hosgeldın hayatıma.....

hoşgeldin hayatıma ....

canım kızım... hissetmiştim hamile olduğumu.. hiç bir belirtim yoktu ama ordaydın biliyorum...
mucizem...canım kızım...
adetlerim düzenliydi.. ama ben hamileydim işte...
neyse sizi öğrendiğimizde 9 haftalık olmuştunuz bile...
artık daha fazla dikkat ediyordum yemeğime uykuma...
büyüyordunuz günden güne..
doktorumuz ikiz dediğinde herşeyi çifter çifter görmeye başlamıştık babanla...

15 haftalık olduğunuzda garip bir şey hissettim taa kalbimin derininde... içimde bir huzursuzluk vardı ama adını koyamıyordum...
doktorumu aradım.. keyfim yok dedim...
yakın olduğu için iş çıkışı bir gel bakalım ufaklıklara dedi....
ve şok... birinizin kalbi durmuştu... içime doğmuştu....
ağladım günlerce.. gecelerce...
ama biriniz hala oradaydı...
canım kızım...mucizem....

zorlu bir hamilelikten sonra 9 ayımıza girmiştik..
normal doğum yapmak istiyordum....
dualar ediyordum...
43 haftalık oldun artık annecim...
ama yok gelmiyordun.. rahatın iyiydi demekii..
ama o gece belimde bir ağrı vardı..
anladım sancılarım başlamıştı...
28 saat sancı çekmiştim. ama hiçç açılma olamamıştı..
suni sancı veridler... ama bir terslik vardı.. içimde bir şeyler alsınlar seni artık diye bağırmak istiyordu..
doğumhaneye alındım.. artık görecektim seni.
ama o an butun sancım gitti... hiç hareket yoktu sende...
doktorum bana belli etmemeye çalışarak -hadi bakalım noraa bebişi sezeryanla alıcaz artık. çünkü kızın nazlanıyor -- dedi.
ama bir terslik vardı...
hemşirenin yüzünden anladım. ve ilerden gelen sadece o cümleyi duydum.- sanırım öldü-- dedi biri...
ağlıyordum..
alın beni diye yalvardım...

sezeryan sonrası 2 gün kendime gelememiştim.. yoğun bakımda tutulmuştum...

haberim yoktu. sadece kızımı düşündüm ayıldığımda...
gördüm onu.. yanımdaydı.. göğsümdeydi işte... ağlıyordum yine ama sevinçtendi bu kez...kokluyordum doya doya....

allahım dualarımı kabul etmiş yanımdaydın minik kızım...
mucizem.. annesinin canı...

allahım isteyen herkese nasip etsin böyle güzel bir duyguyu....
benimde hikayem böyle işte...

Allah bağışlasın yavrunu arkadaşım ama bişi merak ettim

neden 2 gün yoğun bakımda kaldın

Hayırlı olsun bebeğinizi güle güle büyütün ama neden 43 hafta beklettiler ki sizi anlam veremedim benimde 0ğlum 41 inci hafta bitmesine yakın sezeryanla doğmak zorunda kaldı çünki hiç sancım ve açılmam olmamıştı doktor suni sancı vericem artık doğmak zorunda demişti ama ben suni sancıyla doğma olasılığı zor ve çok uzun sürdüğü için sezeryanı tercih ettim.hemde bebeğimi riske atmak istemedim suyumda azalmıştı milat dolan bebeklerde bu bir risk normal doğum çok zor oluyo keşke doktorunuz sizi yönlendirseydi benim bildiğim 41 hafta dolunca riske sokmadan sezaryana alıyolar 43 hafta çok fazla beklemişler ama olsun ikinizde atlatmışsınız önemli olanda bu sağlıkla mutlulukla güle güle büyüt bebeğini

tesekkur ederım arkadaslar ..
bende neden 43
haftaya kadar bekledıgını bılmıyorum canım ınan..
ama sadece sunu bılıyorum bebek ıyı dedı sonuna kadar beklıcez demıstı bana...
yogun bakımda kaldım canım malesef.. cunku beyın kanaması gecırme rıskım vardı dogumda.. yuksek tansıyon nedenıyle...
allah kımseye boyle dertler vermesın ama kuzucum kollarımdaydı ya gerısı bostu yanı kızlar....

allah herkese nasıp etsın anne olmayı...

geçmiş olsun ALLAH analı babalı büyütsün