Hiç geçmeyecek gibi bu travma.

esleemm .!.:

Evet gecenin bir vakti üye olup içimi döküyorum buraya.Anlatsam roman olur derler ya gerçekten olur maalesef.Haykırmak istediğim sekiz ciltlik şeyler varken bazen bir yumru kalıyor boğazımda ve başlayamıyorum anlatmaya.Yaklaşık bir yıl önce çok zor bir olay geçirdim.Kendi evimde kendi odamda büyük bir tacize uğradım.Çok detay vermek istemiyorum anlatması benim için ne kadar zor tahmin edersiniz ama ileri boyuttaydı.Komşularımızdan sağolsun iki tanesi sesime yetişmese tacizle sınırlı kalmayacaktı da zaten.Ne yazık ki o günden sonra ben aynı ben olamadım tekrar.Neşeli , kendine güvenen , şen şakrak birinin yerine herkese ve her şeye korkuyla bakan bir insan geldi.Bir yıldır tek başıma hiç sokağa çıkmadım.Bir kez bile...İlk zaman psikyatrım bile eve geliyordu kafamı dışarı çıkaramıyordum.Şimdilerdeyse çok nadir de olsa yanımda birileri varken kalabalık olmayan yerlere çıkıyorum anca.Evet ilaçlar terapiler hepsi bir miktar rahatlattı ama asla tamamen bitmeyecekmiş gibi geliyor.Kabuslarım iki gün kesilse üçüncü gün tekrar başlıyor.Evim eşyalarım her şey değişti.Ama ben değişemiyorum.Yabancı bir erkekle kapı açarken bile karşılaşsam tüylerim ürperiyor.Sağolsun sevgilim en büyük destekçim oldu daha ilk günden şu güne kadar.Zaten üç yıllık bir birlikteliğimiz vardı o zamanda ve bu son bir yılı yani dördüncü senemizi sadece benim için geçirdi neredeyse.Kendini bir kenara bıraktı diyebilirimEvet yanımda , karşımda olması güven veriyordu.Hatta en büyük şansım oydu bu olaydan sonra çünkü o da olmasa karşı cinse kendimi tamamen kapardım herhalde.Ama buna rağmen kendime engel olamıyorum.İlk zamanlar sarılamadım bile ona.Şimdi öyle değilim ama hala anlık ürpermeler oluyor istemsiz ani bi şey yaptığında içimde kötü bir his uyanıyor sanki kendimi geri çekiyorum hemen.Anlıyor o da bi şey demese de üzülüyor tabii ki.Ben de kendimi suçlu hissediyorum çünkü bu kadar anlayışa rağmen aynıyım.En çokta bi yerlerde gezip büyük bi yorgunlukla sarılıp uyuyakalışımızı özlüyorum.Böyle söylerken bile huzur doluyorum ama gerçekleştiremiyorum işte.Bugün bir yıl sonra ilk kez belkide yanyana sarılıp yatmak istedim.Ama gecenin bir yarısı bir kabusla uyandım yine kendi kendimle savaş veriyorum.Sanki o rezil adamın parmak izleri bedenime değil hayatıma kazındı.Her kapı zilinde ürken bir insan olmak istemiyorum artık.Çıkıp mağaza vitrini başında üç saat geçirdiğim günleri istiyorum.Oturup bir kafede kahvemi içebildiğim sıradan bir gün istiyorum.Markete bile gidebilmek için birilerine ihtiyacım olsun istemiyorum.Evde her dakika tetikte olmak istemiyorum.O kadar mutsuzum ki bunu kelimelerle ifade edemiyorum.Herkes bir yılda çok yol katettiğimi ve yaşımın daha genç olduğunu güzel günlerin geleceğini söylüyor ama ben bunlara yalandan inanıyor gibi bile yapamıyorum.Halimi gören ailem benden daha perişan zaten.Kendim gibi sevdiklerimi de büyük bir çıkmaza sürüklüyorum.Gerçekten yorgunum.Başından böyle bi şey geçen umarım yoktur ama varsa neler yaşadı bilmek isterim.Onun dışında buraya içimi dökmek istemiştim her yere yaptığım gibi...Ve tek bir ricam varsa tüm kadınlardan asla ama asla en ufak bir sözlü tacizden tutunda en büyüğüne kadar farketmez sakın sessiz kalmayın lütfen.Ses çıkarmadığımız herkes bir başkasının hayatını karartıyor diğer gün.Zahmet edip okuyan herkese teşekkürler...

