Her şeyini bırakıp gidersin hem de arkanda gözü yaşlı birçok insan bırakarak…
Mutluluk peşinde koşarsın oysa koştuğunun koca bir mezar olduğunu nerden bileceksin? Nerden bileceksin çıkmaz yola girdiğini. Derdin önceden; çaresizlik diye bir şey yoktur. Oysa nerden bilirdin çaresiz kalabileceğini. Yalnızlığın duvarları yine üzerine çöreklenmişti, pis bir koku gibi üzerine yapışmıştı. Artık yalnızsın kimse yok elini tutan koca bir şehirde yapayalnız gömülmüşsün içine.
Tırmalıyorsun ama tırmaladığın tek şey yüreğin oluyor. Ve anlıyorsun ki bir arpa boyu kadar yol kat edememişsin. O kadar cümle bile birleşip fayda etmez oldu sana. Nasıl anlatacaksın ki derdini kim anlayacak yüreğinin yankılarını kim kafanı okşayacak bazen kendini kaybedip gitmeye yeltenirsin ama gidemezsin...
Boğazında ki düğüm git gide büyür. Kafanı duvarlara vurup her şeyi parçalamak istersin, oysa sen önceden böyle değildin kocaman yüreğinde hep sevgi vardı. Oysa şimdi gözlerin yaşa doldu yüreğinde acıya. Her kapı kapanır yüzüne çıkmazdasındır, derler ya geldi mi hepsi birden gelir nasıl bilip demişler evet geldiler hem de dedikleri gibi hepsi birden. Özlersin kavuşamazsın, resimlerine bakarsın dokunamazsın, ağlarsın içine akıtırsın her şeyi nasıl biriktirirsin bu kadar şeyi o küçücük kalbine. Bazen sığmaz olur bu kadar öfke kin nefret… Sığmaz olur kocaman sandığın yüreğine, dayanır dediğin dediğin ruhun iflas etmek üzeredir. Boş boş bakarsın gözlerin dolup dolup taşamaz… Silecek yoktur yanında tek damla gözyaşını işe yaramadığını sandığın parmakların dışında. Boğazının düğümünden konuşamazsın, başın döner bilinmedik ağrılar yapışır vücuduna. Tanıdık gelmez bu ağrılar. Biliyor musun benim ilk defa yüreğim ağrımış. İlk defa çok ağrıdı sandığım yüreğimin tek tanıştığı ağrıymış. O güçlü kafası dik kadının kafası eğildi. Kocaman gözleriyle inatlaştığı hayata değil inatlaşmak bakamaz oldu. O yorulmaz sandığı bedeni çöktü evet ben çöküş yaşıyorum sonu ne olur bilemiyorum ama umutlarımdan başladı… en son umutlar tükenirmiş öyle derlerdi, çiçekte tohum bitmez derler di ne tükenmeyecek umudum kaldı nede tohumum…
Mutluluk peşinde koşarsın oysa koştuğunun koca bir mezar olduğunu nerden bileceksin? Nerden bileceksin çıkmaz yola girdiğini. Derdin önceden; çaresizlik diye bir şey yoktur. Oysa nerden bilirdin çaresiz kalabileceğini. Yalnızlığın duvarları yine üzerine çöreklenmişti, pis bir koku gibi üzerine yapışmıştı. Artık yalnızsın kimse yok elini tutan koca bir şehirde yapayalnız gömülmüşsün içine.
Tırmalıyorsun ama tırmaladığın tek şey yüreğin oluyor. Ve anlıyorsun ki bir arpa boyu kadar yol kat edememişsin. O kadar cümle bile birleşip fayda etmez oldu sana. Nasıl anlatacaksın ki derdini kim anlayacak yüreğinin yankılarını kim kafanı okşayacak bazen kendini kaybedip gitmeye yeltenirsin ama gidemezsin...
Boğazında ki düğüm git gide büyür. Kafanı duvarlara vurup her şeyi parçalamak istersin, oysa sen önceden böyle değildin kocaman yüreğinde hep sevgi vardı. Oysa şimdi gözlerin yaşa doldu yüreğinde acıya. Her kapı kapanır yüzüne çıkmazdasındır, derler ya geldi mi hepsi birden gelir nasıl bilip demişler evet geldiler hem de dedikleri gibi hepsi birden. Özlersin kavuşamazsın, resimlerine bakarsın dokunamazsın, ağlarsın içine akıtırsın her şeyi nasıl biriktirirsin bu kadar şeyi o küçücük kalbine. Bazen sığmaz olur bu kadar öfke kin nefret… Sığmaz olur kocaman sandığın yüreğine, dayanır dediğin dediğin ruhun iflas etmek üzeredir. Boş boş bakarsın gözlerin dolup dolup taşamaz… Silecek yoktur yanında tek damla gözyaşını işe yaramadığını sandığın parmakların dışında. Boğazının düğümünden konuşamazsın, başın döner bilinmedik ağrılar yapışır vücuduna. Tanıdık gelmez bu ağrılar. Biliyor musun benim ilk defa yüreğim ağrımış. İlk defa çok ağrıdı sandığım yüreğimin tek tanıştığı ağrıymış. O güçlü kafası dik kadının kafası eğildi. Kocaman gözleriyle inatlaştığı hayata değil inatlaşmak bakamaz oldu. O yorulmaz sandığı bedeni çöktü evet ben çöküş yaşıyorum sonu ne olur bilemiyorum ama umutlarımdan başladı… en son umutlar tükenirmiş öyle derlerdi, çiçekte tohum bitmez derler di ne tükenmeyecek umudum kaldı nede tohumum…
