İçim Acıyor...

Düşüncelerle uğraşmak,
Hergün yeni bir güne başlamanın heyecanınını yaşayamamak,
Çevreye attığın sahte gülücüklerin altındaki hüzünleri saklamak
Geceler boyu gözlerin tavanda sürekli kendinle çıkış yolları aramak
Gerçek mutluluğun neyde saklığını olduğunu unutmak
İçimi acıtıyor...
Çıkmazlardayım
Herkes yardım etmek için elini uzatırken,altında yatan çıkarları bilmek "Acaba"düşüncesiyle uzatılan ele adım atarken yüreğinin bir kere daha acıcağını bilmek çok zor.
Hayat bir gemi...Herkes binmiş kaptanın çizdiği rotaya doğru gidiyor.Kimi nereye varacağını bilsede,kimi takılmış gidiyor.
Ben ise gemiye asılmış beklerken "Yok mu yardım edecek kayıyorum ne olur tutun beni"sessiz çığlıklarımı atarken herkesin uzaktan bakması mahvediyor beni..
Çıkış varmı diye düşünürken karşımda bir ışık...
Koşarken ya ayağım takılıyor yada kapanıyor o çıkış...
Benliğim içinde kaybolmok üzereyken son çırpınışlar fayda vermiyor artık
İçim acıyor...
Kalabalıktaki yalnızlıktan..
Ne olur herşeyimi alın ama umudumu bırakın,tüketmeyin onu ,o benim dayanma gücüm
Bitirmeyin onu yalvarışlarım nereye kadar...
Ya rab bu dertler eritiyo beni..Beni ben olmaktan çıkarma...Beni ve umutlarımı koru.
Senden başka gidecek hiçbir kapım yok...Sen içeri alsanda almasanda bekleyeceğim...
Sen bağışlayan affedensin...Beni de affedecekmisin...
Beni doğru yola ilet.Verdiğin emaneti senin alacağın güne kadar korumamı nasip et...