kit kanaat geciniyorlar. Bu olanlara ragmen cok hayırsız bir abim var. Zamanında cok kumar borcu yaptı ve hep ebeveynlerime yikti o borçları. Bir de çalma huyu var, mesela evde birinin çantasında 20 lira olsa bile alır cüzdandan. Hatta eve gelen bazı misafirlerden de çaldı bir kaç defa, onun icin bazı tanidiklarimiz eve gelince cantalarini hakli olarak yanlarından ayırmıyorlar. Cok utanç verici.
Bu arada yazin nişanlandım (yabancı biriyle), ve nişanlım ailem istediği icin bana bir kaç tane bilezik takti. Bunu ailemin istemesi bana cok koydu, nişanlımdan maddi beklentim olsun istemiyorum. Zaten param olmadıgı zamanlarda bana bazen beni hiç kırmadan harçlık verirdi, o bile mahcup hissettiriyor kendimi. Neden butun geleneklere uymak zorundaydım ki? Ve bu gelenekler neden sadece karşı taraftan beklenildi? Sitem etmiyorum, ama sadece bunu anlamak istiyorum. Normalde ailem nisanda 1 bilezik takti, ama nişanlımdan 10 tane takmasını istediler. Bu beni incitti, bunu isterken keske benim gururumu da biraz göz önünde bulundursalardı. Yetmezmis gibi abim nisana akrabaların zoruyla geldi. Annem, babam ve abim, hepsi nisanda somurttular hep. Resimleri görseniz anlarsınız.
Bir de nisandan 1 hafta sonra abim benden bileziklerimi istedi (bankada kasaya koydum, ve vermedim cunku gene car cur edicek ve kumar oynayacaktı verirsem). Oyle olmasa bile nisanlimin yemeyip, içmeyip zorluklarla biriktirdiği parayla alinan bilezikleri abime vermek istemedim. Tabi vermeyeceğimi soyleyince, bana agiza alınmayacak küfürler etti. Dusununce bana verilen imkanlar ona da fazlasiyla verildi eskiden. Hatta arkadaslariyla araba kiralayıp tatillere bile giderdi. Ben bunları hiç yapmadım, cunku öyle bir param hiç olmadı. Ailemin durumu iyiyken bile beni simartmadilar (düşününce iyi ki de simartmamislar, yoksa Belki ben de öyle olurdum). Hatırlıyorum 4 sene önceki dogum günümde babam arayıp evi temizlemedim diye azarlamisti (o aralar antidepresan kullaniyordum), annem ise bana 2 beden kucuk ucuz bir kazak alıp, abime marka mont almisti. Hediyenin fiyatında degilim, ama en azından abime montunu benim o günkü dogum günümden once verebilirdi. Kiskanmistim o gun cok. Hem dogum günümde herkes depresyonda olmama ragmen surat asmisti ve ben odamda ağlayarak gecirdim o geceyi. Pastami da onlar yemişti. Boyle icimde birikmiş cok anilar var, bunlardan belki 10 kat kötüleri var, ama kendime hatırlatınca ağlama krizine giriyorum.
Tabi, bunlar sadece hikayenin kucuk bir kismi. Anneminde abimi kucukken cok simarttigini düşünüyorum (annem, ve babam boşandı ben kucukken). Babam abime hep kotu davranmış kucukken biz, belki de ondan boyle oldu. Babam ona kotu davrandigi icin, abim de hep bana cok kotu davrandı hayatim boyunca. Hep dövdü beni. Mesela 10 yasindayken askili giydiğim icin dövdü, yada lisede bir kere bir kiz arkadasimin dogum günü kız erkek karisikti diye dövdü vs. Guya namusunu korudu beyefendi, ama peki kiz kardeşinin nisan altinini isterken nerede? Yada namus sadece kendinden kucuk kız çocuğunu mu dövmekti? Annem de cok göz yumdu onun bu hareketlerine, beni savunmadi hiç. Hep alttan almamı söyledi. Hala annem ona karşı cok yumuşak, mesela evde yazin gidince her isi ben ve annem yaparız, ama abim olacak kisi uzanır koltuğa su sisesini yere atar, bizim temizlediklerimizi pisletir vb. Cok sinirim bozuluyor bu ayrıma. Hem calismiyor, hem de evde hiç birseye yardimci olmuyor. Üstüne bir de mahkemesi var ve büyük ihtimal annem onun kefaletini nasıl ödeyeceğini düşünüyor borçlara ek olarak.
Kusra bakmayın, cok uzun yazdım. Ama icimi dökmeye ihtiyacım vardi.
abinizin kefaletini Nisan bilezikleriyle odetmek isterler. Olurda annenizin böyle bir talebide olursa çok üzgünüm anne bu mümkün değil, durumlar belli ve sizde eminim o bilezikleri benim geleceğimi düşünerek istemişsinizdir nisanlimdan o yüzden veremem de. Az kalmış kuzum rahata kavusmana. Sık dişini. Yüzdün Yüzdün sonuna geldin. Güzel günlerin olsun ınşallah 
Umarım Boyle bir talebi olmaz annemin. Zaten nisandan sonra davetliler tarafından takılan altınları ona verdim (adetler böyleymiş guya, bir de nisan icin yaptigi masrafları onlarla oducem dedi alırken)
annem onun benim gururumu incittigini idrak edemedi.
