- 12 Temmuz 2006
- 643
- 9
- 48
Hiç büyümedim biliyor musun? Hala iki eliyle eteklerini yana çekiştirip yürüyen küçük bir kızım. Nerede gülen bir yüz görsem oraya gidiyor aklım. Takılı kalıyorum rüzgarın ıslığına, cır cır böceklerinin mahur bestelerine, kalplerin saydam yüzlerine... Gözünde büyümeyen küçük kız yaşının artması gerçeğini erteliyor ha bire...
Tutunduğum gerçekler senin yüzünde hep hayale bulandı. Ne zaman birine gerçekten inanacak olsam yüzünün ifadeleri inançlarımı kararsızlıklara boyadı. Yüreğime acı değse sen günlerce aç yatardın, o yüzden ne zaman ağlasam hıçkıramaz, susardım...
Beceremezsin diye öğretmediğin örgüyü komşumuzdan öğrendiğimde henüz dokuz yaşındaydım. İlmeklerine şarkılar asar, sana kocaman delikli elbezleri örerdim. Beceremezdim, yüzüme vurmazdın. Kırmazdın hevesimi... Şimdi o delikler örgülerimden çıkıp hayatıma girdi anne, koskoca bir delikten bakıyorum her sabah aynı telaşla yüzüme... Şallar örüyorum, atkılar yapıyorum, kazak yapmaya başlayıp yarıda bırakıyorum. Hayat yıpratmaya çalışıyor, ben hayata ipliklerle ağlar örüyor, kafamın içindekileri şişlerin arasından geçirerek nefes alacak alanlar yaratıyorum...
Hiç büyümedim biliyor musun? Hala biri beni üzdüğünde dudaklarımı büküyorum, hala bir çikolata için tüm kırgınlıklarımdan vazgeçiyorum ve hala çocuksu bir telaşla, aynı saflıkla seni seviyorum. Her gün üçüncü sayfa haberlerinde annelerin ölüm haberleri... Kıskançlıktan, trafik kazasından, maganda kurşunundan, komşu kavgasından... Dualar ediyorum Allah’ıma ömrüm seninkinden kısa olsun diye. Kızma bana, ölüm yakışmaz ki o soluk tenine, o pamuktan kalbine, esmer saç tellerine... Yakıştıramam adını bir soğuk mermerin kara işlemelerine... Anne... Yüreğine al beni, ömrüne ömür olsun nefesim, sustuğun an birlikte ölelim...
Hiç büyümedim işte. Geceleri en çok bu korkudan ağlardım ya ben. Birinize bir şey olacak diye ödüm kopardı daha beş yaşındayken. Gözlerimi sıkı sıkı yumar, minik ellerimi bacaklarımın arasına saklar korurdum hem kendimi hem sizi korkularımdan.
Yaseminlerin tam mevsimi... Koparıp göğsüme sokuyorum bir bir güzel koksunlar diye sen gibi... Annem, kokun bana yardır, kokun bedene talandır, kokun cennete adaktır... Annem bırakma sakın bu küçük kızı bir başına, yaseminleri de soldurursun mevsiminde, yazıktır...
Tutunduğum gerçekler senin yüzünde hep hayale bulandı. Ne zaman birine gerçekten inanacak olsam yüzünün ifadeleri inançlarımı kararsızlıklara boyadı. Yüreğime acı değse sen günlerce aç yatardın, o yüzden ne zaman ağlasam hıçkıramaz, susardım...
Beceremezsin diye öğretmediğin örgüyü komşumuzdan öğrendiğimde henüz dokuz yaşındaydım. İlmeklerine şarkılar asar, sana kocaman delikli elbezleri örerdim. Beceremezdim, yüzüme vurmazdın. Kırmazdın hevesimi... Şimdi o delikler örgülerimden çıkıp hayatıma girdi anne, koskoca bir delikten bakıyorum her sabah aynı telaşla yüzüme... Şallar örüyorum, atkılar yapıyorum, kazak yapmaya başlayıp yarıda bırakıyorum. Hayat yıpratmaya çalışıyor, ben hayata ipliklerle ağlar örüyor, kafamın içindekileri şişlerin arasından geçirerek nefes alacak alanlar yaratıyorum...
Hiç büyümedim biliyor musun? Hala biri beni üzdüğünde dudaklarımı büküyorum, hala bir çikolata için tüm kırgınlıklarımdan vazgeçiyorum ve hala çocuksu bir telaşla, aynı saflıkla seni seviyorum. Her gün üçüncü sayfa haberlerinde annelerin ölüm haberleri... Kıskançlıktan, trafik kazasından, maganda kurşunundan, komşu kavgasından... Dualar ediyorum Allah’ıma ömrüm seninkinden kısa olsun diye. Kızma bana, ölüm yakışmaz ki o soluk tenine, o pamuktan kalbine, esmer saç tellerine... Yakıştıramam adını bir soğuk mermerin kara işlemelerine... Anne... Yüreğine al beni, ömrüne ömür olsun nefesim, sustuğun an birlikte ölelim...
Hiç büyümedim işte. Geceleri en çok bu korkudan ağlardım ya ben. Birinize bir şey olacak diye ödüm kopardı daha beş yaşındayken. Gözlerimi sıkı sıkı yumar, minik ellerimi bacaklarımın arasına saklar korurdum hem kendimi hem sizi korkularımdan.
Yaseminlerin tam mevsimi... Koparıp göğsüme sokuyorum bir bir güzel koksunlar diye sen gibi... Annem, kokun bana yardır, kokun bedene talandır, kokun cennete adaktır... Annem bırakma sakın bu küçük kızı bir başına, yaseminleri de soldurursun mevsiminde, yazıktır...