- Konu Sahibi minikcocuk
- #1
Günlerimiz olsun isterdim, en güzelinden. beraber gülebildiğimiz, beraber eğlenebildiğimiz günlerimiz. sonra yine günlerimiz olsun isterdim, beraber ağlayabildiğimiz, beraber yaşananlara sövebildiğimiz. birbirimize sıkı sıkı sarılıp her şeyin geçeceğine olan inancımızı artırabileceğimiz günlerimiz olsun isterdim. sen benim arkadaşım, dostum, sırdaşım, sevgilim ol isterdim. sadece sevdiğim adam değil. öyle ya da böyle olmadı. ben her şeyi içime atıp gitmek zorundayım artık. neden biliyor musun? çünkü yaşadıklarım ağır geliyor artık. her gece yastığa başımı koyduğumda, seninle olabilecekleri, yaşanabilecekleri düşünmekten, bir sağa bir sola dönmekten çok yoruldum. ama kendime söz vermiştim ya bu aşk için hiç bir zaman ağlamayacağım diye. ağlamıyorum gerçekten. ne zaman hüzünlensem, hemen geçirdiğimiz güzel vakitleri düşünüyorum suratımda aptal bir sırıtmayla çıkıyorum o hüzünden. sonrasında tabi, yaşadığımız o güzel vakitlerin çoğalmamış olması da hüzünlendiriyor ama bu bir döngü işte. kendi kendime seninle başa çıkmaya çalışıyorum. nasıl yapabileceğimi bilmiyorum. nasıl gideceğimi bilmiyorum. seni nasıl geri de bırakabileceğimi bilmiyorum ama yapmam lazım artık. ben hiç bu kadar zarar görmemiştim bir ilişkiden. söylemesi kolay, telefonunu silerim, resimlerini atarım demesi kolay elbette. içimden hep bunları diyorum ama yapamıyorum da bir yandan. telefonun zaten aklıma kazınmış silsem ne olacak? ama işte önemli olan sanırım o telefonu elime aldığımda seni aramadan durabilmek. duruyorum işte. duracağım da.. ve biliyorum ki bir gün uyandığımda rüyamda seni görmemiş olacağım ve içimden seni aramak gelmiyor olcak. işte o gün ben hayata daha güzel bir gülümsemeyle tekrardan başlayacağım. Sezen aksu demiş ya ''kolay olmayacak, elbet üzüleceğim, mutlaka bir iz bırakacak'' diye.. mutlaka bir izin kalıcak ama ben o izi de güzel hatırlamak istiyorum. seninle ilgili her şeyi çok güzel hatırlamak istiyorum. çünkü ben isminin önüne kötü bir sıfatı yakıştıramıyorum. çünkü ben senden gitmek konusunda çok istekliyken yine kendimi sen de kalmış bir şekilde buluyorum. her yazdığım yazı da kendimle çelişiyorum, başında bitti gidiyorum derken sonunu gidemem senden lafıyla bitiriyorum. ben de bitiyorum sanırım, yavaş yavaş gücümü tüketiyorum..