Genişletmek için tıkla...

belinay 222 .!.:

Sana bunu yapan adi ne yapıyor şimdi tanıdık falanmıydı yani karşılaşmak zorunda kalıyormusun
Canım erkeklerin hepsi böyle değil.sen istenmedik bişey yaşamışsın karşı cinsten korkar olmuşsun sevgilinle üç senedir beraberim diyorsun gereken güveni sana sağlamışki hala berabersin, birkere böyle birşey yaşadın diye bidaha olacak diye bişey yok Allahtan daha ileri gidemeden komşuların yetişmiş kurtarmış seni haline şükret bu olayı yaşamamışsın gibi hissetmeye çalış Allah yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla...

buttercupp .!.:

detay veremiyorum demişin canım muhtemelen detay vermekde seni huzursuz ediyordur ama içim soğusun diye soruyorum dava mava açsan bişeyler yapsaydın olurmuydu yada kimseneden utanacak sakınacak bişeyimiz yok aslında üff cümleleri toparlayamıyorum bile üzgünüm

Genişletmek için tıkla...

brls .!.:

tanıdık filan mı evimde odamda demişsiniz gerçekten çok zor geçer bu zamanlar inşallah .Pis adamlar nefret ediyorum aç köpek nefisli erkeklerden ya bi şeylerine sahip çıkamıyorlar ne olsa şeylerı kalkarmıs cok canm skldı

Genişletmek için tıkla...

ellanazz .!.:

Geçmiş olsun. Uzman desteğide alıyorsunuz farklı nasıl bir tavsiye verilir emin değilim ama korkularınızın üzerine gitmeyi denediniz mi? Uzman değilim ama aklıma bu geldi. Erkek arkadaşınız,anneniz yada bir yakınınıza söyleyip,kalabalık bir ortama gidip,orada sizi yanlız bırakmaları çok zorlayıcı mı olur acaba? Avm sinema vb bir yerden başlasanız diye düşündüm okurken.
Yaşadığınız gerçekten kolay atlatılıp unutulacak birşey değil,hiç kolayda değil ama kendinizi kapatmakla çözülecek birşeyde değil gibi.
Dilerim en kısa zamanda atlatırsınız.

Genişletmek için tıkla...

OLSUN ARTIK .!.:

kimdi bunu yapan?gördünmü olaydan sonra bi daha?

Genişletmek için tıkla...

parkbyull .!.:

Taciz değil şukur ama agorafobi bende de var sayılır time travelerin bu konudaki eğitimi ne hipnoz olarak mı psikolog mu kendisi...


Konu sahibi çok geçmiş olsun travma sonrası panik bozukluk ve anksiyete bozukluğu nedir çok iyi bilirim şukur taciz gibi bir olay değil ama etkisi onun kadar belkide bin beter sebeplerden oturu yaşadığın sıkıntılarım benzerini yaşıyorum erkekler konusu hariç tabi...beş senedir fazla fazla yol aldım şukur ama seninki bu kadar uzun sürmeyecek inşallah..Allah yardımcın olsun.

Genişletmek için tıkla...

Parina .!.:

Çok üzüldüm yaşadıklarınıza, ama inanın yalnız değilsiniz, ben de dahil birçok kadın böyle sapıklarla karşılaştık karşılaşıyoruz. Ama yılmamak lazım onların pisliği yüzünden yıkılmamak lazım. İnadına ayakta kalmalısınız utanması gereken kişileri utandırmak için daha güçlü olmalısınız! Lütfen güçlü kalın, başka kadınlar için başka taciz ve tecavüz mağdurları için, ses çıkarabilen kadınlar olarak bizim güçlü kalmamız onlara umut olmamız lazım. Umarım aşarsınız bu kötü günleri...

Genişletmek için tıkla...

Time Traveler .!.:

Konu sahibesine özelden mesaj attım ama acaba yeni üyeler mesaj atma hakkına ulaşana kadar özel mesajlarını okuyabiliyorlar mı? Bilgisi olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Eses07 .!.:

Çok üzücü bir durum. .

İnşallah iyileşirsin canım benim. .

Rabbim iyilerle karşılaştırsın. .

Genişletmek için tıkla...

merve96 .!.:

Canim o kadar üzüldüm ki. Bir an kendimi senin yerine koydum, anlamaya çalıştım, ne kadar anlanabilirse işte.
Belki seninki kadar büyük bir travma değil ama ben de lise 1'deyken otobüste tacize uğramıştım. Üstelik hiçbir şeyin farkında değildim. Sonra otobüsten indim ve biraz düşününce anladım ne olduğunu. Bu senin yaşadığının yanında küçücük bir şey ama bunda bile ben 4-5 ay kendime gelememiştim, hala o otobüsün hattına binmem mesela.
Ama daha iyi olacaksın merak etme, o pislik hayatı boyunca cezasını çeker inşallah. Bak ne güzel sevdiğin de bırakmamis seni, allah yardimcin olsun. Dertlesmek istersen bir mesaj atman yeterli.

Genişletmek için tıkla...

esleemm .!.:

Teşekkürler sana da çok geçmiş olsun.Yol almış olmak çok güzel gerçekten.Büyük ihtimalle hali hazırda birlikte ilerlediğin bir uzman vardır ama yoksa da profosyonel yardım almak istersen ve Ankaradaysan tavsiye verebilirim bu konuda.

Genişletmek için tıkla...

kavun kokusu .!.:

Görür de cevap veremez sanırım.

Genişletmek için tıkla...