Beş ay önce ani bir mesef kesilmesi ve titreme ile başladi sorunum kendimi kaybetmiş gibiydim hayatan tat alamiyordum zevk alamıyordum mutsuzdum biraz zaman sonra düzelme katetmistim doktor kaygı bozukluğu demişti ilaç kullanmadim terapi aldım bir kaç seans pek bir etkisi olmadı bana hamileligin başında kendimi iyi hisediyordum ama son iki aydır ölu gibiyim ödüm kopuyor korkudan ya ağır tanı alirsam ya bipolar olmussam olmadiysam ya olacaksam hep diken üstündeyim ortamlara girmek istemiyorum utanıyorum kaç kilo verdim yemek yiyemiyorum artık bebeğimi bile düşünemiyorum 
ya doğarsa bakamasam hep mutsuz olup onada yansitirsam diye kafamin içinde sanki ben delirmisim hayatım bitmiş gitmiş gibi hamilelikten kaynakli mi bilmiyorum eşimden midem bulanıyor kokusu midemi bulandırıyor hep yanlizim genellikle ailem uzakta kimi kimsem yok birileri birşey dediğinde içime biraz Umut oluyor iyi olucam diye onsan sonra yine aynı korkular hayatan tat alamâma geleceğe dair umutsuzluk ve ağlamalarım da cabasi çok fazla ağlıyorum ben ne yaşıyorum bu geçici mi aetik ümidim tükendi 
ya doğarsa bakamasam hep mutsuz olup onada yansitirsam diye kafamin içinde sanki ben delirmisim hayatım bitmiş gitmiş gibi hamilelikten kaynakli mi bilmiyorum eşimden midem bulanıyor kokusu midemi bulandırıyor hep yanlizim genellikle ailem uzakta kimi kimsem yok birileri birşey dediğinde içime biraz Umut oluyor iyi olucam diye onsan sonra yine aynı korkular hayatan tat alamâma geleceğe dair umutsuzluk ve ağlamalarım da cabasi çok fazla ağlıyorum ben ne yaşıyorum bu geçici mi aetik ümidim tükendi